Wycieczka do Chile i najsuchszej pustyni świata, planujemy podróż

Co powinieneś wiedzieć przed wyjazdem

Zarys dziejów Chile, czyli jak zrozumieć ten kraj

Czasy prekolumbijskie

Chile to kraj o niewątpliwie długich i bogatych dziejach. Początki regionu sięgają wielu tysięcy lat wstecz, kiedy to tereny te zaczęli zasiedlać pierwsi, rdzenni Amerykanie. Archeologiczne dowody wskazują na to, że osadnictwo na tych obszarach zaczęło się już 10 000 lat temu.

Interesujący jest również fakt, że istnieją dwie teorie dotyczące sposobu zasiedlania Chile. Jedna z nich sugeruje, że ludność przemieszczała się wertykalnie, z północy na południe, podczas gdy druga zakładała ruch horyzontalny z obszaru Pacyfiku.

Rdzenne społeczności w Chile różniły się znacznie między sobą pod względem modeli gospodarczych. Jedna grupa specjalizowała się w rybołówstwie i polowaniach, druga w rolnictwie, a jeszcze inna w rzemiośle.

Największą grupę stanowili Araukanie, zamieszkujący środkowe i południowe obszary dzisiejszego Chile. Na północy kraju, przed przybyciem Hiszpanów, istniało zaś Imperium Inków. Kiedy Hiszpanie dotarli do Chile w latach trzydziestych XVI wieku, populacja Araukanów mogła wynosić maksymalnie 1,5 miliona. Jednak stulecie europejskich podbojów i epidemii chorób drastycznie zredukowało ich liczebność.

Epoka kolonialna

Początki epoki kolonialnej na tych terenach związane są z postacią Pedro de Valdivii, towarzysza Francisco Pizarra i założyciela wielu miast, w tym stolicy Santiago. Warto jednak pamiętać, że Valdivia, jako konkwistador był jednocześnie entuzjastom i propagatorem encomiendy, systemu zniewalającego rdzenną ludność i kontrolującego ich pracę w posiadłościach kolonialnych.

Mimo wysiłków, nie udało się Hiszpanom całkowicie podporządkować ludów zamieszkujących południowe Chile.

Pierwsze lata niepodległości

Gubernatorstwo Peru, działające w zależności od wicekrólestwa Peru, przetrwało do roku 1818, czyli osiem lat po ogłoszeniu niepodległości przez Chile. Jednym z ojców niezależnego Chile był Bernardo O’Higgins, naczelnik państwa w latach 1817-1823.

Rządy konserwatystów i liberałów

Po obaleniu O’Higginsa i okresie niestabilności związanej z krótkimi rządami różnych polityków, od roku 1830 scena polityczna w Chile uległa znacznym przemianom. Dominację przejęli konserwatyści. Rządy tak zwanych pelucones utrzymały się aż do lat siedemdziesiątych XIX wieku, kiedy to zaczęła formować się nowa rzeczywistość polityczna, charakteryzująca się hegemonią tzw. pipiolos, bardziej liberalnych polityków.

W okresie sprawowania władzy przez pipiolos, których rządy przypadają między innymi na przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku, Chile włączyło się w międzynarodowy konflikt, znany w historiografii jako Wojna o Pacyfik. Chile w wyniku zaciętych walk zdołało pokonać połączone siły Boliwii i Peru, zdobywając tym samym tysiąc kilometrów linii brzegowej kosztem pokonanych państw.

W latach osiemdziesiątych XIX wieku, rządzący umocnili swoją władzę na obszarze Araucanii, zamieszkiwanym przez rdzennych Indian. Dodatkowo, w wyniku traktatu z Argentyną w 1881 roku, Chile uzyskało kontrolę nad częścią Ziemi Ognistej, a także anektowało Wyspę Wielkanocną.

Era parlamentarna

Następne dekady, aż do lat dwudziestych XX wieku, charakteryzowały się stosunkowo stabilnymi rządami liberalnych gospodarczo polityków. Co warto podkreślić, w Chile, co było fenomenem w Ameryce Łacińskiej z tradycyjnie silną pozycją prezydenta, parlament miał wtedy znaczące kompetencje. Ponadto, w związku z chilijsko-argentyńskim wyścigiem zbrojeń morskich, można było zaobserwować dynamiczny rozwój flot obu państw.

Lata 1925 – 1973

Od momentu wprowadzenia w 1925 roku konstytucji zatwierdzonej przez prezydenta Arturo Alessandriego Palmę, Chile znalazło się w okresie, określanym niekiedy erą prezydencką, trwającą aż do upadku rządu Salvadora Allende w 1973 roku. W tym czasie kraj przeszedł okres intensywnej industrializacji, a rządzący prowadzili stosunkowo protekcjonistyczną politykę gospodarczą.

Rządy Pinocheta

Niepopularna prezydentura Salvadora Allende, rządzącego z ramienia lewicowej koalicji Unidad Popular, wiązała się z poważnymi problemami gospodarczymi, charakteryzującymi się między innymi wysoką inflacją i długotrwałymi strajkami. Napięcia społeczne i gospodarcze doprowadziły do obalenia Allende w wyniku zamachu stanu w 1973 roku. Na czele nowego reżimu, wynikłego z puczu, przeprowadzonego przez juntę wojskową stanął generał Augusto Pinochet.

Dyktatura wojskowa Pinocheta była okresem stosowania licznych represji wobec przeciwników politycznych, regularnych naruszeń praw człowieka oraz wprowadzania prywatyzacji, deregulacji i liberalizacji gospodarki. Do dziś ocena polityki Pinocheta przez historyków jest kwestią dość ambiwalentną. Choć jego rządy charakteryzowały się brutalnymi metodami inwigilacji, wysoką korupcją i obecnością dużych nierówności społecznych, Augusto Pinochet pozostawił po sobie relatywnie stabilny model gospodarczy w Chile, który przyczynił się do utrzymania jednego z najwyższych standardów życia w całej Ameryce Łacińskiej.

Chile po referendum z 1988 roku

W roku 1990, po przegranej rządu wojskowego w ogólnokrajowym referendum w 1988 roku, Augusto Pinochet oddał władzę, a nowym prezydentem Chile został chadecki polityk Patricio Aylwin. To przełomowe wydarzenie otworzyło erę demokratycznych rządów, a umiarkowany Aylwin podjął się zadania zniwelowania poziomu biedy i nierówności w kraju. W celu osiągnięcia tego celu, zwiększył wydatki rządowe na programy społeczne, podwyższył płacę minimalną oraz świadczenia emerytalne i zasiłki rodzinne. Równocześnie kontynuował politykę wolnorynkową, co stało się charakterystyczną cechą jego i kolejnych rządów chilijskich.

Concertación, czyli partia, z której wywodził się Aylwin, zaczęła dominować na chilijskiej scenie politycznej i utrzymała swoje wpływy przez kolejne dwie dekady. W ostatnich latach Chile rządzili bardziej zróżnicowani pod względem przynależności do partii politycznej prezydenci. Od 2006 do 2010 i od 2014 do 2018 roku rządziła Michelle Bachelet z Socjalistycznej Partii Chile, a od 2010 do 2014 i od 2018 do 2022 roku konserwatywno-liberalny polityk Sebastiána Piñera.

Od 2022 roku głową państwa jest Gabriel Boric z ugrupowania politycznego Convergencia Social. Jest najmłodszym prezydentem w historii kraju (ma 37 lat).

Bezpieczeństwo w Chile – najważniejsze informacje

Ubezpieczenie

Przed wyjazdem do Chile warto zadbać o odpowiednie ubezpieczenie, które zapewni nam ochronę w różnych sytuacjach. Dobrze wybrać kompleksowy pakiet zdrowotny, obejmujący między innymi ubezpieczenie od odwołania i przerwania podróży, nagłych wypadków, a także utraty lub opóźnienia bagażu. Towarzystwa ubezpieczeniowe oferują różnorodne pakiety, dlatego warto dokładnie sprawdzić, co obejmuje wybrana polisa. Szczegółowe informacje można znaleźć na oficjalnych stronach towarzystw ubezpieczeniowych.

W nagłych sytuacjach, kluczowa może być znajomość następujących numerów alarmowych: policji (133), straży pożarnej (132) i pogotowia (131). Chile może pochwalić się doskonałymi standardami medycznymi, jednak nie zawsze personel medyczny posługuje się biegle językiem angielskim. Dlatego warto znać podstawowe zwroty związane z opieką medyczną w języku hiszpańskim.

Potencjalne zagrożenia

Potencjalne zagrożenia w Chile związane są przede wszystkim z występowaniem trzęsień ziemi, które są stosunkowo częste. W przypadku takich sytuacji ważne jest zachowanie spokoju, unikanie znajdowania się wokół przedmiotów, które mogą na nas spaść oraz zastosowywanie się do wskazówek dotyczących bezpieczeństwa. Choć trzęsienia ziemi w Chile mają miejsce każdego roku, dość rzadko zdarzają się bardzo poważne wstrząsy o sile przekraczającej osiem stopni w skali Richtera. Ostatnie, tak poważne trzęsienie ziemi miało miejsce w miejscowości Illapel w środkowej części kraju, w 2015 roku. Zginęło wtedy szesnaście osób.

W kwestii zdrowia publicznego warto wspomnieć, iż choć zagrożenie wścieklizną jest obecnie minimalne, nadal zaleca się zaszczepienie przeciwko tej niebezpiecznej chorobie. Ryzyko zakażenia wzrasta w przypadku ugryzień przez dzikie zwierzęta, zwłaszcza nietoperze.

Choć Chile jest generalnie bezpiecznym krajem (zwłaszcza na tle innych państw Ameryki Łacińskiej), należy mieć świadomość tego, że istnieje tutaj pewne zagrożenie przestępczością. Chodzi tu przede wszystkim o drobne kradzieże kieszonkowe, na które mogą być narażeni turyści, zwłaszcza w zatłoczonych miejscach dużych miast, takich jak na przykład Santiago. Przy zachowaniu czujności i podstawowych zasad ostrożności można jednak bezpiecznie cieszyć się pobytem w Chile.

Jeśli chodzi o wodę z kranu, jest ona generalnie zdatna do picia.

Dostępność opieki medycznej

Poniżej zostaną przedstawione placówki medyczne znajdujące się w miejscowościach, które będziemy mieli okazję odwiedzić podczas podróży lub, które zlokalizowane są niedaleko atrakcji znajdujących się w przewodniku.

Santiago

• Hospital Luis Calvo Mackenna (adres: Antonio Varas 360, Santiago, Providencia, Región Metropolitana, telefon: +56225755800)
• Hospital San Juan de Dios (adres: Huérfanos 3255, Santiago, Región Metropolitana, telefon: +56229770732)
• Hospital San Juan de Dios – CDT Asistencial Docente (adres: Chacabuco 210-224, Santiago, Región Metropolitana)
• Hospital de Urgencia Asistencia Pública (adres: Curicó 345, Santiago, Estación Central, Región Metropolitana, telefon: +56225681100)
• Hospital Clínico San Borja Arriarán (adres: Av. Sta. Rosa 1234, Santiago, Región Metropolitana, telefon: +56225749000)

Hanga Roa

• Hospital Hanga Roa (adres: Hanga Roa, Easter Island, Valparaíso, telefon: +56322578360)

Calama

• Hospital Dr. Carlos Cisternas de Calama (adres: Av. Almte. Grau 1490, 1392382 Calama, Antofagasta, telefon: +56552599628)
• Hospital Del Cobre (adres: Av. Chorrillos 689, 1395454 Calama, Antofagasta, telefon: +56552320130)

Warunki pogodowe w Chile – kiedy warto tam jechać pod względem warunków atmosferycznych

Planując wyprawę do Chile należy podjąć kluczową decyzję związaną z wyborem odpowiedniego okresu na wyjazd. Nie jest to z pewnością jednak proste. Warunki atmosferyczne są w tym kraju bowiem niezwykle zróżnicowane. Chile obejmuje przynajmniej siedem różnych podtypów klimatycznych według klasyfikacji Köppena. Rozpoczynając od pustyni na północy, poprzez góry i lodowce na wschodzie i południowym wschodzie, aż po tropikalne lasy deszczowe na Wyspie Wielkanocnej, klimat oceaniczny na południu i śródziemnomorski w centralnej części kraju, Chile oferuje niezwykłą różnorodność pogodową.

Mimo tak wielu różnic klimatycznych, na większości terytorium Chile można wyróżnić występowanie następujących pór roku: lata (grudzień-luty), jesieni (marzec-maj), zimy (czerwiec-sierpień) i wiosny (wrzesień-listopad). Dla tych, którzy preferują stosunkowo niskie opady i wysokie temperatury, idealnym czasem na podróż będzie okres od listopada do marca. Z kolei od czerwca do października warunki atmosferyczne sprzyjają uprawianiu sportów zimowych, zwłaszcza w regionach górskich.

Loty z Europy do Chile – najważniejsze informacje

Planując podróż do Chile z Europy, kluczowe jest zorientowanie się w dostępnych opcjach lotniczych. Madryt wyłania się jako jedno z najbardziej strategicznych miejsc, skąd oferowane są regularne i stosunkowo przystępne cenowo loty do Chile. Na tej trasie dostępne są bezpośrednie połączenia już za tysiąc czterysta złotych w jedną stronę (marzec jawi się jako miesiąc, w którym ceny biletów są najbardziej atrakcyjne).

Oprócz Madrytu, chilijskie linie lotnicze LATAM Airlines oferują połączenia z innymi dużymi europejskimi miastami. Większość tych lotów wymaga jednak przesiadki, na przykład w brazylijskim São Paulo. Europejskie aglomeracje, takie jak Londyn, Frankfurt, Rzym czy Paryż można zaliczyć do grona miast, które zapewniają przystępne cenowo połączenia z Chile. Warto jednak na bieżąco monitorować dostępność lotów na konkretnych trasach, ponieważ sytuacja związana z połączeniami lotniczymi może ulegać zmianom.

Platforma skyscanner może być niezwykle pomocna w wyszukiwaniu połączeń lotniczych, umożliwiając sprawdzanie różnych opcji i porównywanie cen biletów. Dzięki temu narzędziu podróżni mogą dostosować swoje plany do aktualnych ofert i znaleźć optymalne trasy lotów. Warto być elastycznym i śledzić nowości na rynku lotniczym, aby wybrać najbardziej dogodną opcję podróży do tego fascynującego kraju na końcu świata.

Kwestie językowe

Zapoznawanie się z kwestiami językowymi w Chile jest fascynującym aspektem odtajniania tajemnic zróżnicowanej kultury tego wspaniałego kraju. Chilijska odmiana języka hiszpańskiego, obok honduraskiej, jest uznawana przez niektórych lingwistów za jedną z najbardziej rozbieżnych w porównaniu z innymi odmianami hiszpańskiego. Choć nie istnieje wiele zauważalnych różnic między hiszpańskim używanym w północnej, środkowej i południowej części kraju, osoby znające hiszpański jako drugi język mogą napotkać trudności w zrozumieniu chilijskich dialektów. Może być to szczególnie kłopotliwe podczas pobytu w mniejszych miejscowościach, gdzie używane są bardziej odizolowane odmiany językowe. Komunikacja w takich miejscach może być nie lada wyzwaniem, nawet dla doświadczonych osób hiszpańskojęzycznych.

W dużych ośrodkach miejskich, takich jak Santiago, znajomość języka angielskiego powinna być dość powszechna, zwłaszcza wśród osób należących do młodszego pokolenia oraz pracowników branży turystycznej. W ramach ciekawostki warto wspomnieć o tym, że w Chile znajduje się stosunkowo duża ilość potomków emigrantów z Anglii, którzy stanowią około 5–6% populacji kraju. Z Wysp Brytyjskich (Walii i Irlandii) pochodzili między innymi przodkowie byłego prezydenta Chile, Patricio Aylwina. Ponadto, około 5% populacji Chile to potomkowie niemieckich migrantów, przede wszystkim tych, którzy osiedlili się w południowej części kraju, niedaleko takich miejscowości jak Valdivia, Osorno i Llanquihue. Warto przy tym wspomnieć, że w efekcie tych migracji, w Chile i innych częściach Ameryki Łacińskiej, gdzie osiedlali się Niemcy, wytworzył się nawet mieszany język alemañol, wynikający z połączenia języka niemieckiego i hiszpańskiego.

Ciekawostki związane z Chile

Chilijskie mumie

Chile kryje w sobie fascynujące tajemnice i unikalne ciekawostki, nadające jemu niepowtarzalnego charakteru. Jednym z najbardziej intrygujących odkryć są znaleziska najstarszych mumii na świecie (ok. 5050 rok p.n.e.), datowanych znacznie wcześniej od pierwszych, egipskich, zmumifikowanych ciał (ok. 3000 rok p.n.e.). Tego typu zabytki utożsamiane są najczęściej z kulturą Chinchorro, obejmującą swoim zasięgiem występowania wybrzeże Pacyfiku i obrzeża pustyni Atakama.

Gran Torre Costanera

W Chile znajduje się również najwyższy budynek w Ameryce Południowej. Chodzi tutaj oczywiście o drapacz chmur Gran Torre Costanera, symbol rozwoju cywilizacyjnego, postępu i nowoczesności, znajdujący się w Santiago. Całkowita wysokość konstrukcji wynosi trzysta metrów.

Najsuchsza pustynia na świecie

Na terenie Chile zlokalizowana jest także najsuchsza pustynia na świecie – Atakama. Rozciąga się ona na pasie ziemi o długości 1600 km na zachód od Andów i zajmuje powierzchnię 105 000 kilometrów kwadratowych. Średnie opady wynoszą tam zaledwie około 15 mm w skali roku.

Flaga

Ciekawym aspektem jest podobieństwo flagi Chile do flagi Teksasu, jednego ze stanów USA. Obydwie flagi mają identyczny schemat kolorystyczny i układ, choć flaga Chile nie jest w pełni wypełniona błękitem po lewej stronie, w przeciwieństwie do flagi Teksasu. Warto dodać, że istnieje teoria sugerująca, że obie flagi zostały zaprojektowane w taki sposób, aby z daleka przypominały flagę Stanów Zjednoczonych. Symbolika barw na fladze Chile jest również interesująca – biały odnosi się do śniegu w Andach, czerwony do przelanej krwi w walce o niepodległość, a gwiazda symbolizuje postęp, honor i niezależność.

Trzęsienie ziemi z 1960 roku

Pamiętną datą w historii Chile jest z pewnością 22 maja 1960 roku. Wtedy to bowiem miejscowość Valvidia nawiedziło tragiczne trzęsienie ziemi, które pochłonęło życie wielu istnień, a także doprowadziło do licznych zniszczeń materialnych, pozbawiających dachu nad głową miliony osób. To niezwykle silne trzęsienie, o magnitudzie 9,5, uznawane jest za najpotężniejszy wstrząs tektoniczny w historii pomiarów sejsmicznych. Zginęło w jego wyniku 1655 osób, a 2 miliony ludzi straciło miejsce zamieszkania. Trzęsienie spowodowało także gigantyczne fale tsunami, które uderzyły w południowoamerykańskie wybrzeże, a nawet pokonały cały Pacyfik, docierając do Hawajów, Japonii i Filipin. Straty materialne po trzęsieniu ziemi i tsunami wyniosły około 550 milionów dolarów w Chile, 75 milionów dolarów na Hawajach oraz 50 milionów dolarów w Japonii.

Pingwiny w Chile

Chile to kraj, który może pochwalić się również różnorodnością fauny. Jedną z najbardziej fascynujących populacji są pingwiny, żyjące wzdłuż całej linii brzegowej kraju. Na wybrzeżach Chile i Peru występują pingwiny Humboldta, znane również jako pingwiny peruwiańskie. Środkowe i południowe wybrzeżu kraju zamieszkują zaś pingwiny magellańskie.

Wino

Inną ciekawostką związaną z Chile jest długa historia produkcji wina w tym kraju, której korzenie sięgają XVI wieku. Kluczową rolę w rozwoju kultury winiarskiej odegrali z pewnością francuscy migranci. Ich rozległa wiedza dotycząca uprawy winorośli z pewnością pomogła zwiększyć i urozmaicić produkcję omawianego trunku. Co więcej, w połowie XIX wieku, wprowadzono w Chile francuskie odmiany win, takie jak Cabernet Sauvignon, Merlot, Carmenère i Franc, które jeszcze bardziej rozwinęły przemysł winiarski w kraju. Zaszczepienie francuską myślą winiarską, a także pojawienie się nowoczesnych technologii produkcji wina, w tym zbiorników fermentacyjnych ze stali nierdzewnej i beczek dębowych do starzenia wina, zapoczątkowało renesans chilijskiego przemysłu winiarskiego.

Efektem tych zmian był dynamiczny wzrost eksportu i produkcji wina gatunkowego. Liczba winnic w Chile znacznie wzrosła, sięgając ponad 70 w 2005 roku w porównaniu do zaledwie 12 w 1995 roku. Dziś Chile zajmuje imponujące miejsce w świecie wina, będąc piątym co do wielkości eksporterem na świecie i siódmym co do wielkości producentem.

