W pogoni za przygodą – eksploracyjna wycieczka po niezwykłych zakątkach Peru

Peru jest z pewnością miejscem, które dzięki bogatej historii i przyrodzie kusi swoją różnorodnością i niezwykłym urokiem. Wycieczka objazdowa po tym kraju może być zatem świetną opcją na zagospodarowanie wolnego czasu i spędzenie go w niebanalnej atmosferze. Taka wyprawa wymaga jednak dobrego przygotowania i planu, który umożliwi nam zwiedzanie w sposób uporządkowany. W tym artykule zapoznasz się z przewodnikiem po Peru, przedstawionym w formie ponad trzytygodniowej wycieczki objazdowej. Zaproponowany tutaj plan wyprawy został napisany z myślą o osobach, które cenią sobie szczegółowo opisane przewodniki. Znajdują się w nim informacje dotyczące nie tylko atrakcji, ale i kwestii logistycznych, noclegów czy cen, których należy być świadomym podczas wycieczki.

Pierwszy tydzień zwiedzania

Dzień pierwszy

Transport z portu lotniczego Lima-Jorge Chávez do hotelu Iberostar Selection Miraflores

Pierwszy dzień wycieczki po Peru rozpoczynamy odwiedzinami jego stolicy, urokliwej Limy. Nasza przygoda w tym kraju zacznie się na największym, międzynarodowym porcie lotniczym w Peru, czyli lotnisku Lima-Jorge Chávez. Po tak długim locie z pewnością będzie nam zależało na szybkim i wygodnym transporcie do naszego docelowego miejsca zakwaterowania, czyli hotelu Iberostar Selection Miraflores. Ponieważ Lima jest miastem o dość rozbudowanej infrastrukturze transportowej, mamy kilka opcji do wyboru, które umożliwią nam komfortowy przejazd.

QuickLlama Airport Shuttle

Jedną z najpopularniejszych opcji jest podróż vanem wahadłowym QuickLlama Airport Shuttle. Ten wygodny środek transportu zabierze nas prosto z lotniska w Limie do naszej dzielnicy hotelowej, czyli Miraflores. Jest to wygodne i stosunkowo tanie rozwiązanie, kosztujące zaledwie pięć dolarów. Jeśli zależy nam więc na komforcie i szybkości, to jest to z pewnością dobra opcja.

Autobusy

Oprócz QuickLlama Airport Shuttle istnieją także inne, zbliżone pod względem czasu trwania przejazdu (około godziny) możliwości transportowe na trasie lotnisko-hotel. Do hotelu Iberostar Selection Miraflores możemy wybrać się również autobusami miejskimi, takich linii jak EO35, IM18 czy IO06. Korzystając z tych środków transportu, musimy jednak liczyć się z przesiadkami, które mogą wydłużyć nieco naszą podróż. Niemniej jednak, koszty podróży tymi autobusami są zdecydowanie niższe. Za cały przejazd zapłacimy maksymalnie około jednego dolara.

Taksówki

Omawianą trasę przemierzymy także taksówką. Podróż z lotniska do hotelu tym środkiem transportu nie powinna kosztować nas więcej niż dwadzieścia dolarów. Jest to więc dość fajna alternatywa, zwłaszcza jeśli podróżujemy w większej grupie i zależy nam na szybkim transporcie (podróż taksówką zajmie nam dwadzieścia parę minut).

Iberostar Selection Miraflores (rezerwuj tutaj)

Pierwszy hotel, w którym spędzimy część naszego czasu w ramach wycieczki po Peru jest dostosowany do zróżnicowanych grup podróżujących. Będziemy mogli bowiem zarezerwować tutaj zarówno apartamenty dla par z jednym, dużym łóżkiem podwójnym, jak i większe pokoje z dodatkowym łóżkiem, bądź rozkładaną sofą, idealne dla podróżujących rodzin i grup przyjaciół. Dostępne są również na miejscu trzy restauracje hotelowe, w których serwowane są dania kuchni peruwiańskiej i śródziemnomorskiej na śniadania, obiady i kolacje. Jeśli chodzi o udogodnienia, na terenie Iberostar Selection Miraflores znajduje się odkryty, bezpłatny basen na dachu, przy którym znajdziemy akcesoria plażowe i bar. Hotel może się pochwalić również bogatym centrum wellness, zapewniającym dostęp do masaży, sauny, sali fitness i zróżnicowanych zabiegów pielęgnacyjnych (między innymi terapii światłem, peelingu ciała czy body wrappingu).

Santuario y Monasterio de Las Nazarenas

Kompleks obejmujący sanktuarium i klasztor Las Nazarenas, znany także jako Santuario y Monasterio de Las Nazarenas, to niezwykły obiekt w Limie, zbudowany w 1771 roku w stylu rokoko, będący ważnym punktem związanym z peruwiańską tradycją katolicką.

W 1746 roku, Limę nawiedziło poważne trzęsienie ziemi, które unicestwiło wiele ludzkich istnień i zrównało z ziemią ogromną część budynków peruwiańskiej stolicy. Kataklizm przetrwała jednak figura na ścianie kościoła przedstawiająca Señor de los Milagros, Pana Cudów. Wydarzenie to było genezą narodzenia się katolickiej tradycji odbywania się jednej z najważniejszych procesji w kraju, której przebieg ma miejsce na terenie kompleksu świątynnego w październiku. Obraz Señor de los Milagros znajduje się obecnie na ołtarzu sanktuarium.