Pierwszy tydzień zwiedzania

Dzień pierwszy

Najciekawsze opcje hotelowe w Santiago

Najlepsze hotele w Santiago w przystępnych cenach

Hotel CasaDeTodos (rezerwuj tutaj)

Adres: General Flores 120, Providencia, 7500537 Santiago

Dostępność pokoi: pokoje dwuosobowe oraz trzyosobowe. W ostatniej opcji można wybrać, w zależności od dostępności, między apartamentami z jednym łóżkiem pojedynczym i jednym podwójnym, a trzema łóżkami pojedynczymi

Udogodnienia:

• transfer lotniskowy za dodatkową opłatą
• bezpłatny, prywatny parking w garażu
• darmowe Wi-Fi, dostępne w całym obiekcie
• dostęp do tarasu i ogrodu

Ceny za noc w lipcu: od 88 euro (ceny w przewodniku będą podawane bez zniżek za nocleg dla dwóch osób w pokoju dwuosobowym)

Ceny za noc w lutym: od 88 euro

Hotel Voila Londres (rezerwuj tutaj)

Adres: Londres 61, Centrum Santiago, 6320000 Santiago

Dostępność pokoi: apartamenty z łóżkami podwójnymi

Udogodnienia:

• bezpłatne i ogólnodostępne Wi-Fi
• dostępność transferu lotniskowego za dodatkową opłatą

Ceny za noc w lipcu: od 50 euro

Ceny za noc w lutym: od 50 euro

Best Western Estacion Central (rezerwuj tutaj)

Adres: Avda. Libertador Bernando O’Higgins 3559 , 9161332 Santiago

Dostępność pokoi: apartamenty z dwoma łóżkami pojedynczymi lub jednym podwójnym

Udogodnienia:

• darmowy Internet
• bezpłatny, prywatny parking
• obecność restauracji na miejscu specjalizującej się w przyrządzaniu dań kuchni międzynarodowej na śniadania, obiady i kolacje
• dostęp do łaźni publicznej
• możliwość skorzystania z transferu lotniskowego za dodatkową opłatą

Ceny za noc w lipcu: od 65 euro

Ceny za noc w lutym: od 65 euro

Najlepsze hotele w Santiago dla rodzin z dziećmi

Boulevard Suites Ferrat (rezerwuj tutaj)

Adres: Av. Presidente Kennedy 5749, Las Condes, 7560356 Santiago

Dostępność pokoi: pokoje z dwoma łóżkami pojedynczymi, bądź jednym, dużym podwójnym

Udogodnienia:

• obecność restauracji, w której serwowane są dania kuchni międzynarodowej
• odkryty, bezpłatny basen
• spa i centrum odnowy biologicznej (dostęp między innymi do sauny, jacuzzi, masaży i zabiegów upiększających)
• bezpłatny Internet
• możliwość skorzystania z usług dla rodzin z dziećmi (wynajęcie opieki, obecność sali zabaw, a także gier planszowych)

Ceny za noc w lipcu: od 124 euro

Ceny za noc w lutym: od 136 euro

Departamento con Terraza R&M (rezerwuj tutaj)

Adres: Teatinos 690 – Región Metropolitana, Centrum Santiago, 8340264 Santiago

Dostępność pokoi: apartamenty z jednym łóżkiem podwójnym i rozkładaną sofą w salonie oraz balkonem bądź tarasem, a także pokoje z jednym łóżkiem podwójnym i jednym pojedynczym w jednej sypialni i rozkładaną sofą w salonie

Udogodnienia:

• akceptowanie zwierząt domowych bez dodatkowych opłat
• transfer lotniskowy za dodatkową opłatą
• płatny, prywatny parking
• bezpłatne Wi-Fi
• dostęp do mebli ogrodowych

Ceny za noc w lipcu: od 52 euro

Ceny za noc w lutym: od 54 euro

City Express by Marriott Santiago Aeropuerto (rezerwuj tutaj)

Adres: Av. Américo Vespucio Oriente 1295, 8340422 Santiago

Dostępność pokoi: apartamenty z jednym, bądź dwoma łóżkami podwójnymi, a także z jednym łóżkiem podwójnym i rozkładaną sofą

Udogodnienia:

• obecność centrum fitness
• dostęp do baru i restauracji na miejscu
• bezpłatny, prywatny parking
• ogólnodostępne i darmowe Wi-Fi
• bezpłatny transfer lotniskowy

Ceny za noc w lipcu: od 111 euro

Ceny za noc w lutym: od 123 euro

Najlepsze luksusowe hotele w Santiago

Hotel Magnolia Santiago (rezerwuj tutaj)

Adres: Paseo Huerfanos 539, Centrum Santiago, 8320150 Santiago

Dostępność pokoi: apartamenty dwuosobowe z łóżkami podwójnymi, bądź dwoma pojedynczymi

Udogodnienia:

• dostęp do rozbudowanego centrum wellness, w którym oferowane są masaże różnych partii ciała
• obecność sali fitness
• możliwość skorzystania z transferu lotniskowego
• wieczory tematyczne z kolacją
• obecność tarasu słonecznego i mebli ogrodowych
• położenie w ścisłym centrum miasta

Ceny za noc w lipcu: od 238 euro

Ceny za noc w lutym: od 376 euro

The Ritz-Carlton, Santiago (rezerwuj tutaj)

Adres: Calle El Alcalde No. 15, Las Condes, 8320000 Santiago

Dostępność pokoi: pokoje z jednym, bardzo dużym łóżkiem podwójnym

Udogodnienia:

• obecność restauracji Estro, otwartej na obiady i kolacje
• akceptowanie zwierząt domowych (mogą obowiązywać dodatkowe opłaty)
• obecność punktu sprzedaży karnetów narciarskich
• prywatny parking
• centrum wellness

Ceny za noc w lipcu: od 485 euro

Ceny za noc w lutym: od 375 euro

Hotel Boutique Le Reve (rezerwuj tutaj)

Adres: Orrego Luco 023 , Providencia, 7570000 Santiago

Dostępność pokoi: do wyboru apartamenty z jednym, bardzo dużym łóżkiem podwójnym, bądź z dwoma pojedynczymi

Udogodnienia:

• bezpłatne i ogólnodostępne Wi-Fi
• możliwość skorzystania z transferu lotniskowego za dodatkową opłatą
• dostęp do ogrodu i tarasu
• możliwość wynajęcia rowerów
• obecność przechowywali nart

Ceny za noc w lipcu: od 249 euro

Ceny za noc w lutym: od 260 euro

Najlepsze restauracje w mieście

Przystępne cenowo lokale gastronomiczne

Dominó

Adres: Avenida Pedro de Valdivia # 28, Santiago 7510606

Czym się wyróżnia:

• smaczne kanapki
• miła i szybka obsługa

El Rápido

Adres: Bandera 347 Santiago Centro, costado de la Corte Suprema, Santiago 8320298

Czym się wyróżnia:

• szybka obsługa
• wyśmienite, smażone empanadas

Fuente Alemana

Adres: Avenida Pedro de Valdivia 210, Santiago

Czym się wyróżnia:

• smaczne kanapki z grillowaną wołowiną churrasco

Restauracje średniej klasy

Ciudad Vieja

Adres: Constitución 92 Barrio Bellavista, Santiago 8320000

Czym się wyróżnia:

• niezwykła sanguchería, specjalizująca się w przygotowywaniu wyśmienitych kanapek i innych przekąsek
• świetne miejsce na orzeźwiającego drinka z przyjaciółmi

Galindo

Adres: Dardignac 98, Santiago 8320000

Czym się wyróżnia:

• tradycyjne dania kuchni chilijskiej; wyśmienite ”pastel de choclo” (ciasto kukurydziane nadziewane mięsem, oliwkami i cebulą) i ”arrollado de huaso” (rolady wieprzowe)
• położenie w centrum dzielnicy Bellavista, popularnej, imprezowej dzielnicy Santiago

Vietnam Discovery

Adres: Av Vitacura 4089 Barrio mañio, frente a supermercado Lider, Santiago 7630000

Czym się wyróżnia:

• jedna z najlepszych restauracji wietnamskich w mieście
• dobry stosunek cen do jakości serwowanych potraw

Ekskluzywne restauracje

Boragó

Adres: Av. San José María Escrivá de Balaguer 5970, Santiago

Czym się wyróżnia:

• stolica chilijskiej haute cuisine

Donde Augusto

Adres: San Pablo 967 Mercado Central, Santiago 8320009

Czym się wyróżnia:

• wyśmienite dania przyrządzane ze świeżych owoców morza

Baco Vino y Bistro

Adres: Nueva de Lyon 113 Providencia, Santiago 7510054

Czym się wyróżnia:

• francuska restauracja w dzielnicy Providencia
• jedna z najlepszych kart win

Historia Santiago

Od czasów prehistorycznych do epoki kolonialnej

Historia Santiago, stolicy Chile, sięga czasów prehistorycznych, gdy tereny dorzecza Santiago zamieszkiwane były przez grupy koczowniczych łowców-zbieraczy. W drugiej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery, pierwsi trwali osadnicy zaczęli formować społeczności rolnicze wzdłuż rzeki Mapocho. Uprawiali oni rośliny: kukurydzę, ziemniaki, fasolę, a także zajmowali się hodowlą lam.

W okresie od końca XV do początków XVI wieku, obszar dzisiejszego Santiago podlegał wpływom Imperium Inków. Świadectwem tej epoki jest fort Huaca de Chena oraz sanktuarium Inków na szczycie Cerro El Plomo. Panowanie Inków zostało jednak przerwane przez inwazję konkwistadorów. Pedro de Valdivia, wysłany na tereny dzisiejszej stolicy Chile przez Francisca Pizarro z Peru, 12 lutego 1541 roku oficjalnie założył miasto Santiago del Nuevo Extremo.

Początki na nowych ziemiach były jednak trudne dla Hiszpanów. Wczesne lata funkcjonowania Santiago naznaczone były poważnymi trudnościami, takimi jak braki żywności oraz niedostatek kluczowych surowców. Miejscowi, rdzenni mieszkańcy, należący do ludu Picunche stosowali strategię opuszczania terenów uprawnych, co spowodowało izolację Hiszpanów i zmusiło ich do jedzenia wszystkiego, co tylko udało im się znaleźć. Brak odzieży doprowadził niektórych Hiszpanów do konieczności ubierania się w skóry psów, kotów, lwów morskich i lisów. Mimo tych i innych trudności, związanych z atakami rdzennej ludności, trzęsieniami ziemi i powodziami, miasto zaczęło szybko się rozwijać. Hiszpanom udało się na przestrzeni lat usprawnić infrastrukturę transportową Santiago, wznieść wiele świątyń katolickich i rozbudować miasto.

XIX wiek i pierwsza połowa XXI wieku

Od XIX wieku Santiago, podobnie jak wiele innych miast Ameryki Południowej, przeszło okres dynamicznego rozwoju i modernizacji. Po odzyskaniu niepodległości, w mieście zaczęły powstawać liczne, kluczowe budynki, a także instytucje kulturalne i parki miejskie. Sieć kolejowa prowadząca do innych regionów kraju została z kolei znacznie rozbudowana, zapewniając mieszkańcom sprawną komunikację publiczną.

Napływ ludności ze wsi oraz imigrantów z Europy miał ogromny wpływ na wzrost populacji stolicy. Spis powszechny z 1920 roku szacował liczbę mieszkańców Santiago na 507,296, co stanowiło 13,6% całkowitej populacji Chile. Oznaczało to wzrost aż o 52,5% w porównaniu ze spisem z 1907 roku. Kolejne dziesięciolecia przyniosły dalszy wzrost liczby mieszkańców. W 1940 roku miasto liczyło 952,075 mieszkańców, w 1952 roku już 1,350,409, a według spisu z 1960 roku 1,907,378 mieszkańców.

Lata 60 i 70 XX wieku oraz pierwsze lata po transformacji demokratycznej

Mistrzostwa świata w piłce nożnej w 1962 roku, zorganizowane w Chile, przyczyniły się do podniesienia rangi i wzrostu popularności Santiago. W kolejnych latach podjęto wysiłki na rzecz zrównoważonego rozwoju, zwracając szczególną uwagę na poprawę warunków życia mieszkańców znajdujących się w trudnej sytuacji. W tym celu zainicjowano likwidację slumsów i zaczęto wznosić nowe budynki mieszkalne. Międzynarodowy port lotniczy Arturo Merino Benítez International Airport otwarto z kolei w 1967 roku. W podobnym okresie rozpoczęto również budowę systemu linii metra. Przedstawione tutaj wydarzenia były kamieniami milowymi na drodze rozwoju miasta, przyczyniającymi się do utworzenia z Santiago ważnego centrum politycznego, kulturalnego, komunikacyjnego i gospodarczego Chile.

Z powodu wojskowego zamachu stanu z 1973 roku i ustanowieniu reżimu wojskowego, istotne zmiany w planowaniu urbanistycznym Santiago zaczęły się materializować dopiero w latach 80. XX wieku, kiedy to nowy, demokratyczny rząd wprowadził neoliberalny model gospodarczy. W 1979 roku zmieniono plan zagospodarowania przestrzennego, co skutkowało powiększeniem się obszaru miejskiego. Niestety, 3 marca 1985 roku miasto nawiedziło potężne trzęsienie ziemi, pozostawiające wiele osób bez dachu nad głową i niszczące wiele historycznych budynków.

Wraz z nadejściem transformacji ustrojowej w 1990 roku, liczba mieszkańców Santiago zwiększyła się do czterech milionów. W kolejnych latach część obszaru stolicy stała się atrakcyjnym miejscem dla licznych firm i korporacji finansowych. Proces ten dał początek prężnie działającemu, nowoczesnemu centrum biznesowemu, znanemu jako Sanhattan. Niestety, miasto borykało się również z problemami związanymi z dezorganizowanym rozwojem. W miesiącach zimowych zanieczyszczenie powietrza osiągało poziom krytyczny, a warstwa smogu okrywała całe miasto. W odpowiedzi na te wyzwania, władze wdrożyły środki legislacyjne mające na celu zmniejszenie zanieczyszczeń przemysłowych oraz nałożyły ograniczenia na korzystanie z pojazdów. Aby poprawić sytuację transportową, system metra przeszedł znaczną rozbudowę.

Współczesność

Wkraczając w XXI wiek, Santiago kontynuowało szybki rozwój. Początki tego stulecia charakteryzują się obecnością trendu budowy wysokich budynków. W 2010 roku zbudowano Titanium La Portada, drugi pod względem wysokości wieżowiec w Chile, a w 2013 roku ukończono budowę najwyższej konstrukcji w Ameryce Łacińskiej – drapacza chmur Gran Torre Costanera. W dniu 27 lutego 2010 roku jednak, Santiago nawiedziło kolejne, potężne trzęsienie ziemi, powodujące rozległe zniszczenia. Uszkodzeń doznało wiele starszych budynków, a niektóre nowoczesne konstrukcje nie nadawały się do zamieszkania. Wydarzenie to było przyczynkiem do pojawienia się gorących debat na temat konieczności wprowadzenia obowiązkowych standardów antysejsmicznych w nowoczesnej architekturze miasta.

Museo de la Memoria y los Derechos Humanos (opcja fakultatywna)

Jeśli będziemy w stanie, po przylocie do Santiago możemy zwiedzić muzeum pamięci i praw człowieka (Museo de la Memoria y los Derechos Humanos).

Jak dostać się do muzeum?

Jednym z najbardziej komfortowych środków transportu, który umożliwi szybkie dostanie się do muzeum z wielu części miasta, będzie metro. Tuż przy Museo de la Memoria y los Derechos Humanos znajduje się stacja metra Quinta Normal. W okolice muzeum można dostać się także autobusami.

Historia muzeum

Historia Museo de la Memoria y los Derechos Humanos w Santiago jest silnie związana z osobistym zaangażowaniem ówczesnej prezydent Chile, Michelle Bachelet. W 2007 roku Bachelet ogłosiła plany budowy muzeum pamięci i ogłosiła konkurs na projekt architektoniczny. Kamień węgielny pod budowę muzeum położyła osobiście, będąc ofiarą tortur w okresie dyktatury Augusto Pinocheta.

Wraz z zakończeniem prac budowlanych, 3 grudnia 2009 roku powołano zarząd muzeum. Michelle Bachelet miała zaszczyt otworzyć muzeum 11 stycznia 2010 roku, zaledwie dwa miesiące przed zakończeniem swojej kadencji. Jej zaangażowanie jako byłej więźniarki politycznej nadało muzeum szczególnego wymiaru i znaczenia.

Kolekcje

Kolekcje obecne w muzeum obejmują różnorodne przedmioty, upamiętniające ofiary reżimu junty wojskowej rządzącej niegdyś w Chile. Znajdują się wśród nich dzieła i artefakty stworzone przez same ofiary, przedmioty rzemiosła więziennego oraz osobiste pamiątki. Ponadto, muzeum gromadzi dziedzictwo materialne i pozostałości, prezentujące rzeczywistość i wydarzenia związane z pomieszczeniami w których przetrzymywano ofiary, torturami, pochówkami i innymi miejscami pamięci. Kolekcja zawiera również obiekty związane z demonstracjami i protestami dotyczącymi walk o prawa człowieka.

Museo de la Memoria y los Derechos Humanos przechowuje także bogate zbiory dokumentów archiwalnych, odzwierciedlających historię pogwałcania praw człowieka oraz działań obronnych, które były podejmowane przez jednostki, organizacje społeczne i instytucje zajmujące się prawami człowieka.

Wystawy

Wystawy czasowe

W ramach Museo de la Memoria y los Derechos Humanos w Santiago, istotną rolę odgrywają także wystawy tymczasowe, stanowiące zróżnicowaną tematycznie część ekspozycji muzealnych, nierzadko nawiązujące do współczesnych problemów społecznych i bardziej kontekstualnych spraw. Jednym z najnowszych projektów tego typu jest ”Las palabras… ¡NO!” (słowa…NIE!), zbiorowy projekt tekstylny, realizowany od czterech lat dla upamiętnienia 25 listopada, Día Internacional por la Eliminación de la Violencia contra la Mujer (międzynarodowego dnia eliminacji przemocy wobec kobiet).

Kolejną, ciekawą inicjatywą jest wystawa ”Mujeres en la Resistencia” (kobiety w ruchu oporu), prezentująca ponad sześćdziesiąt fotografii wykonanych przez AFI (Asociación de Fotógrafos Independientes Histórica – stowarzyszenie niezależnych fotografów historycznych). Zdjęcia te ukazują heroiczny opór i walkę kobiet w latach 1973–2023, tworząc poruszający obraz ich zaangażowania w ruchu oporu i dążenia do sprawiedliwości.

”Lo que nos queda por hablar” (o czym musimy jeszcze porozmawiać) to kolejny projekt, który stanowi dialog wspomnień dotyczący dyktatur w Hiszpanii i Chile. Wystawa ta ma szczególne znaczenie, odbywając się w kluczowym momencie dla Chile, związanym z obchodami 50. rocznicy zamachu stanu, oraz dla Hiszpanii, która pracuje nad wdrażaniem ustawy o pamięci historycznej. Projekt ten stanowi platformę do omawiania trudnych tematów i budowania wspólnego zrozumienia historycznych doświadczeń obu krajów.

Link do wszystkich, aktualnych i archiwalnych wystaw tymczasowych w muzeum znajdziesz klikając tutaj.

Wystawy objazdowe i stałe

Museo de la Memoria y los Derechos Humanos, jako instytucja narodowa, aktywnie przenosi swoje kolekcje w różne miejsca w kraju, zapewniającym tym samym szerokiemu gronu społeczeństwa dostęp do archiwaliów dokumentacyjnych i eksponatów związanych z wydarzeniami z okresu dyktatury. W celu zapoznania się z informacjami dotyczącymi wystaw objazdowych, można odwiedzić stronę, dostępną tutaj.

W ramach wystaw stałych na terenie muzealnego kompleksu znajdują się również dzieła artystyczne, które stanowią integralną i permanentną część ekspozycji. Jednym z nich jest La Geometria de la Conciencia (geometria świadomości) autorstwa Alfredo Jaara, dzieło datowane na rok 2010. Jest to instalacja artystyczna o charakterze podziemnym, udostępniająca unikalną przestrzeń. Dzięki specyficznej budowie, obecna jest w tym miejscu niezwykła atmosfera, zapewniająca odwiedzającemu dostęp do unikalnych doświadczeń. Warto pamiętać jednak o tym, że wejście do zamkniętej przestrzeni wymaga od gościa muzeum pewnego dostosowania percepcyjnego, aby wzrok odbiorcy mógł doświadczyć zmian intensywności światła w płynny i nieinwazyjny sposób. To przejście między światłem, a ciemnością może mieć niezwykły wymiar metaforyczny, pobudzający różne skojarzenia i refleksje, koncentrujące się na tematach obecności, znikania i pamięci, zależnie od indywidualnego doświadczenia każdego odwiedzającego. Co skrywają podziemne przestrzenie? Najlepiej przekonać się o tym osobiście odwiedzając muzeum.

Dodatkowo, w kompleksie muzealnym znajduje się mural autorstwa Jorge Tacli, zainspirowany ostatnim wierszem chilijskiego poety i aktywisty społecznego, Víctora Jary. Utwór ten, zlokalizowany przy głównym wejściu do muzeum, został stworzony we współpracy z artystami i spawaczami, łącząc różne grupy zawodowe i ustanawiając przekrojową relację między nimi.

Wartości edukacyjne muzeum

Muzeum de la Memoria y los Derechos Humanos pełni także ważną rolę w dziedzinie edukacji, współpracując z wieloma placówkami dydaktycznymi i dostarczając nauczycielom oraz wychowawcom cenne materiały edukacyjne. Placówka ta organizuje również szkolenia oraz warsztaty partycypacyjne, kładąc nacisk na refleksję i dialog wśród uczestników. Jego praca na rzecz propagowania świadomości na temat praw człowieka i pamięci przejawia się poprzez wykorzystanie muzeum jako bogatego źródła edukacyjnego, mającego na celu podniesienie świadomości, refleksji i dialogu na temat zbrodni popełnionych w okresie dyktatury oraz walki o prawa człowieka, odnosząc się również do aktualnych problemów społecznych.

Według badania dotyczącego wpływu muzeum na odwiedzających z 2021 r., studenci chilijscy, którzy odwiedzili muzeum, wykazywali większe poparcie dla instytucji demokratycznych i byli bardziej skłonni do odrzucania instytucji związanych z okresem represji. Zauważono również, iż w większym stopniu popierali oni inicjatywy dążące do usprawnienia polityki sprawiedliwości społecznej, niezależnie od ich ideologicznych korzeni. Badania wykazały także trwałość tych efektów przez sześć miesięcy po wizycie w muzeum. Sugeruje się również, iż emocjonalne oddziaływania muzeum mogą wpływać na zmiany postaw obywatelskich, co może mieć z kolei istotne konsekwencje dla procesów pojednawczych.

Godziny otwarcia

Muzeum jest otwarte od wtorku do niedzieli od godziny 10:00 do 18:00.

Ceny biletów

Wejście na teren muzeum jest bezpłatne.

Dane kontaktowe

Adres e-mail: visitaguiadas@mmdh.cl

Whatsapp: +56942918742

Dzień drugi

Sky Costanera

Jak dostać się do Sky Costanera?

Dostęp do SkyCostanera jest niezwykle łatwy. Podróżujący mogą skorzystać z kilku dogodnych opcji transportu publicznego, w tym autobusów. Przystanki zlokalizowane są tuż przed kompleksem i umożliwiają dotarcie do jednej z najsłynniejszych atrakcji Santiago z wielu części miasta. Bliskość dwóch stacji metra, Los Leones i Tobalaba (L1-L4) również wpływa na komfort podróży do tego miejsca. Z obu stacji do SkyCostanera dostaniemy się spacerem w zaledwie około sześć minut.

Czym jest Sky Costanera?

SkyCostanera to punkt widokowy, zlokalizowany na 61. i 62. piętrze imponującego wieżowca Gran Torre Costanera, oferujący turystom niesamowite doświadczenia wizualne . Taras widokowy, zlokalizowany na najwyższych kondygnacjach najwyższego budynku w Ameryce Południowej, zapewnia odwiedzającym panoramiczny widok 360 stopni, obejmujący między innymi Parque Metropolitano de Santiago i Andy. Podziwianie miasta z tej niesamowitej perspektywy będzie z pewnością gratką dla wielu miłośników przyrody.

Udogodnienia

Sky 300 Bar & Coffee

SkyCostanera oferuje swoim gościom nie tylko niezwykłe doświadczenie widokowe, ale również unikalne udogodnienia restauracyjne. Część tego unikalnego kompleksu stanowi Sky 300 Bar & Coffee, elegancki lokal, w którym miłośnicy ekskluzywnych smaków mogą delektować się autorskimi koktajlami i wyśmienitymi daniami dostępnymi w szerokim menu restauracyjnym. Wszystko to na imponującej wysokości trzystu metrów, zapewniającej niezapomniany widok na okolice Santiago.

Możliwości organizacyjne

Dodatkowo, SkyCostanera oferuje odwiedzającym przestrzenie do zorganizowania różnego rodzaju wydarzeń, zarówno tych bardziej, jak i mniej oficjalnych.

Porady dotyczące planowania wizyty

Podczas planowania wizyty w SkyCostanerze, z pewnością warto sprawdzić warunki atmosferyczne, ponieważ pogoda ma niezwykle istotny wpływ na widoczność z tarasu. Aby uzyskać aktualne informacje meteorologiczne, warto odwiedzić oficjalną stronę SkyCostanery.

Ceny biletów

Bilety na SkyCostanera mają zróżnicowane ceny. Wejście dla osoby dorosłej (powyżej trzynastego roku życia) kosztuje około 16 euro, dla dzieci w wieku od 4 do 12 lat – 6 euro, natomiast dzieci do 3 roku życia mają bezpłatny wstęp.

Godziny otwarcia

Atrakcja jest dostępna codziennie od godziny 10:00 do 22:00, umożliwiając odwiedzającym elastyczne planowanie wizyty.

Dane kontaktowe

Telefon: +56 2 2916 9269

Parque Araucano

Jak dostać się do Parque Araucano?

Do Parque Araucano, najsłynniejszego parku w stolicy Chile, można łatwo dostać się z centrum Santiago. Najwygodniejszym środkiem transportu będzie metro – jadąc linią metra Línea 1, zatrzymujemy się na stacji Manquehue, a stamtąd, już bezpośrednio idziemy do parku (spacer zajmie nam około piętnaście minut). Alternatywnie, można skorzystać z autobusów przedsiębiorstwa transportowego Red Metropolitana de Movilidad. Pamiętaj jednak, że opcja ta może obejmować przesiadki, mogące znacząco wydłużyć czas podróży. Szczegółowe informacje dotyczące konkretnych linii autobusowych warto sprawdzić osobiście na przykład na Google Maps. Pozwoli to nam dobrze zaplanować trasę i uzgodnić nasz punkt docelowy z punktem wyjściowym.

Atrakcje

Park Araucano jest istotnym ośrodkiem kulturalnym, zlokalizowanym w zachodniej części obszaru Las Condes, będącym ważnym centrum gospodarczym zarówno Santiago, jak i całego kraju. Miejsce to gości liczne festiwale i wydarzenia kulturalne, czyniąc je atrakcyjnym dla mieszkańców i turystów. Dla najmłodszych z pewnością interesującą atrakcją jest KidZania – centrum rozrywkowo-edukacyjne dla dzieci, oferujące ciekawe doświadczenia i wartościowe informacje z różnych dziedzin. Aby dowiedzieć się więcej na temat dostępnych atrakcji i zaplanować wizytę w tym miejscu, warto odwiedzić oficjalną stronę KidZanii, dostępną pod tym linkiem.

Na terenie parku Araucano znajdują się także standardowe place zabaw, skateparki, lodowisko, korty tenisowe oraz obszary piknikowe. Ciekawym elementem architektonicznym jest rzeźba ”Ofrenda” autorstwa Maríi Angélica Echavarri z 2012 roku. Ta imponująca instalacja artystyczna jest hołdem złożonym ludowi Mapuche. Forma rzeźby nawiązuje w jasny sposób do ich kultury, w tym do instrumentów perkusyjnych i motywu okręgu. Rzeźba odnosi się również do symbolicznej liczby 4, mającej znaczenie dla rdzennych mieszkańców regionu w kontekście liczby pór roku i faz księżyca. Na środku instalacji, między stalowymi figurami znajduje się fontanna, dodająca uroku temu unikalnemu miejscu.

Okolice parku

Parque Araucano to miejsce, które otoczone jest różnorodnymi atrakcjami, mogącymi uatrakcyjnić zwiedzanie Santiago. Przy parku znajduje się duże centrum handlowe, Mall Parque Arauco, które otwarto w 1982 roku. Jest to jedno z najstarszych centrów handlowych tego typu w Chile i idealne miejsce dla miłośników zakupów, oferujące szeroki wybór sklepów.

Bezpośrednio przy Parque Araucano znajduje się inny park, oddzielony jedynie ulicą Avenida Manquehue Norte – Parque Juan Pablo II. Nazwa tego parku odnosi się oczywiście do dobrze znanego wszystkim papieża-Polaka Jana Pawła II. Poza tym, jest to świetne miejsce na spacery i odpoczynek w zielonej przestrzeni i spokojnej atmosferze.

Museo Chileno de Arte Precolombino (opcja fakultatywna)

Jak dostać się do muzeum?

Dojazd do Museo Chileno de Arte Precolombino zapewniają między innymi autobusy. Jeśli poruszamy się ulicą Compañía de Jesús, linie takie jak 504, 505, 508 czy 514 umożliwią nam dotarcie do muzeum. Inne trasy obejmują ulicę Santo Domingo, gdzie linie autobusowe, takie jak 303, 307, 314, 315, 214, zapewnią sprawną podróż do miejsca docelowego. Dodatkowo, jadąc arterią San Antonio, możemy skorzystać z następujących linii: 404, 517, B02, B30, B31, 307, 203, 206, 207, 208, 214, 226, 230. Dobre połączenia z muzeum zapewniają również położone niedaleko Museo Chileno de Arte Precolombino stacje metra, takie jak Plaza de Armas (L5-L3) i Universidad de Chile (informacje dotyczące linii autobusowych i stacji metra zostały zweryfikowane na oficjalnej stronie muzeum).

Kolekcja wystawowa

Muzeum Chileno de Arte Precolombino posiada imponującą kolekcję, skupiającą przede wszystkim znaleziska z obszarów kultur prekolumbijskich. Jego zbiory liczą ponad trzy tysiące eksponatów, reprezentujących prawie sto różnych grup etnicznych. Warto wspomnieć o tym, iż kolekcja muzealna jest niezwykle zróżnicowana geograficznie, obejmując obszary od Meksyku przez Ekwador i Peru, aż po Chile i Argentynę. Znaleziska pochodzące z poszczególnych regionów są świadectwem niesamowitej różnorodności kultury materialnej ludów zamieszkujących tereny Ameryki Łacińskiej w okresie prekolumbijskim. Eksponowane w tym miejscu artefakty ilustrują ponadto różnorodne aspekty życia codziennego, wierzeń i sztuki indiańskich społeczności.

Wystawy czasowe

Od samego początku funkcjonowania, czyli od początku lat osiemdziesiątych, muzeum regularnie angażuje się w organizowanie wystaw czasowych. Choć większość z nich koncentruje się na pielęgnowaniu dziedzictwa cywilizacji indiańskich, zdarzały się w przeszłości także bardziej egzotyczne z perspektywy tubylców wystawy. W 1993 roku muzeum zaskoczyło publiczność prezentacją gobelinów z Rumunii, których ekspozycja miała związek z oficjalną wizytą prezydenta tego kraju w Chile. W ten sposób muzeum nie tylko eksponuje prekolumbijskie dziedzictwo, ale także promuje międzynarodową wymianę kulturalną i dialog między różnymi społeczeństwami.

Kursy i warsztaty

Museo Chileno de Arte Precolombino jest nie tylko przestrzenią ekspozycyjną, ale także centrum edukacyjnym, zapewniającym dostęp do inspirujących kursów i warsztatów dla odwiedzających.

W ramach oferty edukacyjnej, Museo Chileno de Arte Precolombino regularnie organizuje warsztaty, z których szczególną popularnością cieszą się zajęcia z modelowania w ceramice. Uczestnicy mają w ich trakcie okazję do odkrywania mniej znanych aspektów sztuki prekolumbijskiej poprzez praktyczne doświadczenia, co z pewnością dodaje atrakcyjności wizycie w muzeum.

Ponadto, w muzeum regularnie organizowane są wydarzenia, które angażują odwiedzających dzięki interaktywnym instalacjom. Te partycypacyjne wystawy tworzą unikalną atmosferę i umożliwiają uczestnikom aktywne uczestnictwo w odkrywaniu historii i sztuki prekolumbijskiej.

Materiały edukacyjne w zdigitalizowanej formie

Muzeum stawia również na dostęp do edukacyjnych materiałów w zdigitalizowanej formie. Klikając w tym miejscu, odwiedzający uzyskają dostęp do obszernego archiwum, zawierającego między innymi materiały audiowizualne dotyczące rdzennej ludności, prac muzeum, a także piękne fotografie przedstawiające tubylców, lokalne krajobrazy i prekolumbijską architekturę. W ramach tego zasobu dostępne są ponadto nagrania dźwięków emitowanych przez prekolumbijskie instrumenty znajdujące się w muzeum, a także tradycyjne pieśni ludowe.

Sklep

Museo Chileno de Arte Precolombino posiada także sklep internetowy, oferujący szeroką gamę produktów związanych z dziedzictwem lokalnych mieszkańców. W asortymencie sklepu znajdziemy między innymi katalogi poświęcone chilijskiej sztuce prekolumbijskiej, przewodniki po wystawach, a także inne akcesoria. Do tej ostatniej kategorii można zaliczyć torby, piórniki, długopisy, ołówki i wiele innych unikalnych produktów.

Ceny biletów

Jeśli chodzi o bilety do muzeum, zagraniczni turyści mogą odwiedzić Museo Chileno de Arte Precolombino za 10 euro. Szczegółowe informacje na temat opcji biletowych można znaleźć w tym miejscu. Warto zaznaczyć, że muzeum oferuje bezpłatne zwiedzanie turystom zagranicznym i chilijskim w pierwszą niedzielę miesiąca, a także solenizantom.

Godziny otwarcia

Museo Chileno de Arte Precolombino czynne jest od wtorku do niedzieli, w godzinach od 10:00 do 18:00. Ostatnie wejście możliwe jest o 17:15.

Dane kontaktowe

Jeśli chcesz skontaktować się z Museo Chileno de Arte Precolombino, możesz skorzystać z poniższych danych kontaktowych: numer telefonu: +56 2 29281500, adres e-mail: informaciones@museoprecolombino.cl. Jeśli zależy Ci zaś na zorganizowaniu wizyty edukacyjnej, rejestracja jest możliwa poprzez odwiedzenie załączonej strony lub wysłanie wiadomości e-mail na adres: Visita@museoprecolombino.cl.

Dzień trzeci

Centro Cultural Gabriela Mistral

Jak dostać się do Centro Cultural Gabriela Mistral?

Trzeciego dnia wycieczki po Santiago odwiedzimy centrum kultury imienia Gabrieli Mistral, chilijskiej poetki i laureatki literackiej Nagrody Nobla. Aby dotrzeć tam komunikacją miejską, najlepiej skorzystać z metra. Stacja metra linii numer 1 (Línea 1) jest położona zaledwie 150 metrów od Centro Cultural Gabriela Mistral.

Adres: Av Alameda Libertador Bernardo O’Higgins 227, 8320275 Santiago

Historia centrum kultury

Centrum Kultury imienia Gabrieli Mistral zostało pierwotnie zbudowane, jako miejsce spotkania Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (United Nations Conference on Trade and Development), organu pomocniczego ONZ, w 1972 roku. Warto przy tym wspomnieć szerzej o kontekście historycznym powstania tego miejsca.

Z uwagi na pilność powstania w tym miejscu centrum kongresowego, związanego z konferencją UNCTAD, budowa tego kompleksu odbyła się w wręcz ekspresowym tempie. Między innymi dzięki zaangażowaniu kilku tysięcy wolontariuszy, zaledwie 275 dni wystarczyło na jej ukończenie. To wyjątkowe przedsięwzięcie było integralną częścią inicjatywy propagandowej wprowadzonej przez socjalistyczny rząd Salvadora Allende, który sprawował władzę w Chile od końca 1970 roku do września 1973 roku.

Po zakończeniu konferencji, budynek pełnił funkcję centrum kulturalnego aż do zamachu stanu przeprowadzonego przez juntę wojskową w 1973 roku. Po obaleniu reżimu Pinocheta, w miejscu tym organizowane były liczne kongresy, a przylegająca wieża stała się centralnym budynkiem Ministerstwa Obrony Narodowej. Na początku 2006 roku pożar strawił jednak część kompleksu, co skłoniło rząd Michelle Bachelet do przywrócenia pierwotnego przeznaczenia budynku i wprowadzenia go do użytku publicznego, jako centrum kulturalnego.

Centro Cultural Gabriela Mistral zaczęło funkcjonować we wrześniu 2010 roku, oferując odwiedzającym unikalne doświadczenia kulturalne.

Atrakcje dostępne w Centro Cultural Gabriela Mistral

Teatr, taniec i muzyka

Centro Cultural Gabriela Mistral to także miejsce, oferujące wiele zróżnicowanych atrakcji kulturalnych. Głównym celem centrum jest propagowanie i promowanie sztuk performatywnych i muzyki, tworzących w tym miejscu dynamiczne środowisko kulturowe.

W ramach regularnie organizowanych wydarzeń, Centro Cultural Gabriela Mistral stawia na różnorodność i głębię przekazu artystycznego. Przedstawienia teatralne, często dotykające uniwersalnych i aktualnych problemów społecznych, są integralną częścią oferty. Występy w centrum to nie tylko forma rozrywki, ale również środek wyrazu, który pozwala artystom przekazywać istotne komunikaty, często związane z ważnymi kwestiami dotyczącymi człowieka jako członka społeczności, borykającego się z wyzwaniami współczesnego świata.

Taniec współczesny również odgrywa ważną rolę w repertuarze centrum kulturowego, gdzie interdyscyplinarne wystąpienia tancerzy przekazują istotne przesłania. Ich choreografie, często nasycone są przekazem zawierającym głębokie przemyślenia nad kondycją człowieka w XXI wieku.

Ponadto, w Centro Cultural Gabriela Mistral organizowane są regularnie wydarzenia muzyczne, wzbogacające krajobraz kulturalny tego miejsca. Występy muzyczne dokładają się do powiększania różnorodności oferty centrum, przyciągając miłośników muzyki o różnych zainteresowaniach i preferencjach.

Centro Cultural Gabriela Mistral poprzez wspomniane teksty kultury inspiruje do refleksji nad współczesnymi wyzwaniami i wartościami społecznymi.

Warsztaty

Centrum angażuje także odwiedzających poprzez organizowanie różnorodnych warsztatów. Dużą część oferty stanowią warsztaty skierowane do dzieci, których celem jest rozwijanie funkcji poznawczych najmłodszych poprzez promowanie nawyków czytelniczych. Te interaktywne spotkania pomagają przyswajać ważną i ciekawą wiedzę w atrakcyjny i przystępny dla dzieci w różnym wieku sposób.

Jednak nie tylko najmłodsi mają szansę skorzystać z bogatej oferty warsztatowej. W Centro Cultural Gabriela Mistral organizowane są także spotkania czytelnicze dedykowane dorosłym i seniorom. Te wydarzenia literackie stanowią okazję do dzielenia się lekturami, dyskusji na tematy literackie i wspólnego odkrywania fascynującego świata książek.

Ponadto, centrum regularnie prowadzi warsztaty mające na celu poszerzanie wiedzy i umiejętności uczestników w obszarze świadomości i wrażliwości społecznej. Zajęcia te dostarczają uczestnikom narzędzi do zrozumienia współczesnych wyzwań społecznych i kształtowania bardziej świadomego spojrzenia na otaczający ich świat.

Wystawy

W Centro Cultural Gabriela Mistral organizowane są również regularnie wystawy, które podobnie jak wcześniej omawiane atrakcje mają wymiar czasowy. Jedna z obecnie prezentowanych wystaw ukazuje codzienność w sztuce popularnej, podkreślając wartość kulturową, materialną, symboliczną i estetyczną, ukrytą w pozornie banalnych przedmiotach i procesach ich tworzenia. Inna przestrzeń wystawowa gromadzi różnorodne instalacje artystyczne, tworząc zbiorową ekspozycję prezentującą trzy różne, współczesne perspektywy na środowisko i społeczeństwo. Jest to zatem miejsce, które nie tylko dostarcza rozrywki, ale również inspiruje i edukuje, tworząc przestrzeń otwartą dla różnorodnych form sztuki i twórczości.

Ceny biletów wstępu

Wstęp do fascynującego świata Centro Cultural Gabriela Mistral jest całkowicie bezpłatny, dzięki czemu miejsce to jest dostępne dla szerokiej publiczności i stwarza otwartą przestrzeń dla wszystkich zainteresowanych.

Godziny otwarcia

Główna przestrzeń kompleksu, znana jako Edificio GAM, zaprasza odwiedzających od poniedziałku do niedzieli, w godzinach od 9:00 do 22:00. Warto jednak zaznaczyć, że godziny otwarcia mogą się różnić w zależności od konkretnych obszarów kompleksu. Tyczy się to takich miejsc jak sale wystawowe, biuro informacji, kasy biletowe, przestrzenie artystyczne (Espacio B Citylab i Espacio B Lira Arte Público), kawiarnia, targi antyków, parking czy księgarnia.

Centrum oferuje również ciekawą opcję spędzenia czasu w BiblioGAM, gdzie dostępne są pokoje do nauki i spotkań, które można zarezerwować w recepcji biblioteki. Pokoje te są dostępne dla 2-4 osób i umożliwiają odwiedzającym komfortowe korzystanie z przestrzeni przez maksymalnie dwie godziny.

Social media Centro Cultural Gabriela Mistral

Ci, którzy chcą być na bieżąco z wydarzeniami mającymi miejsce w Centro Cultural Gabriela Mistral, mogą śledzić aktywności centrum na mediach społecznościowych. Regularne posty z aktualnościami można znaleźć pod nazwą @centrogam na Twitterze, Instagramie i Facebooku.

Dane kontaktowe

Aby skontaktować się bezpośrednio z Centro Cultural Gabriela Mistral, można napisać na oficjalny e-mail ośrodka: info@gam.cl lub zadzwonić pod następujące numery telefonów +2 2566 5500 / +2 2566 5570.

Mirador Interactive Museum

Kolejną fascynującą atrakcją, którą możemy odkryć trzeciego dnia pobytu w Chile, jest Mirador Interactive Museum. Jest to niezwykłe miejsce, które dzięki unikalnemu połączeniu nauki, zabawy oraz interakcji dostarcza niezwykłych doświadczeń edukacyjnych, które z pewnością docenią odwiedzający niezależnie od wieku i zainteresowań.

Jak dojechać do Mirador Interactive Museum?

Jedną z podstawowych opcji dotarcia do muzeum jest podróż metrem. Decydując się na dotarcie do celu tym środkiem transportu, będziemy musieli wysiąść na stacji Pedrero linii numer 5, a stamtąd skorzystać z autobusu E05, który zawiezie nas do stacji Sebastopol – MIM, znajdującej się przy muzeum. Alternatywnie, można również dojechać autobusem linii 385 ze stacji metra Mirador. Wszystkie szczegóły dotyczące różnych możliwości dojazdu można sprawdzić na oficjalnej stronie muzeum.

Adres: Av. Punta Arenas 6711, La Granja, Región Metropolitana

Przestrzenie na terenie kompleksu

Główny pawilon

Mirador Interactive Museum oferuje różnorodne przestrzenie do eksploracji. Główny pawilon jest sercem muzeum, pełniącym rolę centralnej przestrzeni wystawowej. To w tym miejscu odwiedzający mają okazję odkryć niezwykłe instalacje związane z nauką, rozmieszczone w tematycznych salach. Ta interaktywna przestrzeń pozwala posiąść wiedzę z rozmaitych nauk, w tym biologii, geologii, matematyki, fizyki i wielu innych dziedzin, oferując jednocześnie niezapomniane wrażenia. Warto zgłębić szczegółowe informacje na temat poszczególnych sal wystawowych, które dostępne są w tym miejscu.

Pawilon astronomiczny

Kolejną fascynującą częścią Mirador Interactive Museum jest pawilon astronomiczny – największa wystawa w Ameryce Łacińskiej, poświęcona zagadnieniom astronomicznym. W tym wyjątkowym miejscu odwiedzający mają okazję zgłębić tajniki kosmosu, odkrywając szczegółowe informacje o galaktykach, gwiazdach, Układzie Słonecznym, grawitacji, astrobiologii, a także poznając fascynujące dzieje Wszechświata. Ponadto, przestrzeń ta umożliwia zrozumienie aspektów związanych z obserwacją nieba za pomocą teleskopu, zapewniając interaktywne i edukacyjne doświadczenia.

Park

Kolejną, niezwykłą przestrzenią na terenie kompleksu muzealnego jest Park MIM (Mirador Interactive Museum). Obejmuje on obszar o powierzchni dwunastu hektarów, oferując nie tylko malownicze tereny zielone, ale również sektory, które zachęcają do dalszej eksploracji i poszerzania wiedzy.

Jednym z kluczowych elementów tego parku jest Jardín Musical, gdzie odwiedzający mają możliwość eksperymentowania z różnorodnymi dźwiękami poprzez interakcję z kreatywnie zaprojektowanymi instrumentami. To nie tylko przyjemne doświadczenie muzyczne, ale także edukacyjna podróż po świecie dźwięków.

Innym fascynującym elementem Parku MIM jest przestrzeń Plaza Solar, która w oryginalny sposób pozwala zrozumieć funkcje i znaczenie słońca.