Warto odwiedzić to miejsce zarówno ze względów religijnych, jak i architektonicznych. Sanktuarium emanuje niesamowitą atmosferą spokoju i duchowej refleksji, umożliwiającą pogrążenie się w głębokiej zadumie, kontemplacji czy modlitwie. Będąc w tym miejscu będziemy mogli przyjrzeć się dokładnie również detalom architektonicznym, które mogą zaciekawić pasjonatów historii sztuki kościelnej i osiemnastowiecznej. Jeśli wybierzemy się do tego miejsca w trakcie odbywania się procesji, będziemy mieli także na pewno okazję poznać pielgrzymów z całego świata. Spotkania z obcokrajowcami mogą być niezwykle inspirujące.

Najlepszym sposobem na dotarcie do Santuario y Monasterio de Las Nazarenas z naszego hotelu będzie podróż autobusem linii 301, ze stacją docelową Barranco do Rímac. Choć przejazd tą linią zajmie nam około pięćdziesięciu minut, pozwoli nam dotrzeć bezproblemowo do tego historycznego miejsca, bez konieczności przesiadania się. Warto także podkreślić, że wstęp na teren kościoła jest bezpłatny.

Basílica y convento de San Francisco de Lima

Basílica y Convento de San Francisco de Lima to fascynujący zespół architektoniczny zbudowany w stylu neoklasycystycznym, zlokalizowany w historycznym centrum Limy. Składa się on z klasztoru oraz dwóch kościołów, Nuestra Señora de la Soledad i del Milagro, które wzbogacają ten historyczny kompleks.

Przed zarysowaniem historii tego kompleksu świątynnego należy powiedzieć parę słów na temat początków samej Limy i dziejów związanych z przydzielaniem ziemi w mieście. Francisco Pizarro, zakładając w 1535 stolicę dzisiejszego Peru stworzył plan miasta i przyznał działki zakonom. Jedną z nich otrzymał franciszkanin, ojciec Francisco de la Cruz, który wybudował tam niewielką kaplicę. Niedługo jednak potem ziemia ta została przekazana dominikanom z powodu braku franciszkanów w okolicy. Nowa działka została przyznana franciszkanom w miejscu, gdzie obecnie znajduje się kościół del Milagro. W 1546 roku do Limy przybył Francisco de Santa Ana, który zbudował tutaj skromny kościół.

W kolejnych dekadach kompleks był rozbudowywany i przechodził liczne prace renowacyjne. Niestety, 4 lutego 1655 roku trzęsienie ziemi dotknęło Limę i zrujnowało klasztor franciszkanów, niszcząc cenne, gromadzone przez wieki zabytki. Już jednak w 1672 roku uroczyście otwarto nowy klasztor w tym samym miejscu.

Obecnie Basílica y Convento de San Francisco de Lima jest dostępna dla zwiedzających. Ponieważ jest to prawdziwa perła architektoniczna miasta, każdego roku przybywa do tego miejsca wielu turystów. Aby móc podziwiać piękno kompleksu świątynnego, trzeba jednak uiścić niewielką opłatę (cena za osobę dorosłą – cztery dolary).

Jeśli chodzi o transport, z wcześniej omawianego sanktuarium można dostać się do tego miejsca pieszo w dwadzieścia minut.

Na portalu tiqets.pl znajduje się także oferta zorganizowanej wycieczki po Limie, obejmującej między innymi zwiedzanie klasztoru św. Franciszka. Jeśli jesteś nią zainteresowany, kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Katakumby w Basílica y Convento de San Francisco de Lima

W ramach ciekawostki warto z pewnością wspomnieć również o katakumbach Basílica y Convento de San Francisco de Lima. W epoce kolonialnej pełniły one funkcję podziemnego cmentarza i były miejscem spoczynku wielu mieszkańców miasta. Miejsce to było użytkowane aż do roku 1810 i szacuje się, że mogło pomieścić szczątki nawet siedemdziesięciu tysięcy osób.

Obecnie w tych podziemnych przestrzeniach znajdują się sumiennie sklasyfikowane przez antropologów kości, ułożone w kompozycję, nadającą ossuarium artystycznego wyrazu. Można zatem śmiało stwierdzić, iż miejsce to ma duże znaczenie dla tożsamości mieszkańców Limy, dbających o pamięć zmarłych.

Co ciekawe, omawiane katakumby są również źródłem licznych hipotez i tajemnic. Istnieje przypuszczenie, że niektóre wejścia prowadzące do podziemi mogą łączyć się z korytarzami prowadzącymi do innych kościołów lub nawet Casa de Pizarro, siedziby prezydenta Republiki Peru. Potwierdzenie tej hipotezy wskazywałoby na niezwykle istotną rolę katakumb w historii miasta, mogących niegdyś pełnić funkcję tajemniczych schronień.

Warto także podkreślić, że odkrycie tych katakumb miało miejsce stosunkowo niedawno, bo w 1951 roku. W związku z tym, ich dzieje są nadal intensywnie badane przez biegłych specjalistów. Kto wie, być może w przyszłości dowiemy się więcej na temat przeznaczenia tych tajemniczych podziemi Basílica y Convento de San Francisco de Lima. Jedno jest na razie pewne. Wizyta w tych katakumbach jest świetną okazją do poznania fascynującej historii miasta i zanurzenia się w tajemniczym świecie podziemnych cmentarzy.

Dzień drugi

Fortaleza del Real Felipe

Drugi dzień zwiedzania Limy poświęcimy częściowo twierdzy Fortaleza del Real Felipe, kompleksowi militarnemu z XVIII wieku. Nękana niegdyś atakami piratów, dzisiaj jest chętnie zwiedzana przez interesujących się historią militariów i dziejami Peru turystów.