Dodatkowe atrakcje

Ciekawe opcje rozrywki i nauki nie kończą się jednak na opisanych już wystawach. Mirador Interactive Museum oferuje bowiem również dodatkowe atrakcje, dzięki którym wizyta w tym miejscu staje się niezapomniana.

Kreatywną opcją spędzania czasu w muzeum będzie z pewnością wzięcie udziału w fascynującym pokazie z generatorem elektrostatycznym Van de Graaffa. Ponadto, na terenie muzeum istnieje możliwość obserwowania poruszającego się wahadła elektromagnetycznego oraz przeżycia doświadczenia trzęsienia ziemi w kontrolowanych warunkach.

Aktualności związane z muzeum

Aby być na bieżąco z najnowszymi informacjami związanymi z muzeum, warto odwiedzić stronę internetową, gdzie znajdują się najświeższe aktualności i wydarzenia związane z Mirador Interactive Museum.

Wirtualne zwiedzanie muzeum

Co więcej, dla tych, którzy chcieliby zwiedzić muzeum nie wychodząc z domu, strona internetowa muzeum oferuje możliwość wirtualnego spaceru po poszczególnych przestrzeniach wystawienniczych. To doskonałe rozwiązanie dla osób, które chcą zaznać wyjątkowej atmosfery muzeum i zobaczyć wystawy, nawet jeśli nie mają możliwości odwiedzenia Mirador Interactive Museum osobiście.

Ceny biletów wstępu

Ceny biletów wstępu do Mirador Interactive Museum obejmują różne kategorie wiekowe i grupy społeczne. Wejście dla osób dorosłych (w wieku od 18 do 59 lat) kosztuje 7 euro, natomiast dzieci w wieku od 2 do 18 lat mogą skorzystać z biletu w cenie 6 euro (dzieci do lat 2 wchodzą bezpłatnie). Osoby niepełnosprawne w towarzystwie osoby towarzyszącej, seniorzy powyżej 60. roku życia oraz nauczyciele mają zapewniony darmowy wstęp. Szczegółowe informacje dotyczące cen biletów dostępne są na oficjalnej stronie muzeum. Zakup biletów możliwy jest online poprzez platformę zakupową dostępną pod tym adresem.

Godziny otwarcia

Muzeum jest otwarte od wtorku do niedzieli, przyjmując zwiedzających w godzinach 10:30 – 18:30.

Kontakt

Aby skontaktować się z Mirador Interactive Museum można zadzwonić na następujące numery telefonów: +56 228 288 000 i +56 228 288 020. Dodatkowo, muzeum oferuje opcję zapisu do newslettera, który daje dostęp do otrzymywania najnowszych informacji bezpośrednio na podany adres e-mail. Zapisu do newslettera można dokonać poprzez stronę internetową MIM. Jest to idealny sposób na bieżące śledzenie wydarzeń i aktualności związanych z muzeum.

Dzień czwarty

Podróż na Wyspę Wielkanocną

Czwartego dnia naszej podróży po Chile wyruszymy w fascynującą podróż na Wyspę Wielkanocną. Zanim jednak poznamy praktyczne informacje dotyczące planowania tej wyprawy i atrakcji, jakie nas tam czekają, przyjrzyjmy się historycznemu kontekstowi tej tajemniczej wyspy. Poznanie dziejów Wyspy Wielkanocnej nie tylko wzbogaci naszą wiedzę o tym miejscu, ale także pomoże lepiej zrozumieć odkrywane podczas naszej podróży atrakcje.

Dzieje Wyspy Wielkanocnej

Początki osadnictwa

Początki dziejów Wyspy Wielkanocnej, zwanej także z języka polinezyjskiego Rapa Nui, sięgają procesu zasiedlania wyspy. Szacunkowe daty pierwszego osadnictwa na tym obszarze wahają się od 300 do 1200 roku n.e., choć obecnie przyjmuje się, że najlepsze oszacowania dotyczące początków kolonizacji Wyspy Wielkanocnej wskazują na XII wiek n.e.

Teorie dotyczące pochodzenia pierwszych osadników wyspy

Wyspę Wielkanocną zamieszkiwali głównie Polinezyjczycy, którzy prawdopodobnie dotarli na nią korzystając z kajaków lub katamaranów. Ich podróż miała według przypuszczeń miejsce z terenu Wysp Gambiera, głównie z wyspy Mangareva, oddalonych o 2600 km, lub z odległych o 3200 km Markizów (oba archipelagi wchodzą obecnie w skład Polinezji Francuskiej). Chociaż to najbardziej powszechna i prawdopodobna teoria na temat pochodzenia pierwszych osadników na Wyspie Wielkanocnej, istnieją także inne hipotezy.

Jedna z nich sugeruje, że pierwsi mieszkańcy wyspy mogli przybyć z Ameryki Południowej. Za tą koncepcją przemawiały dowody archeologiczne związane z rolnictwem, zwłaszcza z obecnością słodkich ziemniaków, znanych również jako bataty, pochodzących z Ameryki Południowej. Nowsze badania wskazują jednak, że słodkie ziemniaki mogły rozpowszechnić się na terenie Polinezji przed przybyciem pierwszych osadników na Wyspę Wielkanocną.

Aktualnie bardziej prawdopodobna teoria mówi o związku zasiedlania Rapa Nui z Mangarevą i wyspą Pitcairn. Podobieństwa językowe między mieszkańcami różnych wysp, konstrukcja posągów oraz charakterystyczne narzędzia wskazują na bliskie związki kulturowe obszarów.

Warto także podkreślić stosunkowo krótką odległość między Wyspą Wielkanocną, Mangarevą i Pitcairn. Przeprowadzone w 1999 roku rekonstrukcje podróży polinezyjskimi łodziami wykazały, że z Mangarevy na Wyspę Wielkanocną można było dotrzeć w zaledwie siedemnaście i pół dnia. Odkrycie to jasno sugeruje, iż podróż między wyspami była możliwa i dostępna dla osadników z omawianych regionów Polinezji.

Dziedzictwo kulturowe Wyspy Wielkanocnej

Według relacji misjonarzy z połowy XIX wieku, na terenie Wyspy Wielkanocnej funkcjonował złożony system społeczny oparty na hierarchii klasowej. Na jej szczycie stał ariki, wódz posiadający absolutną władzę na wyspie, a także boską moc. Niżej w hierarchii znajdowali się kapłani, wojownicy, oraz pozostała ludność. Ważnym aspektem kultury materialnej społeczeństwa Rapa Nui było tworzenie monumentalnych posągów moai, które stanowiły integralną część ich kultu. Przypuszcza się, że posągi te mogły przedstawiać deifikowanych przodków. Legendy lokalne sugerują także, że moai mogły reprezentować wojowników, którzy przypłynęli na wyspę z wodzem Hotu Matu’ą.

Pierwsze rzeźby na Wyspie Wielkanocnej, datowane na okres od 400 do 1100 roku, były stosunkowo niewielkie i umieszczano je na kamiennych platformach zwanych ahu. Charakteryzowały się one dużym realizmem w przedstawianiu postaci. Około roku 1250 pojawiły się pierwsze monumentalne posągi, wyróżniające się wykonaniem z tufu wulkanicznego pozyskiwanego z kamieniołomu w kraterze Rano Raraku. Na ich kamienne głowy nakładano imponujące „kapelusze” zwane pukao. Co ciekawe, elementy te nie miały być nakryciami głowy, lecz oryginalnymi fryzurami.

Wierzenia miejscowej społeczności zakładały symbiotyczny związek między żywymi a zmarłymi. Zdaniem mieszkańców wyspy, zmarli zaspokajali wszelkie potrzeby żyjących (zdrowia, żyzności ziemi, fortuny), którzy odwdzięczali się im odprawianiem rytuałów składania ofiar i zapewnianiem lepszych warunków bytowania w świecie duchów. Możliwe, że wierzenia te skłaniały do wznoszenia moai wzdłuż wybrzeża, jako formy ochrony przed duchowym światem morskim. W ten sposób, pomniki można intepretować nie tylko, jako unikalne atrakcje rzeźbiarskie, ale także zabytki prezentujące fascynującą, kulturową perspektywę na relacje między życiem a śmiercią w społeczeństwie tubylczym.

Katastrofa ekologiczna na wyspie

Z Wyspą Wielkanocną wiąże się również teoria sugerująca katastrofę ekologiczną, która miała mieć miejsce przed dotarciem Europejczyków na wyspę. Według amerykańskiego naukowca, Jareda Diamonda, na wyspie praktykowano wówczas kanibalizm, który miał być związany z degradacją środowiska, spowodowaną przede wszystkim budową monumentalnych posągów moai. Hipoteza ta jest jednak przedmiotem kontrowersji i wielu innych badaczy podnosi wątpliwości co do jej wiarygodności.

Głównym czynnikiem przyczyniającym się do wyginięcia wielu gatunków roślin na Wyspie Wielkanocnej było najprawdopodobniej sprowadzenie szczura polinezyjskiego. Badania paleobotaniczne wykazały, że obecność owych gryzoni mogła mieć dramatyczny wpływ na procesy reprodukcyjne roślin w lokalnym ekosystemie. Szczury, które przypłynęły na wyspę z osadnikami, stanowiły istotne zagrożenie dla miejscowej flory, niszcząc nasiona i zakłócając naturalny cykl rozwojowy roślin. W efekcie wprowadzenie tego gatunku było jednym z kluczowych czynników decydujących o zmianie równowagi ekologicznej na Wyspie Wielkanocnej, co przyczyniło się do utraty wielu gatunków roślinnych.

Kontakty z Europejczykami w XVIII wieku

Pierwszy odnotowany kontakt Europy z Wyspą Wielkanocną miał miejsce 5 kwietnia 1722 roku, w Niedzielę Wielkanocną, kiedy to na wyspę dotarł holenderski nawigator Jacob Roggeveen.

Kolejne spotkanie z Europejczykami miało miejsce 15 listopada 1770 roku, gdy hiszpańskie statki San Lorenzo oraz Santa Rosalia, pod dowództwem kapitana Don Felipe Gonzaleza de Ahedo, odwiedziły wyspę.

Cztery lata później, w 1774 roku, James Cook dotarł na Wyspę Wielkanocną.

Ważnym momentem było również przypłynięcie na wyspę 10 kwietnia 1786 roku Jeana-François de Galaupa, francuskiego admirała, który sporządził pierwszą szczegółową mapę obszaru.

Zagłada

W drugiej połowie XIX wieku Wyspę Wielkanocną nawiedziła katastrofa, która poważnie zmniejszyła liczebność wyspy i pozbawiła jej mieszkańców elit. Za początek gehenny można uznać rok 1862, kiedy to wyspa została najechana przez peruwiańskich piratów, którzy porwali 1500 mężczyzn i kobiet, co stanowiło połowę ówczesnej populacji. Poważnym problemem dla wyspy, był fakt, iż wśród uprowadzonych znaleźli się również przedstawiciele wysokiej hierarchii społeczeństwa, w tym najwyższy wódz, jego krewni oraz osoby potrafiące czytać i pisać w piśmie rongorongo, jedynej odnalezionej odmianie pisma polinezyjskiego. Międzynarodowe protesty zmusiły piratów do zwrotu porwanych mieszkańców, lecz większość z nich nie przeżyła repatriacji i zmarła na choroby zakaźne, a ci, którzy wrócili, przynieśli ze sobą ospę, która przyczyniła się do dalszej redukcji populacji wyspy.

Kolejne dekady XIX wieku

W latach 60. XIX wieku Wyspa Wielkanocna przeszła proces intensywnej chrystianizacji, którą przeprowadzili francuscy misjonarze. Niestety, w 1867 roku epidemia gruźlicy zmniejszyła dotkliwie populację wyspy, prowadząc do zagłady jednej czwartej jej mieszkańców.

Na początku lat 70. XIX wieku doszło do konfliktu pomiędzy misjonarzami, a Jeanem-Baptiste Dutrou-Bornierem, który nabył większość ziemi na wyspie i dążył do przekształcenia Wyspy Wielkanocnej w obszar hodowli owiec. Aby zrealizować swoje plany wysiedlił on kilkuset tubylców, przenosząc ich na Tahiti. W 1871 roku, po konflikcie z Dutrou-Bornierem, misjonarze ewakuowali większość ludności, pozostawiając jedynie 171 Rapa Nui na wyspie.

W 1878 roku Alexander Salmon Jr, brat królowej Tahiti, przybył na wyspę wraz z wywiezionymi mieszkańcami Rapa Nui. Nastał wówczas okres pokoju, odnowienia populacji i zmian kulturowych, które wpłynęły także na lokalny język (tradycyjny dialekt zaczął ulegać wpływom języka tahitańskiego).

Pod koniec lat 80. XIX wieku Chile rozpoczęło konkretne działania w celu włączenia Wyspy Wielkanocnej do swojego terytorium. 9 września 1888 roku, na mocy traktatu o aneksji, podpisanego przez rząd chilijski i mieszkańców Rapa Nui, kapitan chilijskiej marynarki wojennej, Policarpo Toro, oficjalnie przyłączył wyspę do Chile.

Wyspa Wielkanocna, jako część terytorium Chile

Po aneksji Wyspy Wielkanocnej do Chile, kontrolę nad nią przejęła firma Williamson-Balfour, która prowadziła tam hodowlę owiec. Zmiany te doprowadziły do ograniczenia populacji wyspy do miasta Hanga Roa. W 1953 roku chilijski rząd odmówił przedłużenia umowy dzierżawnej firmie, przekazując władzę nad wyspą chilijskiej marynarce wojennej i jednocześnie wstrzymując hodowlę owiec.

W 1966 roku Rapa Nui z Wyspy Wielkanocnej uzyskali pełnoprawne obywatelstwo chilijskie. Dużym krokiem w kierunku otwarcia na świat, było otwarcie lotniska na wyspie w 1967 roku i rozpoczęcie kursowania regularnych lotów do Santiago. Radykalnie zmieniło to tryb życia tubylców, wprowadzając ich w świat obyczajów społeczeństw konsumpcyjnych krajów rozwiniętych. Wraz z tą zmianą, rozwinęła się także infrastruktura turystyczna na wyspie.

Po chilijskim zamachu stanu z 1973 roku jednak, który doprowadził do przejęcia władzy przez Augusto Pinocheta, rozwój turystyki na Wyspie Wielkanocnej uległ znacznemu spowolnieniu. Po obaleniu rządów junty wojskowej i przywróceniu w Chile demokratycznych standardów, władze z kontynentu stopniowo zaczęły dostosowywać rozwój wyspy do potrzeb tubylców. W 2007 roku Wyspa Wielkanocna, wraz z archipelagiem Juana Fernándeza, otrzymała specjalny status administracyjny, który zwiększył ich autonomię.

Podróż samolotem na Wyspę Wielkanocną

Jak dostać się z Chile na Wyspę Wielkanocną?

Na Wyspę Wielkanocną można dostać się z Santiago, skąd regularnie odbywają się loty pasażerskie obsługiwane przez chilijskie linie lotnicze LATAM.

Ceny lotów

Jeśli chodzi o ceny biletów, zaczynają się one od około 290 euro dla lotów w obie strony dla jednej osoby. Warto jednak zauważyć, że grudzień i styczeń są najdroższymi miesiącami, podczas których koszty biletów mogą wzrosnąć nawet kilkakrotnie. Należy również pamiętać o tym, że ceny mogą ulegać zmianom, dlatego warto na bieżąco śledzić stan dostępności lotów.

Porady związane z podróżą

Podróżując z Santiago, zaleca się zarezerwowanie miejsca po lewej stronie samolotu. Chociaż samolot leci z Chile (ze wschodu), prawdopodobnie okrąży północną część wyspy i wyląduje od zachodu. Siedzenia po lewej stronie zarówno podczas lądowania, jak i startu z Rapa Nui, zapewnią podróżnym wspaniały widok na Wyspę Wielkanocną.

Czas trwania podróży samolotem

Jeśli chodzi o czas podróży, lot z Santiago na Wyspę Wielkanocną trwa około 5 godzin.

Jak poruszać się po wyspie?

Jeśli chodzi o przemieszczanie się po Wyspie Wielkanocnej, najkorzystniejszym rozwiązaniem będzie wynajęcie samochodu, najlepiej terenowego, który umożliwi nam swobodne poruszanie się zarówno po wybrukowanych ulicach Hanga Roa, jak i mniej utwardzonych drogach, zapewniając pełną swobodę w eksplorowaniu wyspy. Wypożyczalnie samochodów są dostępne w centrum Hanga Roa, a koszty wynajmu wahają się od dwudziestu do czterdziestu dolarów za osiem godzin, zależnie od standardów firmy i rodzaju pojazdu.

Warto jednak zauważyć, że Wyspa Wielkanocna jest dość mała, a do wielu miejsc można łatwo dostać się nawet pieszo. Dla miłośników trekkingu i spacerów, odkrywanie wyspy na własnych nogach może stanowić świetną alternatywę, umożliwiającą jednoczesne podziwianie lokalnej przyrody i przyjemne spędzanie wolnego czasu. Szeroki wybór środków transportu umożliwia odwiedzającym podróżowanie zgodnie z ich indywidualnymi preferencjami i pełne korzystanie z uroków tej fascynującej wyspy.

Co warto zjeść na wyspie?

Ceny w restauracjach

Decydując się na zjedzenie posiłku w restauracji na Wyspie Wielkanocnej, należy być przygotowanym na pewne wydatki. Wyższe ceny są konsekwencją izolacji wyspy – wiele składników nie jest dostępnych lokalnie i muszą być one sprowadzane z odległych obszarów. Jeśli chodzi o konkretne koszty, ceny przekąsek w zwykłych lokalach gastronomicznych mogą wynosić nawet dwadzieścia dolarów.

Popularne dania kuchni Wyspy Wielkanocnej

Najwięcej restauracji na wyspie znajduje się w Hanga Roa i oferowane są w nich dość podobne potrawy.

Będąc na Wyspie Wielkanocnej warto z pewnością spróbować owoców morza z lokalnych wód, w tym mięsa ośmiornicy i homara, a także ryb, z których najbardziej znaną w okolicy jest tuńczyk.

Poznając kuchnię Wyspy Wielkanocnej można szybko dostrzec, iż jest ona niezwykle zróżnicowana, co mówi nam o bogactwie gastronomicznym tego miejsca. Popularne dania obejmują między innymi ceviche (surowa ryba lub skorupiaki w sosie z cytrusów, cebuli, papryczki chili i soli), po’e (deser z bananów), empanadas (pierogi z tuńczykiem), cazuela (mięsno-warzywny wywar) czy sopaipilla (smażone placki). Widzimy zatem, że na kuchnię tego wyspiarskiego regionu wpływ miała zarówno kultura Ameryki Łacińskiej (co można wytłumaczyć popularnością empanapas, sopaipilla, cazueli czy ceviche), jak i polinezyjskiej (po’e).

Umu pae

W ramach ciekawostki warto też wspomnieć o tradycyjnej metodzie przygotowywania potraw na wyspie, która nazywa się w lokalnym języku umu pae. Polega ona na podgrzaniu stosu kamieni w ogniu, a następnie układaniu na rozgrzanych kamieniach mięsa i warzyw i przykrywaniu ich liśćmi bananowca. Umu pae to nie tylko smaczna i oryginalna forma przygotowywania posiłków, ale również fascynujące doświadczenie kulinarno-kulturowe.

Najlepsze restauracje na Wyspie Wielkanocnej

Przystępne cenowo lokale gastronomiczne

La tía Berta

Adres: Atamu Tekena, Hanga Roa

Czym się wyróżnia:

• świetne empanadas z tuńczykiem

Aringa Ora

Adres: Av Hotu Matu’a s/n con Atamu Tekena s/n

Czym się wyróżnia:

• obecność moai przy drzwiach wejściowych
• dostęp do prostych i sytych dań w przystępnych cenach

Club Sandwich

Adres: TE PITO OTE HENUA, 2700000

Czym się wyróżnia:

• soki ze świeżych owoców (bananowe i pomarańczowe)
• świetne kanapki i empanadas

Restauracje średniej klasy

Mamma Nui

Adres: TANIERA TEAVE – FONO: 56-973955796, 2770000

Czym się wyróżnia:

• tradycyjna, lokalna kuchnia
• specjalizuje się w przyrządzaniu dań na gorących kamieniach (tunu ahi)

Te Ra’ai

Adres: Kai Tuoe, Rapa Nui S/N, Hanga Roa

Czym się wyróżnia:

• pokazy tańca polinezyjskiego
• świetne miejsce na kolację w oryginalnej atmosferze

Hetuu Restaurant

Adres: Atamu Tekena, Hanga Roa

Czym się wyróżnia:

• miły personel
• świetne krewetki, tuńczyk i sopaipillas

Ekskluzywne restauracje

Izakaya Kotaro / Kotaro bistro

Adres: Cam. Vaitea Anakena, Hanga Roa

Czym się wyróżnia:

• wyśmienite dania kuchni japońskiej

La Taverne du Pecheur

Adres: Av Te Pito o Te Henua s/n, Hanga Roa

Czym się wyróżnia:

• mała restauracja w portowej części miasta
• owoce morza bardzo wysokiej jakości

La Kaleta

Adres: Al Final de la Caleta Hanga Roa, Hanga Roa

Czym się wyróżnia:

• niezwykły widok na ocean
• wyśmienite dania przyrządzane z owoców morza i ryb

Ciekawostki związane z Wyspą Wielkanocną

Różne nazwy wyspy

Wyspa Wielkanocna to miejsce o bogatej historii i wielu fascynujących nazwach, które zostały jej nadane zarówno przez tubylców, jak i europejskich odkrywców. Pierwotna nazwa wyspy brzmiała ”Te Pito O Te Henua”, co dosłownie oznacza „pępek świata”. Inna polinezyjska nazwa to ”Mata ki te rangi”, którą można tłumaczyć jako „oczy patrzące w niebo”. Obecna nazwa zaś Rapa Nui („Wielka Rapa”) spopularyzowała się po najazdach peruwiańskich piratów na początku lat 60. XIX wieku i odnosi się do topograficznego podobieństwa do wyspy Rapa, położonej na archipelagu Wysp Australskich (Polinezja Francuska).

Ponieważ pierwszy odkrywca wyspy, holender Jacob Roggeveen dotarł na wyspę w Niedzielę Wielkanocną, nazwał ją Paasch-Eyland (Wyspa Wielkanocna), hołdując tym samym chrześcijańskiej tradycji. Obecnie określanie wyspy w nawiązaniu do świąt wydaje się być najpowszechniejsze. Oficjalna, współczesna hiszpańska nazwa wyspy to Isla de Pascua.

Izolacja wyspy

Wyspa Wielkanocna jest jedną z najbardziej odizolowanych na świecie. Znajduje się 3700 km na zachód od wybrzeża Chile i 4023 km na wschód od Tahiti.

Niezwykły park narodowy

Park Narodowy Rapa Nui znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO od 1995 roku i obejmuje około 40% powierzchni wyspy.

Moai ukryte pod ziemią

Posągi moai kojarzą się najczęściej z wyrzeźbionymi przedstawieniami głów ludzkich. Warto jednak wiedzieć, że wiele z nich znajduje się głęboko pod ziemią. Na wielu zdjęciach z wykopalisk archeologicznych krążących po Internecie można zobaczyć te imponujące rzeźby w pełnym wymiarze.

Zagadka transportowania moai

Kwestia transportowania moai nadal jest nierozstrzygnięta. Sprawa ta jest niezwykle interesująca, zwłaszcza biorąc pod uwagę brak zwierząt użytkowych i kół w kulturze Polinezyjczyków. Kamieniołom w Rano Raraku, gdzie moai były wytwarzane, był oddalony w mniejszej, bądź większej odległości od miejsc docelowych, więc przenoszenie ich mogło być nie lada wyzwaniem logistycznym. Naukowcy najczęściej skłaniają się do wysunięcia wniosku, iż wyspiarze używali kombinacji rolek z bali, lin i drewnianych sań do transportowania tych intrygujących posągów. Link do wideo, przedstawiającego testowanie jednej z teorii transportu moai za pomocą lin: https://www.youtube.com/watch?v=YpNuh-J5IgE

Wandalizm na wyspie

W 2008 roku na plaży Anakena na Wyspie Wielkanocnej doszło do kuriozalnego incydentu, gdy fiński turysta odciął ucho moai. Marko Kulju, 26-letni Fin, został schwytany, umieszczony w areszcie domowym i ukarany grzywną w wysokości 17 000 dolarów. Ponieważ groziło mu do siedmiu lat pozbawienia wolności, nałożona kara zdawała się być niewielka. Kulju szybko wydał publiczne przeprosiny za swoje zachowanie, publikując je w chilijskiej gazecie. Incydent ten skłonił władze do wprowadzenia bardziej rygorystycznej kontroli dostępu turystów, a jeden z kamieniołomów został otoczony kordonem, z dala od głównej atrakcji.

Bezpieczeństwo na Wyspie Wielkanocnej

W kontekście bezpieczeństwa na Wyspie Wielkanocnej warto wspomnieć o tym, że choć odwiedzający mają dostęp do podstawowej opieki medycznej, oferowanej przez apteki i szpital w Hanga Roa, niektóre poważniejsze przypadki wymagają transportu do kontynentalnej części Chile. Unikanie ryzyka i przestrzeganie wskazówek dotyczących zwiedzania jest kluczowe, zwłaszcza że nie wszystkie potencjalnie niebezpieczne miejsca, w tym na przykład niektóre jaskinie, są wyraźnie oznakowane.

Najciekawsze opcje hotelowe na Wyspie Wielkanocnej

Najlepsze hotele na Wyspie Wielkanocnej w przystępnych cenach

Camping Hostal Tipanie Moana Aeropuerto Centro (rezerwuj tutaj)

Adres: Tu’u Koihu, S/N, Hanga Roa

Dostępność pokoi: w hotelu można zarezerwować apartamenty z pojedynczymi, bądź podwójnymi łóżkami

Udogodnienia:

• darmowe i ogólnodostępne Wi-Fi
• bezpłatny, prywatny parking
• dostęp do leżaków i krzesełek plażowych
• bezpłatny transfer lotniskowy
• możliwość wynajęcia rowerów za dodatkową opłatą

Ceny za noc w lipcu: od 50 euro

Ceny za noc w lutym: od 50 euro

Hostal y Cabañas Aorangi (rezerwuj tutaj)

Adres: Tuki Haka Havari, 2770000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: podobnie jak w przypadku Camping Hostal Tipanie Moana Aeropuerto Centro, także tutaj istnieje możliwość spędzenia pobytu w pokojach dwuosobowych z dwoma łóżkami pojedynczymi, bądź jednym podwójnym. Dodatkowo jednak, dostępne są bungalowy z widokiem na ogród. Wybierając tę opcję będziemy mieli dostęp do domów z jednym łóżkiem podwójnym i dwoma łóżkami pojedynczymi. Można również zarezerwować pobyt w bungalowie o nieco innej konfiguracji z czterema łóżkami pojedynczymi i jednym piętrowym. Wybierając opcję pokoju rodzinnego, będziemy mieli dostęp do pięciu łóżek pojedynczych.

Udogodnienia:

• dostęp do sprzętu do grillowania, tarasu słonecznego, mebli ogrodowych i miejsca na piknik
• popularność uprawiania sportów wodnych w okolicy (snorkeling)
• możliwość skorzystania z szerokiego wachlarza usług dla rodzin z dziećmi (w tym sali zabaw i gier planszowych)
• darmowy Internet
• bezpłatny, prywatny parking

Ceny za noc w lipcu: od 61 euro

Ceny za noc w lutym: od 61 euro

Hostal Vaihere (rezerwuj tutaj)

Adres: Avareipua s/n, 277 0000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: w Hostal Vaihere możemy wybrać pokój z dwoma łóżkami pojedynczymi, bądź trzyosobowy z jednym łóżkiem podwójnym i jednym pojedynczym. Istnieje także możliwość rezerwacji pokoju jednoosobowego ze wspólną łazienką. Ekonomicznym wyjściem będzie z pewnością również wieloosobowy apartament koedukacyjny.

Udogodnienia:

• obecność ogrodu
• bezpłatny Internet
• darmowy parking
• dostęp do zestawu do parzenia herbaty i kawy
• dostęp do mebli ogrodowych

Ceny za noc w lipcu: od 53 euro

Ceny za noc w lutym: od 53 euro

Najlepsze hotele na Wyspie Wielkanocnej dla rodzin z dziećmi

Hare Nua Hotel Boutique (rezerwuj tutaj)

Adres: Atamu Tekena, Hanga Roa

Dostępność pokoi: dostępne są w tym miejscu apartamenty z jednym, bądź dwoma dużymi łóżkami podwójnymi. W zależności od dostępności można tutaj również zarezerwować pokoje z łóżkami pojedynczymi.

Udogodnienia:

• odkryty, bezpłatny basen otwarty przez cały rok
• centrum wellness (masaże różnych partii ciała, łaźnia publiczna, wanna z hydromasażem, łaźnia na świeżym powietrzu)
• udogodnienia dla osób niepełnosprawnych (wskazówki dźwiękowe, dostęp dla wózków inwalidzkich)
• transfer lotniskowy za dodatkową opłatą
• dostęp do ogrodu i tarasu

Ceny za noc w lipcu: od 350 euro

Ceny za noc w lutym: od 387 euro

Taha Tai (rezerwuj tutaj)

Adres: Apina Nui s/n, 2770000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: pokoje dwuosobowe zawierają dwa łóżka pojedyncze, bądź jedno podwójne. Dostępne są tutaj także większe, trzyosobowe apartamenty z trzema łóżkami pojedynczymi lub jednym podwójnym i jednym pojedynczym. W opcji z bungalowem mamy do wyboru jedno łóżko podwójne, bądź dwa pojedyncze.

Udogodnienia:

• obecność na miejscu restauracji, w której serwowane są dania kuchni lokalnej na śniadania, obiady i kolacje
• bezpłatne Wi-Fi
• bezpłatny parking publiczny dostępny na miejscu
• odkryty, bezpłatny basen
• dostęp do patio, ogrodu i tarasu

Ceny za noc w lipcu: od 233 euro

Ceny za noc w lutym: od 263 euro

Hotel & Apartments „CHEZ HIVA” (rezerwuj tutaj)

Adres: Petero Atamu S/N, 2700000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: dostępne są tutaj apartamenty dwupoziomowe z dwoma łóżkami pojedynczymi w sypialni i dwoma rozkładanymi sofami w salonie. Istnieje także możliwość zarezerwowania apartamentu rodzinnego z dwoma, bądź jednym łóżkiem pojedynczym i jednym, dużym łóżkiem podwójnym.

Udogodnienia:

• bezpłatny parking publiczny
• darmowe i ogólnodostępne Wi-Fi
• możliwość skorzystania z transferu lotniskowego za dodatkową opłatą
• dostęp do zestawów do parzenia kawy i herbaty
• obecność restauracji AU BOUT DU MONDE, specjalizującej się w kuchni belgijskiej

Ceny za noc w lipcu: od 99 euro

Ceny za noc w lutym: od 108 euro

Najlepsze luksusowe hotele na Wyspie Wielkanocnej

Nayara Hangaroa (rezerwuj tutaj)

Adres: Av. Pont s/n, 2770000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: w hotelu Nayara Hangaroa dostępne są trzy rodzaje apartamentów: z jednym łóżkiem podwójnym, z dodatkowymi dwoma rozkładanymi sofami w salonie oraz z dwoma łóżkami pojedynczymi i jedną rozkładaną sofą.

Udogodnienia:

• trzy restauracje w których serwowane są zarówno dania kuchni lokalnej, jak i międzynarodowej
• odkryty, bezpłatny basen otwarty przez cały rok
• centrum wellness z szerokim wachlarzem usług (masaże różnych części ciała, jacuzzi, sala fitness, sauna, łaźnia parowa)
• bezpłatne Wi-Fi
• darmowy, prywatny parking

Ceny za noc w lipcu: od 532 euro

Ceny za noc w lutym: od 931 euro

VILLA HOMITI (rezerwuj tutaj)

Adres: Av. Pont s/n, 2770000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: w willi dostępne są cztery sypialnie (w każdej z nich jedno duże łóżko podwójne i w jednej z nich materac futon). Na terenie obiektu, w salonie, znajduje się także rozkładana sofa.

Udogodnienia:

• akceptowanie zwierząt domowych bez dodatkowych opłat
• dostęp do tarasu i ogrodu
• darmowy i ogólnodostępny Internet
• bezpłatny, prywatny parking
• widok na morze

Ceny za noc w lipcu: od 498 euro

Ceny za noc w lutym: od 498 euro

Hotel Hare Uta (rezerwuj tutaj)

Adres: Av. Pont s/n, 2770000 Hanga Roa

Dostępność pokoi: pokoje z jednym, bardzo dużym łóżkiem podwójnym

Udogodnienia:

• dostęp do restauracji Umanga, w której serwowane są posiłki na każdą porę dnia
• odkryty, bezpłatny basen z brodzikiem
• darmowe Wi-Fi
• bezpłatny, prywatny parking
• rozbudowana baza rekreacyjna (wieczory tematyczne z kolacją, muzyka na żywo, możliwość zorganizowania wycieczki po miejscowych zabytkach)

Ceny za noc w lipcu: od 463 euro

Ceny za noc w lutym: od 540 euro

Dzień piąty

Pierwszy dzień zwiedzania wyspy

Orongo

Naszą podróż po Wyspie Wielkanocnej rozpoczniemy pełni energii po pierwszej nocy na wyspie. Pierwszą atrakcją będzie stanowisko archeologiczne Orongo, położone niedaleko Hanga Roa, na którego terenie funkcjonowała niegdyś wioska oraz lokalne centrum kultowe.

Jak się tam dostać?

Do Orongo można dostać się w kwadrans jadąc samochodem na południe z Hanga Roa.

Tajemnicze chatki

Tak, jak zostało to już wcześniej wspomniane, Orongo było kiedyś wioską, której pozostałości dzięki pracy badaczy i restauratorów zachowały się do naszych czasów. Stanowisko składa się z okrągłych, niskich, kamiennych budowli, pokrytych dachami z darni. Niezwykle intrygującą kwestią w kontekście architektonicznym tych konstrukcji jest również brak okien i małe otwory, które powodują niejednoznaczność co do rozstrzygnięcia ich funkcji.

Funkcja rytualna Orongo

Miejsce to było kiedyś również ważnym ośrodkiem obrzędowym, związanym z kultem człowieka-ptaka (tangata manu), który brał udział w rytualnych zawodach mających na celu zdobycie pierwszego jaja manu tara, czyli rybitwy czarnogrzbiety, w danym roku lęgowym.

Warto przy tym zaznaczyć, iż choć tytuł tangata manu, nadawany zwycięscy zawodów był niezwykle prestiżowy, jego zdobycie wiązało się z niezwykle dużym ryzykiem. Uczestnicy rywalizacji podejmowali się bowiem nie tylko walki z trudnościami topograficznymi obszaru lądowego, ale również niezwykle ryzykownej przeprawy morskiej, która mogła skończyć się śmiercią. Wyścig obejmował wyprawę na pobliską wysepkę Motu Nui, która mogła zakończyć się upadkiem ze stromych klifów, bądź pożarciem przez rekiny. Zwycięzca zawodów musiał zatem wykazać się niezwykłą odwagą i opanowaniem.

Na terenie Orongo znajdziemy także liczne petroglify, głównie przedstawiające tangata manu, które prawdopodobnie były wyryte dla upamiętnienia niektórych zwycięzców tego ekstremalnego wyścigu.

Ceny biletów wstępu

Zwiedzanie fascynującego Orongo, położonego w obrębie Rapa Nui National Park, wiąże się z koniecznością zakupu biletu wstępu. Choć opłata za wejście na jego obszar wynosi 56 euro to gwarantuje ona również dostęp do wielu innych atrakcji znajdujących się na terenie parku. Pamiętaj, że uiszczenie wspomnianej kwoty jest jednocześnie wsparciem dla działań związanych z ochroną i konserwacją światowego dziedzictwa Wyspy Wielkanocnej.

Rano Kau

Po zwiedzaniu Orongo warto również zwrócić uwagę na inne, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie miejsce – Rano Kau. Jest to imponujący krater wulkaniczny, który zachwyca imponującym rozmiarem (dno zajmuje zarastające kraterowe jezioro o średnicy około jednego kilometra) i bogactwem minerałów. Rano Kau zawiera bowiem różnorodne skały magmowe, w tym bazalt, pumeks i obsydian, którego źródło w tym miejscu było jednym z najważniejszych dla kamieniarzy używających tego surowca na wyspie. Jeśli chodzi o datowanie tego niezwykłego krateru to jego początki sięgają plejstocenu (powstał z bazaltowych strumieni lawy w tym okresie). Najmłodsze skały w jego obrębie datowane są z kolei na okres między 150 000 a 210 000 lat temu.

Ahu Vinapu

Ahu Vinapu to kolejne niezwykłe miejsce w obrębie Rapa Nui National Park, oddalone kilka kilometrów na wschód od Orongo i Rano Kau. Jest to jedno z największych ahu na Wyspie Wielkanocnej, czyli imponującego kompleksu kamiennych platform. Ahu w tym miejscu składa się z dużych, starannie dopasowanych płyt bazaltowych, co świadczy bez wątpienia o kunszcie kamieniarskim tubylców.

Powiązania z innymi kulturami

Co ciekawe, struktury te wykazują pewne podobieństwo do niektórych konstrukcji zlokalizowanych w Peru, a ściślej rzecz ujmując budowli inkaskich w Sacsayhuamán czy Sillustani. Płyty bazaltowe, stanowiące integralną część Ahu Vinapu, wydają się współdzielić pewne cechy konstrukcyjne z inkaskimi murami i wieżami grobowymi, zwanymi chullpa.

Badania naukowe, opublikowane w czasopiśmie „Nature” w lipcu 2020 roku, wniosły także swoisty wkład w zrozumienie międzykulturowych powiązań Wyspy Wielkanocnej. Potwierdziły one obecność andyjskiego DNA w populacji Rapa Nui, a także na kilku innych wyspach Polinezji. Analizy genetyczne sugerują obecność od 2% do 5% pochodzenia amerykańskiego wśród ludności wyspy. Odkrycie to rzuca nowe światło na złożoną historię i interakcje między różnymi kulturami na tym odległym zakątku świata.

Dzień szósty

Ahu Tahai

Jak się tam dostać?

Drugi dzień naszej podróży po Wyspie Wielkanocnej będzie równie ekscytujący. Nasze zwiedzanie rozpoczniemy od stanowiska archeologicznego Ahu Tahai. Ponieważ miejsce to znajduje się na północ od Hanga Roa, tuż przy granicy miasta, jest ono łatwo dostępne zarówno samochodem, jak i pieszo. Spacer z centrum miasta zajmuje jedynie dwadzieścia minut.

Co znajduje się w Ahu Tahai?

Ahu Tahai zaskakuje różnorodnością i historycznym bogactwem. Znajdziemy tu trzy ahu, na których umieszczone są moai, w odróżnieniu od tych w Ahu Vinapu. Ahu Ko Te Riku to jedna z najbardziej imponujących platform, na której znajdziemy odrestaurowane moai z oczami wykonanymi z białego koralowca oraz pukao z czerwonej skały wulkanicznej. Drugie ahu, noszące nazwę Ahu Tahai, jest jednym z najstarszych na wyspie, prezentując moai o imponującej wysokości 4,5 metra. Trzecie, Ahu Vai Ure, to z kolei jedno z najbardziej znanych ahu, posiadające aż pięć moai ustawionych wzdłuż wybrzeża. Miejsce to jest popularne wśród turystów zwłaszcza ze względu na świetne warunki do podziwiania zachodu słońca.

Tapati w Ahu Tahai

W ramach ciekawostki warto wspomnieć również o tym, że Ahu Tahai oprócz pełnienia funkcji stanowiska archeologicznego, jest miejscem w którym regularnie odbywają się niezwykłe ceremonie, będące elementem żywej tradycji wyspy. Jedną z nich jest festiwal tapati organizowany przez miejscową społeczność w hołdzie przodkom. Obejmuje on różnorodne konkursy i zawody, dzięki którym pielęgnowane jest dziedzictwo kulturowe Wyspy Wielkanocnej.

Ahu Akahanga

Jak dojechać do Ahu Akahanga?

Po zwiedzeniu Ahu Tahai wybierzemy się na stanowisko archeologiczne Ahu Akahanga. Miejsce to jest łatwo dostępne zarówno samochodem, jak i skuterem czy rowerem, zależnie od indywidualnych preferencji i możliwości. Odległość między centrum Hanga Roa a Ahu Akahanga wynosi niespełna dwanaście kilometrów, co sprawia, że podróż będzie z pewnością komfortowa i pełna atrakcji w postaci niezwykłych krajobrazów.

Hare paenga

Ahu Akahanga to niezwykłe miejsce na mapie wyspy, na którego obszarze znajdziemy między innymi kamienne fundamenty, charakterystycznych dla tego regionu domków hare paenga. Te fascynujące konstrukcje o eliptycznym kształcie przypominającym obrócone o 180 stopni łodzie, są jednymi z unikatowych elementów dziedzictwa materialnego tej wyspy. Przed wejściem do każdego z nich znajdziemy również kwadratowe obszary wyłożone niewielkimi głazami, które z pewnością dodają temu miejscu oryginalności.

Umu pae w Ahu Akahanga

Oprócz domków, na obszarze Ahu Akahanga znajdują się także pozostałości umu pae, tradycyjnych pieców, które już wcześniej mieliśmy okazję poznać w kontekście kuchni Wyspy Wielkanocnej. Co ciekawe, słowo „pae” w języku mieszkańców wyspy oznacza pięć, co odnosi się do liczby kamieni zazwyczaj używanych do budowy pieca.

Jaskinia

W Ahu Akahanga, oprócz fascynujących domków hare paenga, znajdziemy także niewielką jaskinię, która pełniła ważną funkcję schronienia dla rybaków. Używali oni tego miejsca, aby schronić się przed ulewnymi deszczami i spędzić noc w bezpiecznych warunkach.

Ahu i moai

Jednak to, co nadaje temu stanowisku wyjątkowego charakteru, to dobrze już nam znane ahu. Podobnie jak w przypadku Ahu Vinapu, platforma ta nie zawiera pionowo stojących moai. W jej bezpośrednim sąsiedztwie można jednak dostrzec przewrócone pozostałości tych niezwykłych posągów.

Przy ahu, o długości osiemnastu metrów, możemy zobaczyć aż trzynaście moai o wysokości od pięciu do siedmiu metrów, ułożonych twarzą do góry. Ta nietypowa konfiguracja, rzadko spotykana w innych miejscach na wyspie, pozwala na lepszą obserwację wyrzeźbionych detali posągów, co może być ciekawym i unikalnym doświadczeniem dla zwiedzających. Niestety, erozja niezwykle niszczycielsko wpłynęła na stan zachowania tych znalezisk, co jest widoczne na zdjęciach moai z tego stanowiska. Inicjatywy mające na celu restaurację tych zabytków w Ahu Akahanga mogłyby przyczynić się do zachowania unikatowego dziedzictwa tej tajemniczej wyspy.

Legenda pochówku Hotu Matuʻy

W tradycji Ahu Akahangi istnieje przekaz mówiący o pochówku legendarnego Hotu Matuʻi, uznawanego za pierwszego króla wyspy. Zgodnie z tą legendą, jego ciało po śmierci zostało pochowane pod kopcem ułożonym z kamieni na tym obszarze. Według opowieści, najstarszy syn Tu’u Maheke postanowił odciąć głowę Hotu Matu’i i schować ją między kamieniami. Ktoś odkrył to nieco później, a inny władca, Tu’u Ko Ihu, ukradł czaszkę i ukrył ją w swoim domu w Ahu Te Peu. Dopiero potomkowie króla zdołali odzyskać cenną relikwię. Odtąd mogli oni korzystać z mocy duchowej (zwanej maną) emanującej z tej cennej relikwii.

Pomimo prowadzonych wykopalisk, nie odnaleziono dotąd żadnych konkretnych śladów po starożytnym władcy Hotu Matuʻi. Wykluczono również możliwość, że ariki został pochowany pod ahu, ponieważ datowanie budowy tego miejsca przypada na kilka wieków po śmierci legendarnego władcy. Istnieje hipoteza, że komora grobowa Hotu Matuʻi może znajdować się pod pobliskim kopcem kamieni, jednakże na dzień dzisiejszy nie udało się potwierdzić tej teorii.