Przed omówieniem burzliwych dziejów twierdzy warto poświęcić parę słów genezie powstania fortu i jego nazwie. Co ciekawe, w XVII wieku w Callao, dystrykcie nadmorskim Limy istniały już umocnienia osłaniające port, zapewniający połączenie między hiszpańskimi koloniami a metropolią. Omawiane już wcześniej jednak w kontekście Santuario y Monasterio de Las Nazarenas trzęsienie ziemi z 1746 roku zburzyło większość fortyfikacji. Szybko jednak zareagowano na ten problem. W 1747 rozpoczęto budowę nowego fortu, nazwanego na cześć zmarłego rok wcześniej króla Filipa V z dynastii Burbonów.

Twierdza została ukończona w 1774 roku. W kolejnych dekadach była regularnie rozbudowywana i modernizowana. Modyfikacje te były w dużej mierze ściśle związane z pełnymi zamętu latami przypadającymi na początek kolejnego stulecia. W pierwszych dziesięcioleciach XIX wieku Fortaleza del Real Felipe stanęła w obliczu ataków brytyjskiej marynarki wojennej i była areną intensywnych walk w trakcie wojny o niepodległość kolonii hiszpańskich.

Fort pełnił róże funkcje na przestrzeni kolejnych dekad. Mieściło się tutaj między innymi więzienie. Fortaleza del Real Felipe wielokrotnie była także siedzibą różnych instytucji państwowych. Choć twierdza swoją pierwotną funkcję obronną ostatni raz pełniła na przełomie lat 70 i 80 XIX wieku, na terenie umocnień mieściły się także później bazy wojskowe. Miejsce to jest zatem niesamowitym świadectwem tego, jak kompleksy militarne mogą zmienić swoją rolę i znaczenie na przestrzeni lat.

Opłaty za wstęp i dojazd

Obecnie teren Fortaleza del Real Felipe jest dostępny dla turystów do zwiedzania. Opłata za wstęp wynosi pięć dolarów dla osoby dorosłej, która nie jest obywatelem Peru. To stosunkowo niewielki koszt, biorąc pod uwagę bogactwo historii i kultury, które można tu odkryć. Fortaleza del Real Felipe to miejsce, które pozwala nam zbliżyć się do przeszłości i zrozumieć jej wpływ na kształtowanie się współczesnej Limy.

Do Fortaleza del Real Felipe można dostać się autobusami z hotelu Iberostar Selection Miraflores w nieco ponad godzinę. Pamiętajmy jednak, że przejazd będzie obejmował co najmniej dwie przesiadki. Istnieją dwie trasy, które umożliwią nam w miarę komfortowy transport. W obu z nich będziemy na początku korzystać z autobusów EO35. Następnie, niedaleko Avenida 28 de Julio 398 przesiadamy się w OM28, bądź IM44, w zależności od wybranej trasy.

Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera

Drugiego dnia wyprawy po Limie warto odwiedzić również fascynujące Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera, muzeum, poświęcone sztuce prekolumbijskiej.

Zlokalizowane jest ono w malowniczej dzielnicy Pueblo Libre, zamieszkiwanej głównie przez peruwiańską klasę średnią. Charakteryzuje się ona obfitością parków, prywatnych uniwersytetów oraz siedzib korporacji międzynarodowych. Sam budynek muzeum pochodzi z XVIII wieku, czasów, gdy na terenie Peru istniało wicekrólestwo, będące zarządzaną przez Hiszpanię imperialną jednostką administracyjną.

Muzeum Archeologiczne Rafael Larco Herrera przyciąga uwagę nie tylko swoim historycznym otoczeniem, ale także bogatymi zbiorami sztuki prekolumbijskiej. Galeria Złota i Srebra prezentują imponującą kolekcję biżuterii używanej przez wybitnych władców prekolumbijskiego Peru. W miejscu tym będziemy mieli okazję podziwiać liczne korony, kolczyki, ozdoby na nos, części garderoby, maski czy wazony, misternie wykonane ze zdobionego złota i ozdobione kamieniami półszlachetnymi.

W Galerii Kultur z kolei, odwiedzający muzeum turyści będą mogli zanurzyć się w bogatej, dziesięciotysięcznej, peruwiańskiej historii prekolumbijskiej. Dzięki chronologicznemu prezentowaniu kolekcji, można tutaj prześledzić jak kształtowała się na przestrzeni stuleci kultura materialna regionu przed przybyciem Hiszpanów. Zachowana i konserwowana w tym miejscu sztuka tubylcza umożliwia odwiedzającym poznanie codziennego życia i tradycji tych starożytnych społeczności.

Ceny biletów wstępu

Ceny biletów wstępu do muzeum prezentują się następująco. Dorośli, aby móc zwiedzać wystawy muszą zapłacić osiem i pół euro. Seniorzy, powyżej sześćdziesiątego roku życia nieco ponad siedem euro, a uczniowie od dziewiątego do siedemnastego roku życia cztery euro. Dzieci, poniżej ósmego roku życia mają wstęp wolny.

Z hotelu Iberostar Selection Miraflores najlepiej dostać się do muzeum autobusem OM19, który zabierze nas w niecałe pięćdziesiąt minut bezpośrednio prawie pod sam gmach Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. Aby pojechać tym autobusem musimy jednak najpierw przespacerować się osiemset metrów na przystanek Avenida José Larco 310.

Jeśli jesteśmy w stanie odwiedzić muzeum od razu po zwiedzeniu Fortaleza del Real Felipe, możemy skorzystać z dostępnych połączeń autobusowych, które umożliwią nam komfortową podróż. Przejazd autobusem IO100 zajmie nam co prawda czterdzieści minut, ale zapewni podróż bez przesiadek i niewymagającą dłuższych spacerów na trasie.