Interpetacja lokalizacji domniemanego pochówku

Ahu Akahanga, zlokalizowana po środku południowego wybrzeża Wyspy Wielkanocnej jest niezwykle interesującym miejscem w kontekście wyboru tego obszaru, jako miejsca pochówku legendarnego Hotu Matu’i. Według niektórych badaczy decyzja ta mogła wynikać z przekonania, że rzekoma duchowa moc emanująca z ariki równomiernie obejmie obie strony wyspy, przynosząc obfite plony i udane połowy dla społeczności.

Co ciekawe, siostra Hotu Matu’i, Ava Rei Pua, oraz żona ariki Tu’u Ko Ihu, zostały pochowane na drugim krańcu wyspy, w Ahu Te Peu. Ostatnie badania wykazały, że istnieje astronomiczna i geometryczna korelacja między Ahu Akahanga a Ahu Te Peu. Analizy wskazują, że obserwując zachód słońca podczas przesilenia zimowego z Akahanga, położonego na południowo-wschodnim wybrzeżu, ostatnie promienie słońca ukierunkowane są w stronę Te Peu, gdzie znajduje się grobowiec Ava Rei Pua. Analogicznie, z Te Peu znajdującym się na północnym-zachodzie wyspy, o wschodzie słońca podczas przesilenia letniego, można dostrzec Akahanga, symboliczne miejsce pochówku Hotu Matu’i. Choć ta zależność może być rezultatem geograficznych przypadków, spojrzenie na nią z mistycznego punktu widzenia może potwierdzać umiejętność wykorzystywania przez Rapa Nui wiedzy z zakresu geometrii i astronomii do łączenia symbolicznych miejsc pochówku dwóch transcendentalnych postaci w historii wyspy.

Ahu Tongariki

Jak tam dojechać?

Ahu Tongariki, największe ahu na Wyspie Wielkanocnej jest atrakcją, którą odwiedzimy po opuszczeniu Ahu Akahanga. Aby dotrzeć tam z Ahu Akahanga, pojedziemy trasą wzdłuż południowego wybrzeża wyspy, pokonując około osiem kilometrów.

Burzliwe dzieje Ahu Tongariki

Ahu Tongariki posiada niezwykle ciekawą historię, która podkreśla zarówno wyjątkowość dziedzictwa kulturowego, jak i wysiłki na rzecz jego ochrony i pielęgnacji. Moai znajdujące się w Ahu Tongariki zostały obalone przez miejscową społeczność na przełomie XVIII i XIX wieku z niejasnych przyczyn, związanych prawdopodobnie z wojnami międzyplemiennymi, bądź utratą wiary wśród lokalnych mieszkańców w ochronną moc przodków utożsamianych z moai. Niszczycielskie dzieło dopełniły fale tsunami, które w ubiegłym wieku zmiotły w głąb lądu zabytki. Dzięki jednak pracom restauratorskim, dziś możemy podziwiać piętnaście dumnie stojących na ahu moai.

Lokalizacja

Ahu Tongariki położone jest w unikalnym otoczeniu, blisko dwóch wygasłych wulkanów – Poike i Rano Raraku, który pełnił niegdyś funkcję kamieniołomu, z którego pozyskiwano tuf wulkaniczny do rzeźbienia moai.

Dzień siódmy

Puna Pau

Siódmy dzień naszej wycieczki po Chile rozpoczniemy od wyprawy z Hanga Roa do Puna Pau, położonego na obrzeżach miasta. Tutaj, w niewielkim kraterze, bądź też stożku żużlowym, mieścił się kamieniołom, w którym wydobywano niegdyś czerwoną scorię. Ta specyficzna skała była używana do formowania pukao, czyli czerwonych „kapeluszy”, umieszczanych na głowach niektórych moai. W Puna Pau wydobywano również wspomniany surowiec do wytwarzania samych rzeźb moai, w tym najstarszego znanego na wyspie – Moai Tukuturi. Na skałach z Puna Pau czasami można również znaleźć petroglify.

Ahu Akivi

Kolejną atrakcją tego dnia będzie Ahu Akivi, oddalone pięć kilometrów na północ od Puna Pau. To stanowisko archeologiczne charakteryzuje się obecnością siedmiu moai, ustawionych na ahu na osi wschód-zachód. Co czyni to miejsce wyjątkowym, to między innymi precyzja w ustawieniu posągów. W trakcie równonocy wiosennej moai są dokładnie zwrócone w stronę zachodu słońca, podczas gdy podczas równonocy jesiennej są zwrócone tyłem do wschodu słońca. Ta astronomiczna precyzja czyni Ahu Akivi jedynym miejscem na wyspie, gdzie można zaobserwować tak precyzyjne związki z omawianymi zjawiskami. Miejsce to jest zatem oczywiście kolejnym, fascynującym przykładem zaawansowanej wiedzy astronomicznej pradawnych mieszkańców Wyspy Wielkanocnej.

Legenda Ahu Akivi

W przeciwieństwie do innych posągów na wyspie, które są zwrócone w stronę wioski, siedem moai w Ahu Akivi skierowanych jest w kierunku morza, co jest nietypowe zgodnie z lokalnymi wierzeniami, według których posągi emanują ochronną maną w kierunku wioski i jej mieszkańców. Współcześnie zakłada się, że mieszkańcy Rapa Nui zdecydowali się na tę orientację, aby przypieczętować umowę z morzem i uzyskać jego łaskę dla nawigatorów.

Istnieje jednak także legenda związana ze specyficzną orientacją moai w Ahu Akivi. Według niej, legendarny kapłan Hotu Matu miał mieć sen, w którym dusza króla przemierzała ocean oraz ukazała mu wyspę Rapa Nui. Poruszony kapłan wysłał następnie zwiadowców, którzy wyruszyli przez morze, aby zlokalizować wyspę i znaleźć potencjalnych osadników. Siedmiu odważnych odkrywców pozostało na wyspie, wyczekując na przybycie króla. W hołdzie dla ich wierności i poświęcenia, miano wybudować siedem imponujących kamiennych posągów na Ahu Akivi. Zgodnie z opowieścią, monumentalne rzeźby są symbolicznymi przedstawieniami tych siedmiu żeglarzy.

Ahu Nau Nau

Jak tam dojechać?

Kolejnym fascynującym przystankiem po zwiedzeniu Ahu Akivi będzie Ahu Nau Nau, do którego dojedziemy po krótkiej podróży samochodem, trwającej około dwudziestu minut. Stanowisko archeologiczne usytuowane jest po środku północno-wschodniego wybrzeża wyspy, zaledwie 150 metrów w głąb lądu od spokojnej i malowniczej plaży Anakena.

Znaczenie stanowiska w micie o początkach osadnictwa na Wyspie Wielkanocnej

Ahu Nau Nau ma szczególne znaczenie dla Wyspy Wielkanocnej, gdyż według ustnej tradycji to właśnie tutaj wodzowie potężnego klanu Miru założyli swoją rezydencję. Ponadto, to na tym obszarze, ariki Hotu Matu’a, znany już nam legendarny przywódca i pierwszy król wyspy, miał wylądować ze swoimi ludźmi, zakładając tym samym pierwszą kolonię, z której narodziła się kultura Rapa Nui.

Historia osady w Ahu Nau Nau

Badania archeologiczne wskazują na co najmniej trzy etapy budowy (między 1100 a 1400 n.e.) i funkcjonowania osady w Ahu Nau Nau. Istnieją jednak przypuszczenia, że osada mogła powstać kilka wieków wcześniej, co uczyniłoby ją jedną z najstarszych na wyspie.

Etymologia nazwy Ahu Nau Nau

Jeśli chodzi o nazwę stanowiska, druga jego część „naunau” związana jest prawdopodobnie z wymarłym gatunkiem rośliny, znanej jako nau opata lub naunau. Choć roślina ta, będąca palmą lub drzewem sandałowym, wyginęła w 1890 roku pamięć o niej jest wciąż żywa. W przeszłości jej aromatyczne drewno było używane do produkcji perfum, a orzechy były jej pożywnymi owocami. O naunau jest mowa nawet w jednej z legend, według której Hotu Matu’a i jego ludzie przywieźli jej orzechy ze swojej pierwotnej ojczyzny, aby zapewnić sobie wyżywienie podczas pierwszych miesięcy pobytu na wyspie.

Stan zachowania moai

Warto zaznaczyć, że posągi moai z Ahu Nau Nau, zachowały się do współczesności w doskonałym stanie, co świadczy o niezwykłej trosce poświęconej im na przestrzeni lat. To niezwykłe, że już kilka wieków temu rdzenni mieszkańcy wyspy w czasach brutalnych walk między klanami zadecydowali o zakopaniu obalonych moai pod warstwą piasku na pobliskiej plaży, zabezpieczając je przed wpływem erozji i innymi zagrożeniami.

Dzięki tym starannym działaniom oraz pracom renowacyjnym przeprowadzonym w latach 1978-1980, Ahu Nau Nau stało się jednym z najatrakcyjniejszych stanowisk archeologicznych na wyspie. Obecnie można podziwiać tutaj rekonstrukcję odpowiadającą ostatniej fazie historycznej, zwanej Nau Nau III. Kompleks ten składa się z imponującej platformy o długości około sześćdziesięciu metrów i szerokości dwunastu metrów, na której dumnie stoi siedem posągów. Pierwsze cztery posągi od lewej strony są praktycznie nienaruszone i ozdobione charakterystycznym pukao na głowie.

Detale rzeźbiarskie w Ahu Nau Nau

Przyglądając się moai znajdującym się na Ahu Nau Nau, nie sposób pominąć wyjątkowego stopnia precyzji i dbałości, jakie zostały włożone w ich wykonanie. Badając wzrokiem te posągi jesteśmy w stanie dotrzeć wyraźne rysy twarzy, nosa, uszu i dłoni, co wyróżnia je spośród innych zabytków tego typu na wyspie. Uwagę przykuwa również stożkowy kształt pukao pierwszego i jednego z najlepiej zachowanych tutaj moai.

Niezwykłym detalem są również spiralne wzory geometryczne w formie płaskorzeźby, widoczne na pośladach moai (być może mają one przedstawiać tatuaże, bądź malowidła na ich ciałach). Obecny jest także relief przedstawiający prawdopodobnie pasek na wysokości bioder. Dodatkowo, na blokach kamiennych przy ahu możemy dostrzec petroglify przedstawiające ptaki w locie oraz prawdopodobnie postacie mityczne, co dodaje temu miejscu jeszcze więcej tajemniczego uroku.

Przełomowe odkrycie z 1978 roku

Podczas prac konserwatorskich przeprowadzonych w 1978 roku w Ahu Nau Nau dokonano niezwykłego odkrycia, które znacząco zmieniło dotychczasowe pojęcie o moai. Odkryto wówczas fragmenty białego koralowca, który był używany niegdyś do formowania oczu posągów, oraz czerwony dysk, stanowiący źrenice. Znalezisko to było przełomem, bowiem wcześniej panowało powszechne przekonanie, że oczodoły moai są puste.

Ahu Ature Huki

W obrębie kompleksu Ahu Nau Nau znajduje się również moai Ahu Ature Huki, będący istotną częścią historii odtwarzania i zabezpieczenia dziedzictwa kulturowego Wyspy Wielkanocnej. Ten osamotniony i zerodowany posąg, był pierwszym, ponownie wzniesionym na wyspie w czasach nowożytnych.

Drugi tydzień zwiedzania

Dzień ósmy

Museo Antropológico Padre Sebastián Englert

Jak dostać sie do muzeum?

Ósmego dnia naszej podróży po Chile zakończymy niezwykłe zwiedzanie Wyspy Wielkanocnej, poświęcając ostatni dzień odkrywaniu kolejnych, fascynujących zakątków tej wyspy. Naszą podróż rozpoczniemy od odwiedzenia Museo Antropológico Padre Sebastián Englert, które znajduje się w Hanga Roa, niedaleko Ahu Tahai.

Aby dotrzeć do muzeum, wystarczy przebyć niecałe dwa i pół kilometra z centrum miasta.

Kolekcje muzealne

Kolekcje tego muzeum są prawdziwym skarbem dla miłośników historii i kultury Wyspy Wielkanocnej. W muzealnej kolekcji znajduje się imponująca liczba około 15 000 zabytków. Zbiory te obejmują między innymi przedmioty skolekcjonowane przez franciszkanina Sebastiana Englerta, który był pionierem w badaniach nad kulturą i językiem wyspy, a także innych badaczy. Dużą część znajdujących się w tym miejscu zabytków stanowią również bowiem znaleziska, takie jak na przykład szczątki ludzkie odkryte w ramach wykopalisk archeologicznych.

Do jednych z najbardziej charakterystycznych zabytków w Museo Antropológico Padre Sebastián Englert można zaliczyć moai kavakava, drewniane figurki przedstawiające najczęściej stojącego, lekko pochylonego mężczyznę o wychudzonym ciele.

W muzeum znajdują się również cenne znaleziska, pełniące funkcję użytkową. Dobrym przykładem tego typu artefaktów są na przykład ”matā”, czyli narzędzia wykonywane z obsydianu, używane przez mieszkańców Wyspy Wielkanocnej do cięcia, rycia lub jako groty włóczni. W skład obszernej kolekcji muzealnej wchodzą również starożytne haczyki na ryby.

Muzeum może pochwalić się również kolekcją przyrodniczą, w której znajdziemy między innymi kości waleni.

Biblioteka Williama Mulloya, będąca integralną częścią muzeum, kryje z kolei obszerny zbiór literatury naukowej poświęconej wyspie.

Zabytki w zagranicznych kolekcjach muzealnych

Z powodu kolonialnej przeszłości Rapa Nui oraz działań badawczych podejmowanych przez międzynarodowe zespoły naukowców na wyspie, liczne przedmioty o znaczeniu kulturowym z Wyspy Wielkanocnej trafiają do muzeów na całym świecie. W zbiorach muzealnych na różnych kontynentach znajdują się zarówno przedmioty użytkowe, jak i rzeźby moai czy drewniane figurki, które stanowią integralną część dziedzictwa materialnego wyspy.

Od kilkunastu lat trwają kampanie mające na celu przywrócenie zabytków lokalnej kultury na teren Wyspy Wielkanocnej. Inicjatywa ta obejmuje wiele unikatowych artefaktów, w tym między innymi rzeźby moai, które są prawdopodobnie najcharakterystyczniejszymi elementami kulturowego krajobrazu wyspy. Jednym z zabytków objętych wnioskiem o przywrócenie na teren wyspy jest Hoa Hakananai’a, często uznawane za najwspanialsze moai z Wyspy Wielkanocnej. Posąg ten jest szczególnie ceniony ze względu na płaskorzeźby związane z kultem człowieka-ptaka, odgrywającego istotną rolę w miejscowej mitologii. Obecnie Hoa Hakananai’a znajduje się w British Museum w Londynie.

Oficjalna strona muzeum

Przed wizytą w Museo Antropológico Padre Sebastián Englert, z pewnością warto odwiedzić oficjalną stronę internetową muzeum, gdzie dostępne są cenne informacje związane z różnorodnymi kwestiami dotyczącymi instytucji. Znajdziemy tam między innymi aktualności poświęcone bieżącym wydarzeniom odbywającym się w muzeum, takim jak festiwale, warsztaty czy inauguracje nowych wystaw.

Strona internetowa muzeum zawiera także zasoby cyfrowe związane z konkretnymi aspektami kultury Wyspy Wielkanocnej. Dostępny jest na przykład rozbudowany wątek poświęcony unikalnym pod względem artystycznym, drewnianym rzeźbom.

Ważnym tematem poruszanym na stronie jest również kwestia repatriacji dziedzictwa materialnego Rapa Nui. W opublikowanym tam artykule, można zapoznać się z problemem związanym z przynależnością znalezisk oraz istotnością przywrócenia zabytków kultury materialnej na wyspę.

Nurkowanie na Wyspie Wielkanocnej

Warunki nurkowe na Wyspie Wielkanocnej

Po zwiedzaniu muzeum, następnym punktem programu podróży będzie niezwykłe doświadczenie wodne w postaci snorkelingu lub nurkowania, w zależności od umiejętności lub preferencji.

Wody Wyspy Wielkanocnej oferują bardzo dobre warunki do tego rodzaju aktywności.

Jednym z największych atutów nurkowania czy snorkelingu w wodach tej wyspy jest krystaliczna czystość wody, wynikająca z braku planktonu oraz izolacji geograficznej Wyspy Wielkanocnej i związanym z nią brakiem rozwiniętego przemysłu, który potencjalnie mógłby zanieczyścić tutejsze środowisko. Woda jest również niezwykle przejrzysta, a widoczność może sięgać nawet sześćdziesięciu metrów.

Kolejną zaletą jest przyjemna temperatura wody, oscylująca między 18 a 26 stopniami Celsjusza.

Flora i fauna okolicznych wód

Chociaż wody Wyspy Wielkanocnej nie są znane z obszernej różnorodności tropikalnych ryb czy raf koralowych, to podczas ich eksploracji można natknąć się na wiele fascynujących gatunków. Region ten jest domem dla około stu sześćdziesięciu gatunków zwierząt morskich, z których jedna czwarta to gatunki endemiczne, występujące wyłącznie w lokalnym ekosystemie. Decydując się na zanurkowanie w oceanie lub snorkeling z pewnością będziemy mieli zatem okazję podziwiać piękny i unikalny świat flory i fauny.

Wśród najczęściej spotykanych zwierząt morskich w okolicy należy wymienić zielone żółwie morskie, które często można dostrzec w rejonie zatoki miasta Hanga Roa. Co ciekawe, na niesamowite spotkanie z nimi można liczyć nie wchodząc nawet do wody, bowiem żółwie można zobaczyć pływające tuż przy brzegu na płytkich głębokościach.

Gdzie warto nurkować na Wyspie Wielkanocnej

Zatopione Moai

Jeśli chodzi o miejsca godne uwagi dla miłośników nurkowania, jednym z najbardziej oryginalnych jest podwodne sanktuarium moai. Omawiany tutaj zatopiony posąg pochodzący z czasów współczesnych jest hołdem i wyrazem wdzięczności wyrażonym przez rdzennych mieszkańców wobec poprzednich pokoleń, które przekazały im umiejętności niezbędne do życia na morzu. Zatopione moai jest również symbolem szacunku dla wody i wszystkiego, co ona oferuje człowiekowi.

Motu Nui

Motu Nui, wysepka położona nieco na południe od Wyspy Wielkanocnej, niedaleko Orongo, jest fascynującym miejscem do podwodnej eksploracji. W wodach otaczających Motu Nui można napotkać bowiem różnorodne formy życia, a także między innymi charakterystyczne gładkie, szare skały. To niezwykłe miejsce skrywa również sekrety dawnych czasów. W okolicach Moto Nui organizowane były niegdyś zawody związane z kultem człowieka-ptaka. Nurkując w wodach Moto Nui, będziesz mógł doświadczyć zatem również niezwykłego echa historii.

The Cathedral

Innym fascynującym miejscem dla miłośników nurkowania jest obszar znany jako „Katedra”. Znajdują się tutaj swoiste labirynty i jaskinie niezwykłych formacji skalnych, zlokalizowane w podwodnych kanałach lawowych. Należy pamiętać jednak, że prądy morskie w tym miejscu nurkowym mogą być czasami stosunkowo silne, dlatego warto wybrać się tam jeśli mamy odpowiednio duże doświadczenie w nurkowaniu.

The Cliff

Kolejnym, niezwykle atrakcyjnym punktem nurkowym w wodach Wyspy Wielkanocnej jest Klif „The Cliff”, znany również jako „Acantilado”. Charakterystyczny podwodny krajobraz skupia się głównie na surowym wapiennym podłożu wulkanicznym, zasiedlanym przez młode kolonie koralowców. To doskonałe miejsce dla osób rozpoczynających swoją przygodę z nurkowaniem.

Centrum nurkowe na Wyspie Wielkanocnej

Orca Diving Center

Wśród renomowanych ośrodków nurkowych na Wyspie Wielkanocnej wyróżnia się Orca Diving Center, które było pierwszym tego typu centrum otwartym na wyspie, rozpoczynając swoją działalność w 1980 roku. W skład kompleksu wchodzą sklep Hare Orca oraz Centrum Nurkowe usytuowane w Caleta Hanga Roa i zaaranżowane w polinezyjskim stylu. Oferują one kompleksową infrastrukturę, obejmującą biuro, warsztat, pomieszczenie na sprzęt, łazienki, prysznice, salon, miejsce do płukania sprzętu do nurkowania i taras, idealny do relaksu.

Orca Diving Center gwarantuje wszystkim odwiedzającym również profesjonalny sprzęt nurkowy, obejmujący łodzie, sprężarki elektryczne, butle tlenowe, kombinezony, a także maski, fajki i płetwy. Jest to zatem doskonałe miejsce dla pasjonatów nurkowania, zapewniające kompleksowe udogodnienia oraz sprzęt najwyższej jakości.

Orca Diving Center oferuje bogatą paletę atrakcji, dostosowaną do zróżnicowanych preferencji i możliwości miłośników podwodnych przygód, niezależnie od ich doświadczenia i umiejętności.

Podwodny chrzest (Iniciación al buceo)

Jednym z najbardziej niezwykłych doświadczeń jest „podwodny chrzest”, stworzony z myślą o osobach rozpoczynających swoją przygodę z nurkowaniem. Ta 30-35-minutowa podwodna podróż odbywa się na małej głębokości, umożliwiając nurkom osiągnięcie maksymalnie dziesięciu metrów głębokości pod powierzchnią morza. Otoczeni rafą koralową i barwnymi rybami, uczestnicy korzystają ze spersonalizowanego podejścia (jeden instruktor na osobę). Co więcej, aby uczestnicy mogli wdrożyć się w fascynujący, podwodny świat, przed zanurzeniem przeprowadzane są szczegółowe zajęcia, instruujące przyszłych nurków.

Dodatkowo, za niewielką dopłatą (10 euro), dostępna jest opcja uwiecznienia tego niezwykłego doświadczenia za pomocą zdjęć lub filmu podwodnego. Cała atrakcja w wersji podstawowej kosztuje zaś 60 euro.

Rejs statkiem i snorkeling (Paseo en bote y snorkeling)

W ofercie Orca Diving Center znajdują się także inne fascynujące atrakcje, w tym rejs statkiem na wyspy Motu Nui, Motu Iti i Kao Kao, które kiedyś stanowiły arenę zawodów Tangata Manu. Trasa z Caleta Hanga Roa zajmuje zaledwie piętnaście minut. Na miejscu uczestnicy mogą zanurzyć się w najczystszych wodach Oceanu Spokojnego, ciesząc się pływaniem bądź snorkelingiem. Podczas podwodnych eksploracji można odkryć malowniczy krajobraz wulkaniczny, z koralowymi rafami przykrywającymi ściany skalnych formacji. Urokowi temu miejscu dodają malutkie, tropikalne rybki.

Cena tej fascynującej atrakcji wynosi trzydzieści euro (dzieci do lat dwunastu płacą połowę tej ceny), co czyni ją dość przystępną pod tym względem. Cała wycieczka trwa zaś od półtorej do dwóch godzin i obejmuje w swojej cenie sprzęt do snorkelingu dla każdego uczestnika zainteresowanego odkrywaniem bogactwa podwodnego świata.

Opcje dla doświadczonych nurków

Orca Diving Center jest doskonałym miejscem również dla doświadczonych nurków posiadających certyfikaty, którzy pragną odkrywać podwodne tajemnice Wyspy Wielkanocnej. Jedną z fascynujących opcji dla zaawansowanych nurków jest Buceo Aventura, oferująca możliwość eksploracji kolosalnych rzeźb wulkanicznych pod wodą, składających się z raf koralowych, jaskiń, płycizn i mostów lawowych. Warto jednak zauważyć, że możliwość wypłynięcia zależy od warunków morskich danego dnia. Cena za tę atrakcję wynosi pięćdziesiąt euro i obejmuje jedno zanurzenie. Podczas każdego nurkowania mamy dostęp do pełnego, profesjonalnego wyposażenia.

Doświadczonym nurkom, którzy pragną odkrywać podwodne uroki w bardziej ekstremalnych warunkach, Orca Diving Center oferuje opcję nocnego nurkowania w cenie siedemdziesięciu euro. Dodatkowo, centrum umożliwia uczestnictwo w kursach nurkowania, jednak ze względu na obowiązujący nas ściśle plan podróży, nie będą one raczej brane pod uwagę. Osoby zainteresowane tą ofertą mogą znaleźć szczegółowe informacje na oficjalnej stronie internetowej Orca Diving Center.

Dzień dziewiąty

Dziewiątego dnia podróży opuszczamy Wyspę Wielkanocną i wracamy do Santiago. Ze względu na długą podróż, nie planujemy żadnych atrakcji tego dnia.

Dzień dziesiąty

Centro Cultural La Moneda

Jak tam się dostać?

Dziesiątego dnia naszej eksploracyjnej wyprawy po Chile natomiast kierujemy się do Centro Cultural La Moneda. Najłatwiej dotrzeć tam metrem, wysiadając na stacji La Moneda (Línea 1). Odległość między stacją metra a centrum kulturowym wynosi około trzysta pięćdziesiąt metrów. Zlokalizowanie tego miejsca ułatwia obecność w sąsiedztwie Palacio de La Moneda, czyli siedziby prezydenta Republiki Chile.

Sale wystawowe i galerie

Centro Cultural La Moneda posiada kilka przestrzeni wystawienniczych. Wśród nich na wyróżnienie zasługują między innymi Sala Andes i Sala Pacífico. Co ciekawe, są one pomieszczeniami dla różnorodnych ekspozycji i zazwyczaj prezentowane są w nich wystawy równolegle, aby zaspokoić różnorodne zainteresowania zwiedzających. Dywersyfikacja oferty kulturalnej i dotarcie do różnych grup odbiorców są jednymi z głównych celów CCLM, co czyni to miejsce dynamicznym centrum sztuki i kultury w Santiago.

Centro Cultural La Moneda oferuje także inne przestrzenie wystawiennicze, które z pewnością również warto poznać. Galería del Diseño to miejsce, gdzie prezentowane są ekspozycje poświęcone lokalnemu i międzynarodowemu projektowaniu oraz architekturze. W tej przestrzeni często mamy okazję zobaczyć instalacje artystyczne, które ukazują mniej oczywiste aspekty mebli, tekstyliów czy innych przedmiotów. Twórcy starają się tutaj przekazać odbiorcy głębsze znaczenie i funkcję pozornie banalnych rzeczy.

Kolejną fascynującą przestrzenią jest Galería del Patrimonio. Wystawy organizowane w tej sali często podkreślają potrzebę ochrony i pielęgnowania wspólnego dziedzictwa. Aktualnie trwa ekspozycja pod tytułem „Ecologías Híbridas,” która ukazuje relacje między sztuczną inteligencją a ekologią.

Centro Cultural La Moneda wychodzi naprzeciw różnorodnym zainteresowaniom, co potwierdza obecność różnych galerii i inicjatyw. Galería Cero, zaangażowana w budowanie więzi z kulturą i sztuką już od najwcześniejszych lat dzieciństwa, oferuje programy dostosowane do dzieci. Galería de Fotografía umożliwia zaś poznawanie fascynującego świata fotografii.

Warsztaty

Dodatkowo, centrum organizuje warsztaty, obejmujące różnorodne aktywności, w tym między innymi kreatywne projekty dla dzieci. Chociaż wiele z tych zajęć jest skierowanych do najmłodszych, nie brakuje także warsztatów dostępnych dla szerszej grupy odbiorców. W styczniu 2024 roku, na przykład, odbywają się zajęcia poświęcone Tai Chi, oferując uczestnikom unikalne doświadczenie.

Cineteca Nacional de Chile

W ramach innych atrakcji Centro Cultural La Moneda, warto wspomnieć o Cineteca Nacional de Chile, bowiem jedną z kluczowych funkcji ośrodka kultury jest również ochrona i rozpowszechnianie dziedzictwa audiowizualnego. Na oficjalnej stronie internetowej można sprawdzić planowane festiwale filmowe i premiery zarówno krajowe, jak i międzynarodowe, co stanowi ciekawe uzupełnienie oferty kulturalnej centrum.

Ceny biletów wstępu

Ceny biletów do Centro Cultural La Moneda zależą od aktualnie organizowanych wystaw, dlatego zaleca się śledzenie bieżących ekspozycji na stronie internetowej centrum. Warto wspomnieć, że centrum często organizuje wystawy do których wstęp jest bezpłatny.

Restauracje, kawiarnie i sklepy

Na poziomie -1 Centro Cultural La Moneda oferuje nowoczesną i zróżnicowaną przestrzeń kulturalno-gastronomiczną. W jej ramach funkcjonuje między innymi Fundación Artesanías de Chile, certyfikowana fundacja, posiadająca w tym miejscu sklep oferujący wyroby rzemieślnicze. W skład tej przestrzeni wchodzą również Café Cívico, Café Torres oraz sklep z czekoladą Entre Lagos. Będąc w Centro Cultural La Moneda można również udać się do restauracji Muno Rural, oferującej wyśmienitą kuchnię, prezentując różnorodne i nowatorskie połączenia kulinarne w zgodny z naturą sposób. Każdy sklep i kawiarnia ma tutaj swoją niepowtarzalną historię, styl i obsługę, dzięki czemu jest to idealne miejsce spotkań dla mieszkańców Santiago.

Dodatkowe udogodnienia

Centro Cultural La Moneda w Santiago oferuje nie tylko bogaty wachlarz sal wystawowych i przestrzeni kulturalnych, ale także szereg dodatkowych udogodnień, które warto docenić. W tym miejscu znajduje się między innymi wyjątkowa przestrzeń, Espacio Whipala, stworzona do relaksu lub pracy w trybie coworking. Oprócz tego centrum zapewnia typowe udogodnienia dla tego typu miejsc, takie jak toalety, punkt informacyjny, szafki i bezpłatne Wi-Fi.

Cerro Santa Lucía

Jak tam się dostać?

Tego samego dnia możemy zwiedzić również wzgórze Cerro Santa Lucía, położone w centrum Santiago. Jeśli chodzi o transport do tego miejsca, podobnie jak do wielu innych omawianych tutaj atrakcji w stolicy Chile, łatwo dostać się tam metrem. Tuż przy wzgórzu znajdują się stacje metra Santa Lucía i Universidad Católica (Línea 1).

Historia Cerro Santa Lucía

Okres prekolumbijski i hiszpański podbój

Cerro Santa Lucía ma bogatą historię, sięgającą czasów prekolumbijskich, kiedy to teren wzgórza był zamieszkiwany przez Inków. W owym okresie nosiło ono nazwę „huelén,” co w tłumaczeniu oznaczało nieszczęście. Po zdobyciu tego obszaru jednak przez hiszpańskiego konkwistadora i pierwszego gubernatora Chile, Pedro de Valdivii, w dniu 13 grudnia 1540 roku, który przypadł na dzień pamięci świętej Łucji, nazwę zmieniono na Santa Lucía, czyli Święta Łucja.

W pierwszych latach po podboju, na terenie wzgórza i jego okolicznych obszarów zbudowano folwarki, młyny i winnice, przynoszące znaczne zyski hiszpańskiej arystokracji. Niemniej jednak, z wyjątkiem kilku pustelni i domów na zboczach, w okresie kolonialnym nie funkcjonowało wiele istotnych budowli na wzgórzu.

Pierwsza połowa XIX wieku

Przełom nastąpił na początku XIX wieku, w okresie rodzenia się niepodległego Chile. W 1816 roku wybudowano w tym miejscu dwa forty, które mogły być uzbrojone w od ośmiu do dwunastu armat.

W 1847 roku, wraz z przybyciem ekspedycji Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych pod dowództwem porucznika Jamesa T. Gillissa, rozpoczęła się historia badań astronomicznych na wzgórzu Santa Lucía. Observatorio Astronómico Nacional (Narodowe Obserwatorium Astronomiczne) zostało oficjalnie otwarte w 1852 roku, stając się jednym z pierwszych tego typu miejsc w Ameryce i jednym z najbardziej aktywnych w XIX wieku.

Przebudowa

W 1872 roku Benjamín Vicuña Mackenna, snując plany gruntownej transformacji przestrzeni miejskiej Santiago, podjął się ambitnego projektu przebudowy wzgórza Santa Lucía. Podczas szeroko zakrojonych działań mających poprawić estetykę i funkcjonalność miasta, Mackenna zainicjował radykalne zmiany na tym historycznym obszarze. W roku 1872 wprowadził szereg innowacyjnych rozwiązań, które znacząco wpłynęły na obecny wygląd i funkcję Cerro Santa Lucía.

Centralnym elementem tych prac była droga przecinająca wzgórze, prowadząca na jego szczyt do kaplicy wybudowanej przez Mackennę. Innowacyjną inicjatywą było zainstalowanie w tym miejscu nowoczesnej jak na tamte czasy lampy gazowej, oświetlającej świątynię i jej otoczenie. Reszta obszaru wzgórza została zaadaptowana na park z fontannami i punktami widokowymi, co pozytywnie wpłynęło na jego atrakcyjność i wzbudziło zainteresowanie wielu mieszkańców i turystów. Systematycznie nawadniane tereny wzgórza stały się miejscem wypoczynku, a zaawansowany system irygacyjny zapewniał odpowiednie warunki dla roślinności. Kultowa obecnie żółto-biała fasada, stanowiąca charakterystyczny element wzgórza, to także rezultat przebudowy dokonanej przez Mackennę.

Tradycja Cerro Santa Lucía

Od 1825 roku, zgodnie z tradycją, ze szczytu Cerro Santa Lucía wystrzeliwany jest strzał z armaty, ogłaszający południe. Mimo utrwalonego przez wiele lat rytuału, wielokrotnie zdarzało się, że ceremonia ta była wstrzymywana z różnych przyczyn. Skargi na uciążliwe hałasy doprowadziły do zawieszenia zwyczaju w 1996 roku na cztery miesiące. Dodatkowo, po trzęsieniu ziemi w 2010 roku, wstrzymano się od puszczenia salwy z obawy o bezpieczeństwo Castillo Hidalgo, zamku znajdującego się na szczycie wzgórza.

Dzień jedenasty

Viña Cousiño Macul

Jak tam się dostać?

Jedenastego dnia podróży planujemy wizytę w winnicy Viña Cousiño Macul, położonej w Macul, w południowo-wschodniej części miasta. Aby dotrzeć tam z centrum miasta, skorzystamy z autobusu linii 418, kierując się w stronę Av. Tobalaba. Choć przejazd zajmie nam około czterdziestu minut, z pewnością warto się tam wybrać.

Historia winiarni

Historia winiarni Viña Cousiño Macul nierozerwalnie związana jest z rodziną Cousiño i sięga połowy XIX wieku. Wtedy to właśnie bowiem Luis Cousiño, pionier rodzinnego biznesu winiarskiego, zakupił tysiąc hektarów w Macul i wraz z żoną Isidorą Goyenecheą, chilijską bizneswoman, podjął się wyjątkowej misji dostarczenia pierwszych winorośli do Chile. Podczas swojego pobytu w Europie para sprowadziła pierwsze odmiany, w tym Cabernet Sauvignon i Merlot, pochodzące z różnych regionów Francji.

Europejski wpływ przesiąknął również architekturę winiarni, której projekt został zrealizowany pod nadzorem francuskich inżynierów. Luis Cousiño i Isidora Goyenechea zadbali o to, aby struktura kompleksu była prawdziwym odzwierciedleniem ówczesnego francuskiego stylu, zapewniającym jednocześnie optymalne warunki dla produkcji wina.

Po śmierci Luisa Cousiño w 1873 roku, zarządzaniem rodzinnego przedsiębiorstwa zajęła się Isidora Goyenechea. Stając się jedną z pierwszych przedsiębiorczyń swoich czasów, wyróżniła się nie tylko w dziedzinie biznesu, ale także aktywności społecznej. Po jej śmierci w 1898 roku, rodzina Cousiño kontynuowała prowadzenie winiarskiego przedsiębiorstwa; obecnie siódme pokolenie Cousiño pielęgnuje rodzinną tradycję. Viña Cousiño Macul jest wiodącą firmą w branży winiarskiej, dbającym jednocześnie o dziedzictwo i pasję swoich przodków.

Oferta wycieczkowa

Viña Cousiño Macul oferuje bogatą gamę pakietów wycieczkowych, umożliwiając odwiedzającym różnorodne doznania związane z odkrywaniem winiarni. Jedną z opcji jest spersonalizowana, indywidualna wycieczka z prywatnym przewodnikiem, w trakcie której uczestnicy mają okazję skosztować różnych win (cena: od 28 do 38 euro, zależnie od wybranego pakietu). W ofercie znajdują się także bardziej kreatywne wycieczki, do których można zaliczyć przejażdżkę rowerową po winnicach lub piknik. To innowacyjne podejście do poznawania tajemnic uprawy winorośli i historii miejsca stanowi z pewnością fascynującą i urozmaiconą atrakcję.

Kolekcja win

Na oficjalnej stronie winnicy można zapoznać się także z ekskluzywną kolekcją win oraz ich szczegółowymi charakterystykami.

Dodatkowo, Viña Cousiño Macul umożliwia zakup swoich win online, co pozwala na głębszą eksplorację ich różnorodnych smaków w wygodny sposób.

Dane kontaktowe

W celu uzyskania dodatkowych informacji lub dokonania rezerwacji można skontaktować się z winnicą poprzez adres mailowy: info@cousinomacul.cl lub dzwoniąc pod numer: +56223514135.

Catedral de la Asunción de la Santísima Virgen

Jak tam się dostać?

Tego samego dnia odwiedzimy najbardziej znaną katedrę stolicy Chile – Catedral de la Asunción de la Santísima Virgen. Świątynia znajduje się w bliskim sąsiedztwie Museo Chileno de Arte Precolombino, do którego dojazd omawialiśmy już wcześniej w przewodniku.

Historia katedry

Początki dziejów tego miejsca związane są z postacią Pedro de Valdivii, który wyznaczył teren po zachodniej stronie placu Plaza de Armas na budowę świątyni. Co ciekawe, prawdopodobnie pierwotnie świątynia musiała składać się jedynie z kaplicy wykonanej z lekkich materiałów, takich jak słoma i błoto. Wiadomo również, że początkowo msze odprawiane były tutaj na świeżym powietrzu, zatem presja wzniesienia odpowiedniego budynku w celu organizowania praktyk katolickich musiała być dość silna. Nie było to jednak łatwe zadanie. Choć w latach 1566-1600 zbudowano pierwszą świątynię katedralną, musiała być ona wielokrotnie przebudowywana na przestrzeni lat ze względu na liczne zniszczenia powodowane pożarami i trzęsieniami ziemi. Szczególnie dotkliwe trzęsienie ziemi miało miejsce w roku 1647, którego reperkusje były odczuwalne w całej hiszpańskiej prowincji kolonialnej obejmującej współczesne Chile.

Nowa katedra

Kolejne trzęsienie ziemi, które nawiedziło Valparaíso w 1730 roku, ponownie uszkodziło konstrukcję katedry, rujnując wysiłki budowlańców i podważając jej architektoniczną jakość. W rezultacie, w 1746 roku podjęto decyzję o całkowitej przebudowie świątyni. W budowie nowego miejsca kultu uczestniczyli różni architekci, w tym bawarscy jezuici Pedro Vogl i Juan Hagen. 1 lipca 1748 roku odbyła się uroczystość wmurowania pierwszego kamienia pod nową budowlę. W nocy 22 grudnia 1769 roku wybuchł pożar, który całkowicie zniszczył starą katedrę, prawdopodobnie z powodu zapalenia się lampy oliwnej. To tragiczne wydarzenie przyspieszyło prace nad budową nowej katedry. W grudniu 1775 roku otwarto część nowej świątyni, przenosząc tam odprawianie nabożeństw.

Joaquín Toesca

W 1780 roku Joaquín Toesca, włoski architekt zaangażowany w projekty budowlane w Chile, otrzymał misję stworzenia fasady katedry. Toesca, stając się kluczową postacią w kierowaniu pracami budowlanymi nad katedrą, przeprowadził gruntowną rewizję planów budowlanych, począwszy od prac w zniszczonym sektorze przylegającym do placu, aż do modyfikacji już istniejących obszarów. Dzięki jego zaangażowaniu, katedra nabrała nowego, neoklasycznego stylu architektonicznego.

Dalsze przebudowy świątyni

W 1840 roku papież Grzegorz XVI nadał świątyni status katedry metropolitalnej, podnosząc tym samym Santiago do rangi arcybiskupstwa. W 1846 roku rozpoczęto budowę nowej kaplicy, a rok później zdecydowano się na zakup nowych organów dla kościoła. Pod koniec XIX wieku arcybiskup Mariano Casanova zainicjował szereg projektów, które przekształciły katedrę w obiekt, jaki znamy dzisiaj. Plan dokończenia budowy katedry powierzono włoskiemu architektowi Ignacio Cremonessiemu.

Opis katedry – ogólna charakterystyka, nawy i ołtarz główny

Współczesna architektura katedry charakteryzuje się stylem eklektycznym, wynikającym z zaangażowania kilku architektów w proces budowlany trwający ponad sto pięćdziesiąt lat. Kościół, mający prawie dziewięćdziesiąt osiem metrów długości i trzydzieści metrów szerokości, podzielony jest na trzy nawy masywnymi kolumnami zdobionymi figurami świętych – jedną centralną i dwie boczne, połączone ze sobą za ołtarzem głównym.

Wyjątkowymi elementami architektonicznymi są sufit zdobiony malowidłami inspirowanymi scenami biblijnymi oraz ołtarz wykonany z białego marmuru, okraszony licznymi złoceniami. Płytki podłogowe układają się zaś w geometryczne wzory, dodając unikalnego charakteru temu sakralnemu miejscu.

Kaplica

W centrum lewej nawy katedry znajduje się kaplica Najświętszego Sakramentu z ołtarzem przykrytym marmurowym cyborium, zdobionym monstrancją, aniołami, lampami i srebrnym frontonem. To właśnie tutaj modlił się papież Jan Paweł II podczas swojej wizyty 1 kwietnia 1987 roku, a także papież Franciszek 16 stycznia 2018 roku.

Krypta

Pod płytą prezbiterium znajduje się krypta, stanowiąca miejsce pochówku arcybiskupów Santiago. Po gruntownej przebudowie w 2005 roku zyskała ona nowoczesny i stonowany wygląd, z Chrystusem w ukrzyżowanej postawie z epoki kolonialnej oraz niewielkim, granitowym ołtarzem.

Strona internetowa katedry

Katedra posiada również rozbudowaną stronę internetową, na której można znaleźć informacje dotyczące godzin otwarcia, a także harmonogramu mszy i spowiedzi. Dodatkowo, witryna zapewnia dostęp do wirtualnej podróży po wnętrzu katedry, co stanowi fascynującą opcję dla entuzjastów architektury sakralnej. Strona internetowa katedry umożliwia również dokonywanie darowizn online.

Dzień dwunasty

Dwunasty dzień naszej podróży po Chile będzie niezwykle fascynujący, gdyż po krótkim pobycie w Santiago wyruszymy samolotem do Calamy, aby odkryć pustynię Atakama, jedną z najsuchszych na świecie.

Podróż samolotem z Santiago do Calama

Bilety lotnicze na trasie Santiago – Calama są zazwyczaj dostępne w przystępnych cenach przez większą część roku. Szczególnie korzystne oferty można znaleźć od marca do czerwca; najtańsze bilety lotnicze zaczynają się już od dwudziestu euro za osobę w obie strony. Przewoźnicy oferujący tanie loty na tej trasie to głównie LATAM Airlines i JetSmart. Lot z Santiago do Calama trwa zaledwie około dwie godziny.

Jak dostać się z lotniska do Calamy?

Po dotarciu na lotnisko El Loa, oddalone zaledwie sześć kilometrów od centrum Calamy, konieczne będzie znalezienie transportu do miasta. W tej kwestii warto zauważyć, że na moment pisania przewodnika niedostępne są bezpośrednie połączenia autobusowe łączące El Loa z miastem Calama.

Z tego powodu będzie trzeba przygotować się na znalezienie innego środka transportu. Najbardziej komfortową opcją wydaje się być podróż taksówką, za którą można spodziewać się opłaty w wysokości od czterech do dziewięciu euro. Na lotnisku El Loa, jak i w wielu innych miejscach Chile działa także Uber.

Atrakcyjną opcją wydaje się być również wynajem auta, zwłaszcza, że dostępnych jest na miejscu wiele, międzynarodowych i renomowanych firm. Warto też pamiętać o tym, że wynajęcie samochodu na tym etapie wycieczki będzie bardzo pożądanym rozwiązaniem. Jeśli podróżujemy w większej, 3-5 osobowej grupie wypożyczmy samochód z napędem na cztery koła ze względu na nierówny teren. Choć organizowane są wycieczki autobusowe z miasta San Pedro de Atacama do gejzerów w El Tatio i innych atrakcji w okolicy, często nie są one opłacalne pod względem finansowym i ograniczają naszą swobodę w planowaniu podróży.