Dzień trzeci

Casa de Pizarro

Trzeci dzień zwiedzania Limy będzie wyjątkową okazją do odkrycia Casa de Pizarro, siedziby rządu peruwiańskiego oraz oficjalnej rezydencji prezydenta Peru. Co ciekawe, już sama lokalizacja kompleksu rządowego świadczy o istnieniu w tym miejscu starej tradycji związanej ze sprawowaniem władzy. Umiejscowiona bowiem nad brzegiem rzeki Rímac, Casa de Pizarro zajmuje obszar ogromnej huaci, czyli „obiektu czczonego”, gdzie kiedyś istniała świątynia Taulichusco, ostatniego kuraki, rdzennego zarządcy Limy.

Pierwszy Pałac Rządowy w tym miejscu powstał w 1535 roku z inicjatywy Francisco Pizarro, gubernatora Nowej Kastylii. W 1542 roku, po ustanowieniu Wicekrólestwa Peru, pałac stał się siedzibą wicekróla i centrum administracyjnym. Ostatnie przebudowy budynku miały miejsce w latach trzydziestych XX wieku. Co ciekawe renowacje Casa de Pizarro były nadzorowane między innymi przez Ricardo de Jaxa Malachowskiego, polsko-peruwiańskiego architekta. Jego projekt fasady w stylu neobarokowym został zrealizowany w 1938 roku.

Złota sala

Kompleks Casa de Pizarro obejmuje wiele formalnych pomieszczeń oraz kilka wewnętrznych dziedzińców. Jednym z najokazalszych miejsc jest Salón Dorado, czyli Złota Sala, pochodząca z lat dwudziestych ubiegłego wieku. To tu, w głównej sali przyjęć, członkowie Rady Ministrów składają przysięgę wobec prezydenta. Inspiracją do stworzenia tej sali była słynna Sala Lustrzana w Pałacu Wersalskim we Francji. Wszystko w Salón Dorado jest majestatyczne – od wysokich luster po zdobione złotem płaskorzeźby na ścianach i złocony sufit, prezentujący motywy rodzime i europejskie.

Wielka Sala

Wchodząc przez wejście Puerta de Honor, ozdobione obrazem Francisco Pizarro, odwiedzający trafiają do dwupoziomowej Wielkiej Sali (Gran Hall), kolejnego niezwykłego miejsca w Casa de Pizarro. Hol ten emanuje monumentalnością, z kolumnami, dekoracjami z liści i malowanymi płaskorzeźbami. Marmurowa podłoga okraszona jest lokalnymi detalami, a schody prowadzące na górę flankowane popiersiami wielkich wyzwolicieli – Simóna Bolívara i José de San Martína. Nad klatką schodową znajduje się kopułowy sufit z witrażami inspirowanymi stylem secesyjnym.

Odwiedziny tego miejsca pozwalają na zanurzenie się w fascynującej i inspirującej architekturze, łączącej tradycje rdzennych kultur z wpływami europejskimi. Nadaje to temu miejscu unikalnego klimatu, który docenią wszyscy miłośnicy synkretycznej sztuki.

Jeśli chodzi o transport z naszego hotelu do Casa de Pizarro, najbardziej komfortową opcją wydaje się być przejazd autobusem 301. Najpierw będziemy musieli przejść się na przystanek Avenida José Larco, oddalony pół kilometra od Iberostar Selection Miraflores. Następnie jedziemy autobusem ze stacją docelową Barranco a Rímac aż do Avenida Tacna S/N. Stamtąd udajemy się znowu pieszo, bezpośrednio na teren kompleksu. Ostatni odcinek trasy pokonamy w kwadrans.

Parque de la Reserva

Parque de la Reserva, usytuowany w samym sercu Limy, to jedno z najbardziej znanych i najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc rekreacyjnych w mieście. Zachwyca on przede wszystkim odwiedzających bogatym zestawem atrakcji, z których jedną z najbardziej widowiskowych jest El Circuito Mágico del Agua.

Wspomniane El Circuito Mágico del Agua to swoisty zespół instalacji wodnych, którego inauguracja miała miejsce w 2007 roku. Zapewnia on odwiedzającym niesamowity spektakl, zapierający dech w piersiach kompozycją wodno-świetlną. Co więcej, jako największy na świecie kompleks fontann w parku publicznym, El Circuito Mágico del Agua zostało nagrodzone wpisem do księgi rekordów Guinnessa.

El Circuito Mágico del Agua mieści bowiem aż trzynaście różnych fontann, z których wiele jest interaktywnych. Gdy zapada noc, cały kompleks wodny staje się magicznym mikroświatem świateł, kolorów i dźwięków. Fontanny, oświetlone dynamicznie zmieniającym się światłem, tańczą w rytmie muzyki klasycznej i peruwiańskiej, prezentując niepowtarzalne wzory i kształty. Jest to z pewnością niesamowicie wciągające widowisko dla zwiedzających, tworzące niezapomnianą atmosferę.

Instalacje na terenie kompleksu El Circuito Mágico del Agua

Największą atrakcją Parque de la Reserva jest imponująca Magiczna Fontanna (Fuente Mágica), tryskająca strumieniem wody na ponad osiemdziesiąt metrów w górę. Co więcej, na terenie parku znajdziemy także inne, fascynujące fontanny, dostosowane do różnych preferencji odwiedzających. Znajduje się tutaj między innymi Fuente Túnel de las Sorpresas, fontanna w formie trzydziestopięciometrowego tunelu, której strumień wody przebiega nad głowami przechodzących turystów. Poza tym, jest też tu dedykowana dzieciom fontanna Fuente de los Niños czy Fantasia, gdzie regularnie odbywają się barwne i spektakularne pokazy świetlne.

Podsumowując, Parque de la Reserva jest niezwykłym miejscem, dzięki niebanalnemu połączeniu natury, technologii i sztuki. Park, oprócz pełnienia funkcji rekreacyjnej, dostarcza wszystkim odwiedzającym unikalnych doświadczeń multisensorycznych.

Z terenu kompleksu Casa de Pizarro do parku można dostać się autobusem linii IO33B. Najpierw musimy przejść się na przystanek Sitio del Patrimonio Mundial Centro histórico de Lima – Avenida Tacna. Tam wsiadamy w komunikację miejską i wysiadamy na przystanku Avenida Iquitos 1038. Następnie idziemy pięćset metrów ulicą Avenida Isabel la Católica i jesteśmy na miejscu. Całą trasę powinniśmy pokonać w pół godziny.

Dzień czwarty

Wynajem auta w Limie

Aby móc sprawnie poruszać się po Peru i zagwarantować sobie moc atrakcji podczas wycieczki objazdowej po tym kraju, będziemy musieli wynająć samochód. Nie wszędzie będziemy bowiem mogli dojechać pociągiem czy nawet busem. Pamiętajmy jednak o tym, aby przed rezerwacją upewnić się, że agencja u której chcemy wypożyczyć auto jest renomowana i może pochwalić się pozytywnymi opiniami zadowolonych klientów. Poniżej zostaną przedstawione TOP 3 wypożyczalnie, które znajdziesz w stolicy Peru.

Hertz Salaverry

Opinie osób, które korzystały z usług tej wypożyczalni, świadczą o doskonałej obsłudze i dostępności nowoczesnych pojazdów. Klienci podkreślają godne podziwu zaangażowanie pracowników, którzy z uprzejmością i profesjonalizmem podchodzą do każdego klienta. Dzięki zaufaniu klientów, jest to jedna z najczęściej rekomendowanych wypożyczalni w Limie.

GO PERU RENT A CAR

Klienci, którzy korzystali z usług tej wypożyczalni, również mają pozytywne doświadczenia związane z wynajmem samochodu. Proces rezerwacji w GO PERU RENT A CAR jest prosty i szybki, a pojazdy utrzymane w doskonałym stanie. Czystość i regularne konserwacje aut sprawiają, że klienci czują się pewnie podróżując samochodami wynajętymi w tym miejscu. Cały proces dodatkowo usprawniają elastyczne godziny odbioru i zwrotu.

Alamo / Enterprise / National

Alamo / Enterprise / National jest chwalone za transparentność warunków wynajmu i klarowność cen. Wypożyczalnia ta cieszy się opinią profesjonalnej, dostosowującej się do klientów oraz niezwykle uczciwej. Jest to doskonała opcja, jeśli szczególnie zależy nam na elastyczności w ustalaniu cen i możliwości wynajmu.

Średnie ceny wynajęcia samochodu w Limie

Aby dobrze przygotować się do wyjazdu warto również zapoznać się ze średnimi cenami wynajmu aut. Pomoże to nam w lepszym zaplanowaniu budżetu na podróż i uniknięciu rozczarowań finansowych.

Samochody kompaktowe i klasy ekonomicznej można wypożyczyć już od czternastu dolarów za dobę. Auta klasy średniej, zapewniające większy komfort w podróżowaniu dostępne są z kolei od dwudziestu dolarów. Jeśli interesuje nas zaś auto typu SUV, łączące cechy samochodu osobowego i terenowego, będziemy musieli liczyć się z kosztami wynajmu rzędu czterdziestu dolarów.

Pamiętaj, że ceny tutaj przedstawione są uśrednione i mogą się różnić w zależności od wypożyczalni, sezonu czy dostępności pojazdów. Zawsze sprawdzaj również stan techniczny pojazdu, który chcesz wynająć i dokładnie weryfikuj warunki umowy wynajmu samochodu.

Podróż z hotelu Iberostar Selection Miraflores do Hotel Villarma w Alis

Na początku naszej podróży kierujemy się autostradą 1S, będącą peruwiańskim odcinkiem międzykontynentalnej trasy Carretera Panamericana. Ten cud infrastruktury autostradowej łączy dwie Ameryki, rozciągając się na odległość trzydziestu tysięcy kilometrów.

W trakcie podróży warto zwrócić uwagę na bramki przy opuszczaniu autostrady w Cerro Azul, które są integralną częścią peruwiańskiego systemu opłat drogowych. Po opuszczeniu autostrady 1S, pojedziemy na wschód, podążając autostradą numer 24, która prowadzi z Cañete do Huancayo. Jadąc prosto do miejsca docelowego będziesz miał okazję przejechać między innymi przez rezerwat przyrody Bosque de protección Aledaño a la Bocatoma del Canal Nuevo Imperial. W niedalekiej okolicy parku przy trasie znajduje się także stanowisko archeologiczne Incahuasi. Obecne są tam architektoniczne pozostałości miasta Inków.

Do położonego na trasie do Huancayo, Hotel Villarma w Alis dojedziemy, licząc od punktu startowego, w około sześć godzin (długość trasy – trzysta kilometrów).