Historia Calama

Okolice miasta skrywają wiele cennych zabytków z przeszłości, sięgającej jeszcze czasów prekolumbijskich. W okolicy dzisiejszego miasta przebiegał wówczas rozległy system dróg dawnego Imperium Inków. Funkcjonując, jako główne tambo na pustyni Atakama, czyli kompleks, odgrywający rolę rozbudowanego zajazdu, Calama była niezwykle istotna pod względem logistycznym.

Dominacja Hiszpanii w okresie kolonialnym oznaczała jedynie pewne zmiany, bowiem nieprzyjazny klimat nie pozwolił konkwistadorom ustanowić na tym terenie silniejszej hegemonii. Kolonizatorzy interesowali się przede wszystkim utrzymaniem kontroli pomiędzy strategicznymi pod względem ekonomicznym szlakami. W tym sensie Calama stała się głównym punktem zaopatrzenia.

Po ogłoszeniu niepodległości Boliwii (6 sierpnia 1825) Calama została włączona w granice nowo powstałego państwa. Od początku istnienia niepodległej Boliwii istniał konflikt graniczny tego kraju z Chile dotyczący przybrzeżnego pasa boliwijskiego i pustyni Atakama. Teren obejmujący Calamę trafił ostatecznie do Chile w 1904 roku i do tej pory leży w granicach tego państwa.

Gdzie warto zjeść w Calama?

Patagonia Restaurant

Adres: Avenida Granaderos 2549, Calama 1394009

Czym się wyróżnia:

• świetne steki z polędwicy
• szeroki wybór win

Rustico

Adres: Avenida Huaytiquina 2091, Calam

Czym się wyróżnia:

• smaczne kurczaki
• obfite porcje

Nan-King

Adres: Prat esquina Balmaceda, Calama

Czym się wyróżnia:

• kuchnia chińska

Resturante Las Parinas

Adres: Park Hotel Calama Alcalde Jose Lira 1392, Calama

Czym się wyróżnia:

• kuchnia międzynarodowa

osumi sushi

Adres: Avenida Parque Oriente 2553 Plaza Sol del Loa / Calama – Chile, Calama

Czym się wyróżnia:

• kuchnia japońska
• najlepsze sushi w Calamie

Bavaria

Adres: Sotomayor 2093, Calama

Czym się wyróżnia:

• pożywne jedzenie na każdą porę dnia w swojskiej atmosferze

Lucertole

Adres: Avenida La Paz 203, Calama 1392442

Czym się wyróżnia:

• pyszna kuchnia włoska

Hotel Borde Loa

Adres: Av. La Paz 247 Calama, Calama

Czym się wyróżnia:

• lokalna kuchnia
• świetny lokal na zjedzenie kolacji poza hotelem

Pasion Peruana

Adres: Eduardo Abaroa 1694, Calama 1390829

Czym się wyróżnia:

• w lokalu serwowane są pyszne dania kuchni peruwiańskiej

Najciekawsze opcje hotelowe w Calama

Najlepsze hotele w Calama w przystępnych cenach

Atankalama (rezerwuj tutaj)

Adres: Uno Sur 872, 1390000 Calama

Dostępność pokoi: pokoje jednoosobowe z łóżkiem pojedynczym, dwuosobowe z łóżkiem podwójnym, a także trzyosobowe z trzema łóżkami pojedynczymi. Dostępne są także apartamenty rodzinne z dwoma, bądź czterema łóżkami pojedynczymi i jednym, dużym podwójnym

Udogodnienia:

• restauracja AtanKalama otwarta na każdą porę dnia
• centrum wellness z sauną, jacuzzi i salonem masażu
• bezpłatny, publiczny parking
• ogólnodostępny i darmowy Internet
• dostęp do tarasu z ogrodem i sprzętem do grillowania

Ceny za noc w lipcu: od 45 euro

Ceny za noc w lutym: od 45 euro

Hotel Aymara (rezerwuj tutaj)

Adres: Abaroa 2120, 1390000 Calama

Dostępność pokoi: pokoje z jednym, bądź dwoma łóżkami pojedynczymi, a także apartamenty z jednym łóżkiem podwójnym

Udogodnienia:

• bezpłatny, prywatny parking
• bezpłatne Wi-Fi
• wyśmienite śniadania kontynentalne

Ceny za noc w lipcu: od 36 euro

Ceny za noc w lutym: od 36 euro

ibis Calama (rezerwuj tutaj)

Adres: Calle Nueva 2 1857 Parque Poniente, 1390000 Calama

Dostępność pokoi: pokoje z jednym łóżkiem podwójnym, bądź z jednym podwójnym i rozkładaną sofą

Udogodnienia:

• dostęp do mebli ogrodowych, sprzętu do grillowania, ogrodu i miejsca na piknik
• restauracja otwarta na śniadania
• bezpłatny, prywatny parking

Ceny za noc w lipcu: od 61 euro

Ceny za noc w lutym: od 62 euro

Najlepsze hotele w Calama dla rodzin z dziećmi

Geotel Calama (rezerwuj tutaj)

Adres: Cobija 2273, 1700000 Calama

Dostępność pokoi: apartamenty z jednym, bądź dwoma łóżkami podwójnymi w osobnych sypialniach

Udogodnienia:

• taras i meble ogrodowe
• darmowe i ogólnodostępne Wi-Fi
• bezpłatny, prywatny parking

Ceny za noc w lipcu: od 73 euro

Ceny za noc w lutym: od 73 euro

Ayelen Apart Hotel (rezerwuj tutaj)

Adres: Sotomayor 2397 – 2369, 1390000 Calama

Dostępność pokoi: apartamenty z jednym, bądź dwoma łóżkami pojedynczymi oraz pokoje z jednym łóżkiem podwójnym. Można zarezerwować również apartament z dwoma lub trzema sypialniami z pięcioma łóżkami pojedynczymi.

Udogodnienia:

• darmowy Internet
• bezpłatny, prywatny parking
• centrum fitness
• bar i kawiarnia na miejscu

Ceny za noc w lipcu: od 74 euro

Ceny za noc w lutym: od 74 euro

Hotel Agua del Desierto (rezerwuj tutaj)

Adres: La Paz 922, 1392424 Calama

Dostępność pokoi: apartamenty z jednym łóżkiem podwójnym, bądź dwoma pojedynczymi

Udogodnienia:

• obecność restauracji OASIS RESTAURANTE, otwartej na śniadania, obiady i kolacje
• odkryty, bezpłatny basen otwarty przez cały rok
• centrum odnowy biologicznej z salą fitness, salonem masażu i łaźnią publiczną
• darmowy Internet
• bezpłatny, prywatny parking

Ceny za noc w lipcu: od 85 euro

Ceny za noc w lutym: od 85 euro

Najlepsze luksusowe hotele w Calama

Hermoso departamento en el centro de la ciudad (rezerwuj tutaj)

Adres: 1536 Pasaje Vivar, Calama

Dostępność pokoi: apartament z trzema sypialniami (w dwóch z nich jedno łóżko podwójne, w trzeciej dwa podwójne)

Udogodnienia:

• centrum wellness z sauną i jacuzzi
• bezpłatny, prywatny parking
• ogólnodostępne i bezpłatne Wi-Fi
• piękne widoki na góry

Ceny za noc w lipcu: od 154 euro

Ceny za noc w lutym: od 154 euro

Alto del Sol Calama (rezerwuj tutaj)

Adres: Balmaceda 2634, 1390000 Calama

Dostępność pokoi: pokoje z jednym i dwoma łóżkami podwójnymi

Udogodnienia:

• dostęp na miejscu do restauracji Rafaella Restaurante w której serwowane są dania kuchni peruwiańskiej i międzynarodowej na każdą porę dnia
• kryty, bezpłatny basen, otwarty przez cały rok
• ogólnodostępne i bezpłatne Wi-Fi
• centrum fitness i łaźnia publiczna

Ceny za noc w lipcu: od 93 euro

Ceny za noc w lutym: od 93 euro

Hotel Diego De Almagro Calama (rezerwuj tutaj)

Adres: Pedro Leon Gallo 1840, 1390000 Calama

Dostępność pokoi: apartamenty z jednym, bądź dwoma łóżkami podwójnymi

Udogodnienia:

• restauracja Chuquicamata, w której zjemy zarówno dania kuchni lokalnej, jak i międzynarodowej na śniadania, obiady i kolacje
• odkryty basen, otwarty przez cały rok
• centrum wellness z sauną i salą fitness
• bezpłatny, prywatny parking

Ceny za noc w lipcu: od 118 euro

Ceny za noc w lutym: od 96 euro

Chuquicamata

Jak tam się dostać?

Jeśli czas nam na to pozwoli, po przylocie z Santiago warto rozważyć jeszcze tego samego dnia wizytę w Chuquicamacie, jednej z największych odkrywkowych kopalni miedzi pod względem wydobycia na świecie.

Samochodem z Calamy do Chuquicamaty dostaniemy się w dwadzieścia parę minut. Po wyjeździe z miasta kierujemy się drogą oznaczoną numerem 24 na północ.

Ciekawostki związane z Chuquicamatą

Początki funkcjonowania

Chuquicamata była niegdyś eksploatowana przez rdzenną ludność tego obszaru. Nazwa kopalni wywodzi się z języka ajmara, używanego przez część rdzennej ludności. W okresie prekolumbijskim Indianie wydobywali tutaj miedź, którą wykorzystywali do produkcji narzędzi i broni.

La Fiebre del Oro Rojo

Górnictwo w Chuquicamacie było początkowo stosunkowo słabo rozwinięte. Wszystko zmieniło się w drugiej połowie XIX wieku, kiedy to Chile w wyniku długoletniej wojny z państwami sąsiednimi zaanektowało część terytorium Peru i Boliwii, w tym obszar, na którym znajdowała się kopalnia Chuquicamata. W wyniku zjawiska znanego powszechnie, jako „gorączka czerwonego złota” (po hiszp. La Fiebre del Oro Rojo) w drugiej połowie XIX wieku, obszar ten doświadczył napływu wielu górników.

W krótkim czasie Chuquicamata stała się jednym z głównych miejsc eksploatacji miedzi, z rozwiniętymi stanowiskami wydobywczymi. Okolice kopalni były jednak w tamtym okresie również miejscem funkcjonowania dzikiego i zdezorganizowanego obozu, a działalność górnicza była tutaj wówczas często nieuregulowana. Problemy związane z roszczeniami górniczymi do wydobywania miedzi, a także wybuch chilijskiej wojny domowej w 1891 roku, dodatkowo komplikowały sytuację. Wielu górników osiedliło się nielegalnie w prowizorycznych slumsach wokół kopalni, gdzie królowały alkohol, hazard i prostytucja, a morderstwa zdarzały się na porządku dziennym. W celu przywrócenia porządku, konieczne było wysłanie armii na teren kopalni, co miało miejsce dopiero w 1918 roku.

Che Guevara w Chuquicamacie

W 1951 roku młody Che Guevara udokumentował swoją wizytę w kopalni Chuquicamata podczas podróży z Alberto Granado. Jego wspomnienia zatytułowane „Diarios de motocicleta”, opisują kopalnię jako „[…] scenę współczesnego dramatu. Nie można powiedzieć, że brakuje jej piękna, ale jest to piękno bez wdzięku, imponujące i lodowate.”

Wzrost znaczenia miedzi

Warto zaznaczyć, że dopiero w XX wieku miedź osiągnęła takie samo znaczenie, co inne towary eksportowane z Chile, takie jak srebro czy saletra. Przemysł saletry stracił na znaczeniu po opracowaniu w Niemczech tańszych substytutów pozyskiwanych w wyniku syntezy chemicznej. W rezultacie gospodarka Chile uzależniła się od przemysłu miedziowego, który stał się wówczas kluczowym filarem gospodarki kraju.

Anaconda

W 1971 roku nowo wybrany prezydent Chile Salvador Allende podjął decyzję o znacjonalizowaniu kopalni Chuquicamata. Dyrektywa władz wiązała się z negatywnymi konsekwencjami dla amerykańskiej firmy wydobywczej Anaconda, która utraciła wówczas dwie trzecie produkcji miedzi w tym obszarze. Po obaleniu Allende w wyniku zamachu stanu wspieranego przez CIA w 1973 roku, nowy rząd wojskowy Chile wypłacił Anacondzie odszkodowanie w wysokości 250 milionów dolarów.

Dzień trzynasty

San Francisco de Chiu Chiu

Jak tam dojechać?

Trzynastego dnia naszej podróży do Chile, skupimy się na odwiedzeniu trzech miejsc w okolicy Calamy. Rozpoczniemy od wizyty w San Francisco de Chiu Chiu, również znanego, jako Chiu Chiu. Wieś położona jest trzydzieści pięć kilometrów na północny-wschód od centrum Calamy. Aby tam dotrzeć, po przekroczeniu granic miasta, kierujemy się drogą oznaczoną numerem 21.

Kościół w Chiu Chiu

W miejscowości Chiu Chiu główną atrakcją jest kościół San Francisco de Chiu Chiu, wzniesiony w XVII wieku. Zbudowany około 1650 roku, jest najstarszym kościołem w Chile.

Lasana

Jak tam dojechać?

Po zwiedzeniu historycznej świątyni, kierujemy się do Lasana, miejscowości oddalonej jedenaście kilometrów na północ od Chiu Chiu, kontynuując podróż drogą numer 21. W Lasana zamierzamy zobaczyć ruiny twierdzy Pucará de Lasana, pochodzącej z XII wieku.

Historia ludności tubylczej w Lasana

Najstarsze ślady działalności społeczności tubylczych w tym regionie sięgają VI wieku n.e. Indianie Atacamas, zamieszkujący te tereny, zajmowali się wówczas rolnictwem (uprawa ziemniaków, kukurydzy, komosy ryżowej), hodowlą (lamy) oraz rzemiosłem (ceramika, tkactwo, obróbka miedzi). W XV wieku jednak zostali oni podbici przez Inków, którzy narzucili im nowe tradycje.

Charakterystyka twierdzy Pucará de Lasana

Twierdze tego typu, jak Pucará de Lasana, były charakterystycznym elementem kultury materialnej Atacamas, pełniącym funkcję ochronną. Zbudowane z kamienia i błota, składały się z murów z wewnętrznymi podziałami na mieszkania, magazyny i inne struktury architektoniczne. Charakteryzowały się one również brakiem monumentalności i rzeźbiarskich motywów. Szwajcarski badacz działający w Chile – Roberto Montandón Paillard uznał obecną tutaj architekturę za prymitywną, w której racjonalizm przeważa nad dekoracyjną egzaltacją.

Ayquina

Jak tam dojechać?

Trzynasty dzień podróży po Chile zakończymy odwiedzinami miejscowości Ayquina. Istnieją dwie główne trasy prowadzące do Ayquiny z Lasany. Pierwsza z nich obejmuje przejazd drogą B-155 przez Divisoco. Choć ta trasa jest krótsza pod względem długości, infrastruktura na tym odcinku pozostawia wiele do życzenia, ponieważ droga do Ayquiny jest nieutwardzona.

Drugą opcją jest podróż przez San Francisco de Chiu Chiu (co wymaga cofnięcia się), a następnie dalsza podróż drogami B-169 i B-165 do celu. Wybierając tę drugą opcję, będziemy mieli dostęp do lepszego stanu dróg i dodatkowych atrakcji wzdłuż trasy. Podczas jazdy możemy zatrzymać się bowiem i zobaczyć lagunę Inka Coya, zlokalizowaną sześć kilometrów na wschód od Chiu Chiu.

Charakterystyka miejscowości

Ayquina to kolejna niezwykła wieś na naszej trasie, położona na północnym zboczu kanionu rzeki Salado, która zachwyca nie tylko naturalnym pięknem, ale także charakterystyczną architekturą. Będąc tam warto zwrócić uwagę na liczne domy utrzymane w stylu prekolumbijskim, gdzie kryte strzechą dachy i ściany z wapiennego gruzu tworzą niepowtarzalny krajobraz. Dodatkowo, w okolicy wioski rozmieszczone są urokliwe tarasy rolnicze, malowniczo układające się wzdłuż kanionu rzeki Salado.

Festiwal

Jednak to nie wszystko, co Ayquina ma do zaoferowania. We wrześniu odbywa się w tym miejscu święto religijne ku czci Marii z Nazaretu, noszącej tytuł Matki Bożej z Guadalupe. Ceremonia ta, odbywająca się 7 i 8 września, przyciąga ogromną liczbę pielgrzymów, zwiększając populację miasta z około 50 osób do około 70 000. Swoje podziękowania za cuda Matki Bożej niektórzy składają w formie tańców, a inni w bardziej konwencjonalny sposób poprzez modlitwę czy pielgrzymkę. Cała uroczystość trwa prawie dwadzieścia cztery godziny, rozpoczynając się w Calamie i kończąc w Ayquinie. Niezwykle widowiskowe są także pokazy fajerwerków, które dodają tej religijnej uroczystości dodatkowego blasku i koloru.

Dzień czternasty

El Tatio

Jak tam dojechać?

Czternasty dzień naszej podróży po Chile poświęcimy wizycie w El Tatio, jednym z największych pól geotermalnych na globie. Aby dotrzeć tam z Calamy, kierujemy się na wschód drogą numer 21, a następnie skręcamy za Chiu Chiu w B-169, kontynuujemy podróż B-165, B-159 i B-245 w kierunku północnym.

Gejzery

El Tatio to niezwykłe miejsce z prawie osiemdziesięcioma aktywnymi gejzerami, stojące dumnie na czele największego pola geotermalnego na półkuli południowej. Pod względem wielkości ustępuje jedynie Parkowi Narodowemu Yellowstone w Stanach Zjednoczonych i Dolinie Gejzerów w Rosji. Jest to również najwyżej położone tego typu miejsce na świecie, bowiem znajduje się na imponującej wysokości 4000 m n.p.m.

Mimo, że El Tatio może poszczycić się imponującą liczbą gejzerów, ich erupcje nie są zbyt spektakularne, średnio dochodząc do około 76 centymetrów. Sama obecność aktywnych gejzerów oraz malownicze otoczenie sprawiają jednak, że wizyta w El Tatio będzie na pewno niezapomnianym doświadczeniem dla każdego miłośnika przyrody i unikalnych zjawisk geotermalnych.

Flora i fauna

El Tatio to obszar położony w ekoregionie określanym jako środkowoandyjska sucha puna, gdzie dominuje wysokogórska formacja roślinna. W tym unikalnym miejscu spotykane są typowe dla tej formacji trawy, zarośla, krzewy, obszary pustynne, a często także endemity roślinne. Charakterystyczną rośliną tutaj jest azorella, która tworzy zwarte, zielone darnie przypominające poduszki, kontrastujące z monochromatycznym, skalistym krajobrazem pustynnym.

Pozostałe atrakcje

Dodatkową atrakcją tego miejsca są baseny termalne, które oferują odwiedzającym relaksujące kąpiele w gorących źródłach, jednocześnie umożliwiając cieszenie się wspaniałymi krajobrazami.

Kiedy wybrać się do El Tatio?

Najlepszym czasem w ciągu dnia na odwiedzenie El Tatio są poranne godziny, przed wschodem słońca, kiedy różnice temperatur sprawiają, że opary gejzerów prezentują się najbardziej efektownie. Pamiętaj, aby ubrać się wtedy ciepło.

Ceny biletów wstępu

Opłata za wstęp na teren El Tatio wynosi 15 euro.

Trzeci tydzień zwiedzania

Dzień piętnasty

Powrót do Santiago

Piętnastego dnia naszej wyprawy po Chile wracamy z Calamy do Santiago samolotem, gdzie zakończymy naszą podróż po tym fascynującym kraju. Jeśli jednak nasza podróż obejmuje okres od czerwca do października, warto rozważyć dodatkowy wypad do Valle Nevado – renomowanego ośrodka narciarskiego, usytuowanego pięćdziesiąt parę kilometrów na wschód od stolicy.

Valle Nevado – opcja fakultatywna

Jak dostać się tam z Santiago?

Do Valle Nevado najlepiej wybrać się samochodem, który możemy wynająć między innymi na lotnisku w Santiago. Wiele wypożyczalni znajdziemy także w dzielnicy Sanhattan oraz generalnie we wschodniej części miasta. Możemy pokusić się również o bardziej ekstrawaganckie rozwiązanie, udając się do Valle Nevado helikopterem. Organizację tego typu transportu można omówić z Valle Nevado kontaktując się telefonicznie: (56) 2 2477 7705, bądź mailowo, pisząc na podany adres: reservas@vallenevado.com.

Opis ośrodka

Ośrodek narciarski oferuje imponującą liczbę tras narciarskich – łącznie 34, z czego 4 przeznaczone są dla początkujących, 11 dla średniozaawansowanych, 14 dla zaawansowanych i 5 dla ekspertów. Dostęp do stoków ułatwia 16 urządzeń mechanicznych, w tym 7 wyciągów orczykowych, 3 czarodziejskie dywany, 5 wyciągów krzesełkowych i jedna kolejka liniowa.

Dostępne usługi

Valle Nevado nie tylko zapewnia doskonałe warunki narciarskie, ale także oferuje szereg udogodnień. Na miejscu dostępna jest szkoła narciarska i snowboardowa, wypożyczalnia sprzętu, centrum medyczne oraz kilka sklepów. W okolicach stoków znajduje się także bogata oferta restauracji i hoteli. Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje dotyczące karnetów, cen biletów i innych dostępnych usług, zaleca się odwiedzenie oficjalnej strony Valle Nevado.

Podsumowanie

Niezwykłość Chile polega na różnorodności kulturowej, a także przede wszystkim geograficznej i ekosystemowej tego kraju. Choć nasz przewodnik zawarł jedynie skrawek dostępnych i popularnych turystycznie miejsc w Chile, pominęliśmy w nim bowiem między innymi niezwykły Park Narodowy Torres del Paine, położony w południowej części kraju, mamy nadzieję, że pozwoli on zwiedzającym ten kraj odkryć nieznane im do tej pory atrakcje o zróżnicowanym charakterze. Pamiętaj również o tym, że choć przedstawiony tutaj przewodnik zawiera kompleksowy plan podróży po Chile, możesz modyfikować swoje zwiedzanie tego kraju, dopasowując podróżowanie do własnych preferencji czy możliwości. Elastyczność planu podkreślają także zawarte tutaj opcje fakultatywne.