Hotel Villarma w Alis (rezerwuj tutaj)

Hotel Villarma znajduje się na terenie rezerwatu przyrody Reserva Paisajística Nor Yauyos-Cochas, który będziemy zwiedzać czwartego i piątego dnia naszej wycieczki. Co się tyczy dostępnych tutaj apartamentów, istnieje możliwość zarezerwowania między innymi pokoi dwuosobowych z jednym, dużym łóżkiem podwójnym. Na terenie hotelu możemy także wybrać apartamenty z dwoma łóżkami pojedynczymi oraz pokoje rodzinne z jednym łóżkiem pojedynczym i jednym podwójnym. Nasz apetyt postara się zaspokoić z kolei restauracja Mama Culi, serwująca dania kuchni peruwiańskiej na każdą porę dnia. W menu lokalu są również dostępne opcje wegańskie. Będąc w hotelu będziemy mogli sobie pozwolić także na pełne odprężenie, korzystając z uroków znajdującego się tutaj centrum wellness. Łaźnia na świeżym powietrzu umożliwi regenerację sił niezbędnych do dalszego zwiedzania. W Hotel Villarma dostępne jest także darmowe Wi-Fi oraz bezpłatny, prywatny parking.

Cascadas de Cabracancha

Czwartego dnia naszej podróży będziemy na terenie rezerwatu przyrody Reserva Paisajística Nor Yauyos-Cochas, by odkryć jedną z jego najpiękniejszych atrakcji – Cascadas de Cabracancha. Z uwagi na logistyczne wyzwania na trasie z Limy do Alis, której pokonanie trwało sześć godzin, warto spokojnie spędzić resztę dnia. Pozwoli to nam zregenerować siły i cieszyć się pełnią uroku tego magicznego miejsca. Czwartego dnia wyprawy zwiedzimy zatem jedynie wodospady na terenie rezerwatu.

Cascadas de Cabracancha to malownicze wodospady, oddalone zaledwie godzinę jazdy samochodem od naszego hotelu w Alis. Licznie przybywający do tego miejsca turyści uznają je za idealne do robienia zdjęć i zwiedzania z rodziną, bądź przyjaciółmi.

Pamiętaj jednak, że panujące tam warunki atmosferyczne są dość surowe. Warto zatem przygotować się na powiewy zimnego powietrza i zadbać o ciepłą odzież. Te drobne utrudnienia nie są jednak w stanie przysłonić zalet Cascadas de Cabracancha.

Dzień piąty

Laguna Piquecocha

Jadąc w kierunku zwiedzanych dzień wcześniej wodospadów, niecałe dziewięć kilometrów na północ od Hotel Villarma natrafimy z kolei na lagunę Piquecocha.

Zwiedzanie laguny Piquecocha jest świetną okazją na podziwianie piękna lokalnej przyrody i różnorodności fauny. Wielu podróżnych zachwyca się obecnością w tym miejscu nurkujących kaczek, możliwością korzystania z rejsów łodzią za niewielką opłatą czy mnogością malowniczych miejsc, idealnych do robienia zdjęć. Co więcej, na terenie laguny można spotkać urocze alpaki, które, przyzwyczajone zapewne do obecności turystów, chętnie dają się fotografować.

Odwiedzający to miejsce doceniają również dostępność instalacji sanitarnych oraz obecność sklepów w okolicy laguny. Można w nich kupić między innymi wodę, przekąski, a także lokalne produkty, takie jak ser czy miód.

Przy niewielkim pomoście w okolicy laguny znajduje się również restauracja, w której serwowane są dania przygotowane z lokalnych produktów. Zjemy tutaj na przykład lokalną zupę, smażonego pstrąga czy bardziej pospolitego kurczaka z ryżem. Dzięki używaniu do przyrządzania potraw w tym miejscu przypraw charakterystycznych dla regionu, jedzenie w tym miejscu jest wyjątkowo smaczne i oryginalne.

Cañon de Uchco

Będąc w okolicach laguny, po jej zwiedzaniu, warto wybrać się do jednego z kanionów w okolicy. Najbliższym z nich będzie Cañon de Uchco, położony siedemnaście kilometrów na wschód od laguny. Aby dotrzeć tam należy jechać najpierw na południe trasą 120, a następnie, koło Tinco, pojechać na wschód drogą 24.

Choć wędrówka po Cañon de Uchco to wymagające czasu i nieco wprawy przedsięwzięcie, na pewno warto tam się wybrać z uwagi na piękne krajobrazy. Tutejsze formacje skalne swoim nieregularnym, falistym i surrealistycznym kształtem uwiodą nie tylko entuzjastów Instagrama.

Podróż do Huancayo z Alis

Piątego dnia naszej wycieczki wyjeżdżamy z Alis do położonego sto siedemnaście kilometrów na wschód Huancayo. Podróż zajmie nam niecałe trzy godziny i przez zdecydowaną większość czasu będzie obejmowała jazdę drogą 24.

Dzień szósty

Pobyt w Huancayo – najważniejsze informacje i krótka historia miasta

Huancayo to pierwsze, największe po Limie miasto podczas naszej wycieczki po Peru, liczące ponad czterysta tysięcy mieszkańców. Tym samym jest ono piątym pod względem liczby ludności miastem w kraju, a także kulturalnym i handlowym centrum całego środkowego obszaru Andów peruwiańskich.

Dzieje tego miasta sięgają okresu prekolumbijskiego. Pierwotnie obszar dzisiejszego Huancayo był zamieszkiwany przez jedno z plemion Keczua – Huanca. Sama nazwa miasta pochodzi więc od tego ludu i oznacza w mówionym przez nich języku ”miejsce ze świętą skałą”. Około roku 500 p.n.e. Huancayo zostało wcielone do imperium Tiwanaku-Wari. Pomimo wysiłków mających na celu obronę niepodległości, plemię Huanca zostało ostatecznie podbite przez Pachacuteca w 1460 roku i włączone do imperium Inków. W 1572 roku zostało w tym miejscu oficjalnie założone kolonialne miasto pod nazwą ”Santísima Trinidad de Huancayo”, funkcjonujące w hiszpańskiej orbicie wpływów. Po uzyskaniu niezależności od Hiszpanii przez Peru, miasto zaczęło prężnie się rozwijać. Z tego jednak względu zachowało się do naszych czasów niewiele budynków kolonialnych. Obecnie w pejzażu miasta dominuje nowoczesne budownictwo.

Hotel de Turistas Huancayo – Hotel Asociado Casa Andina (rezerwuj tutaj)

Jednym z najczęściej polecanych hoteli w Huancayo jest Hotel de Turistas Huancayo – Hotel Asociado Casa Andina. Są tutaj dostępne zasadniczo dwa rodzaje apartamentów w których można zarezerwować pobyt. Podróżującym parom dedykowany jest pokój z dużym łóżkiem podwójnym. Istnieje także możliwość spędzenia czasu w tym hotelu w apartamencie z dwoma łóżkami pojedynczymi. Na terenie obiektu znajduje się również restauracja MAIZAL CLASSIC RESTAURANT, w której można zjeść zarówno dania kuchni lokalnej, jak i międzynarodowej na śniadanie, obiad i kolację. Do dodatkowych udogodnień hotelowych można zaliczyć także bezpłatne Wi-Fi.

Parque de la Identidad Huanca

Cenioną zarówno przez wielu turystów, jak i lokalnych mieszkańców Huancayo atrakcją jest Parque de la Identidad Huanca. Ten wybudowany w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku park mieści wiele kanałów, posągów i portali, nawiązujących do reprezentatywnych postaci regionu (między innymi muzyków i kompozytorów tworzących peruwiańską i andyjską muzykę ludową). Oprócz tego, park jest otoczony zieloną przestrzenią, wypełnioną różnymi roślinami. Co ciekawe, projektanci, którzy zajmowali się aranżacją parku, inspirowali się ogrodem Park Güell, znajdującym się w Barcelonie, zaprojektowanym przez katalońskiego architekta Antoniego Gaudíego. Park ten, podobnie jak na nim wzorowany Parque de la Identidad Huanca, charakteryzuje się obecnością wielu elementów architektonicznych.

Torre Torre

Torre Torre to kompleks formacji geologicznych oddalony zaledwie półtora kilometra od centrum Huancayo. Znajdują się tutaj, powstałe z gliniastej gleby, swojego rodzaju wieże (torre to po hiszpańsku wieża) powstałe w wyniku erozyjnego działania wiatru i deszczu. Mogą sięgać one nawet trzydziestu metrów wysokości. Pamiętaj jednak, że choć aktualny stan Torre Torre jest określany, jako dobry, erozja stale oddziałuje na te struktury geomorfologiczne, codziennie je przekształcając. Warto zatem będąc w Huancayo odwiedzić to miejsce i wykorzystać jeszcze stosunkowo dobrą kondycję kompleksu.

Pozostałe informacje dotyczące Huancayo

Inne atrakcje Huancayo

Jeśli będziemy mieli jeszcze trochę czasu po zwiedzaniu Parque de la Identidad Huanca i Torre Torre, warto spożytkować go odwiedzając pozostałe atrakcje turystyczne miasta. Do jednej z najsłynniejszych możemy z pewnością zaliczyć katedrę Catedral de Huancayo. Znajduje się ona przy Plaza de la Constitución, w samym centrum miasta. Kilometr od świątyni jest oddalone z kolei muzeum Museo Salesiano Vicente Rasetto, mieszczące się w szkole Colegio Salesiano Santa Rosa. Znajdują się tam eksponaty związane z archeologią, historią naturalną, tekstyliami i entomologią. W niedzielę dużą popularnością cieszy się również ponad dwukilometrowy jarmark Feria Dominical de Huancayo, zlokalizowany przy alei Huancavelica (Avenida Huancavelica). Można znaleźć tam wiele wyrobów rzemieślniczych, odzież, a także stragany z lokalnymi warzywami.

Gastronomiczna scena miasta

Dzięki położeniu w dolinie żyznej rzeki Mantaro, Huancayo oferuje różnorodną kuchnię lokalną. Jednym z najpopularniejszych dań w tej części kraju jest pachamanca, przyrządzana z różnego rodzaju mięs i warzyw. W Huancayo do przygotowania pachamaca używa się przede wszystkim jagnięciny.

Ciekawą kwestią jest proces pieczenia. Przygotowanie dania rozpoczyna się od podgrzania kamieni nad ogniem. Następnie kładzie się na nich mięso, a ogień przysypuje trawą i ziemią. Powstały piec otwiera się po około dwóch godzinach.

Innym, interesującym daniem jest papa a la huancaína, czyli dosłownie ziemniaki w stylu Huancayo. Jest to rodzaj przystawki, przygotowywanej z gotowanych ziemniaków w pikantnym, kremowym sosie Huancaína z białego sera oraz smażonej lub grillowanej, peruwiańskiej papryki jagodowej, a także czerwonej cebuli i czosnku. Papa a la huancaína zwykle podaje się na zimno w formie przystawki z liśćmi sałaty, czarnymi oliwkami, ziarnami kukurydzy i ćwiartkami jajek na twardo. Jest to danie, którego popularność przekroczyła granice Huancayo i rozprzestrzeniła się na całe Peru. Współcześnie papa a la huancaína jest podstawą kuchni codziennej i świątecznej w całym kraju.

Do innych, popularnych dań w Huancayo i okolicach można zaliczyć picante de cuy, chicharrón colorado, mondongo czy sopa verde.

Dzień siódmy

Podróż z Huancayo do Ayacucho

Istnieje kilka tras umożliwiających przejazd samochodem z Huancayo do Ayacucho. Najkorzystniejszą z nich wydaje się być ta obejmująca podróż autostradą 3S. Pokonanie jej zajmie nieco ponad sześć godzin (260 kilometrów).

Pobyt w Ayacucho – najważniejsze informacje i krótka historia miasta

Ayacucho to dość duże miasto, choć ponad dwa razy mniejsze pod względem liczby mieszkańców od Huancayo. Jest też pierwszym podczas naszej wycieczki znajdującym się wyraźnie na południe od Limy.

Ayacucho jest miastem o bogatych dziejach, sięgających czasów prehistorycznych. Dwadzieścia pięć kilometrów na północ od Ayacucho znajduje się stanowisko archeologiczne Pikimachay, na którym odkryto pozostałości osad ludzkich sprzed ponad 15 000 lat. W drugiej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery region miasta był, podobnie jak Huancayo, związany z kulturą Wari, najprężniej rozwijającą się cywilizacją przedinkaską. Następnie, do czasów podbicia przez Inków, panowała na tych terenach tak zwana ”konfederacja Chanka”. Władcy imperium Inków, którzy sprawowali tutaj swoje rządy od piętnastego wieku, nie nacieszyli się jednak długo nowym nabytkiem terytorialnym.

Ayacucho, znane wówczas jako Huamanga, zostało podbite i przekształcone w kolonialne miasto zarządzane przez hiszpańskie Wicekrólestwo Peru. W kolejnych latach było ono zasiedlane osadnikami z Hiszpanii z Limy i Cusco. Dekretem królewskim otrzymało nawet tytuł najbardziej szlachetnego i lojalnego miasta, będący najwyższym oznaczeniem w hiszpańskiej hierarchii nazewnictwa miast. Następne stulecie przyniosło Ayacucho rozwój w dziedzinie szkolnictwa wyższego. 3 lipca 1677 został założony w tym mieście uniwersytet (Universidad Nacional de San Cristóbal de Huamanga). Generalnie rzecz ujmując, w epoce kolonialnej Ayacucho było ważnym ośrodkiem administracyjnym i strategicznym przystankiem między Limą a Cusco.

15 lutego 1825 roku Simón Bolívar, przywódca w czasie walk o wyzwolenie Ameryki Południowej spod władzy Hiszpanów, znany również jako El Libertador (Wyzwoliciel), zmienił nazwę miasta na Ayacucho. Nawiązał on w ten sposób do historycznej bitwy, która miała miejsce 9 grudnia 1824 roku i była ostatnim starciem zbrojnym pomiędzy armią hiszpańską, a niepodległościowcami podczas peruwiańskiej wojny o niepodległość. Nazwa miasta jest zbitką dwóch słów pochodzących z lokalnej odmiany języka keczua. Pierwsze z nich ”aya” znaczy martwy, a drugie ”kuchu” róg.

Ostatnie dekady i współczesność

Choć miasto było masowo zaludniane w kolejnych dekadach, gwałtowne niepokoje polityczne (spowodowane działalnością lewicowych organizacji terrorystycznych w latach 80. XX w.) zdestabilizowały region i zmusiły wiele osób do migracji.

Współcześnie Ayacucho jest ważnym ośrodkiem miejskim z rozwiniętym przemysłem lekkim i bazą turystyczną na szczeblu lokalnym. Miasto to słynie między innymi z wybudowanych w epoce kolonialnej, trzydziestu trzech kościołów, poświęconych każdemu roku życia Jezusa. Mimo rozwoju przemysłowego, Ayacucho leży nadal w jednym z najbiedniejszych regionów w Peru, zdominowanym przez rolnictwo.

Hotel Santa Rosa (rezerwuj tutaj)

Hotel Santa Rosa to obiekt zlokalizowany w samym centrum miasta, tuż przy słynnym placu Plaza de Armas de Ayacucho. Dostępnych jest w tym miejscu kilka typów pokoi, dopasowanych do różnych grup zwiedzających turystów. Można zarezerwować tutaj pobyt w apartamencie z jednym, dwoma, lub trzema łóżkami pojedynczymi czy jednym podwójnym. Największy pokój zawiera dwa łóżka pojedyncze i jedno podwójne. Jeśli chodzi o udogodnienia, na terenie hotelu jest ogólnodostępne i bezpłatne Wi-Fi oraz prywatny parking. Obecne jest też tutaj centrum wellness, w ramach którego można skorzystać z łaźni publicznej. Dużą atrakcją tego miejsca jest także dziedziniec, na który widok rozciąga się z pokoi hotelowych.

Museo Arqueológico Hipólito Unanue

Z uwagi na sześciogodzinną podróż tego dnia, pierwszy tydzień zakończymy jedną atrakcją turystyczną. Będzie to jedno z najsłynniejszych muzeów Ayacucho – Museo Arqueológico Hipólito Unanue.

Z hotelu Santa Rosa można dostać się tam samochodem w osiem minut, a pieszo dwadzieścia pięć, kierując się na północ w stronę uniwersytetu Universidad Nacional de San Cristóbal de Huamanga.

Muzeum gromadzi zbiory będące materialnym dziedzictwem prekolumbijskiego Peru. Znajdziemy tam wiele artefaktów kamiennych, tekstylnych i ceramicznych. Szczególna uwaga poświęcona jest kulturze Wari, której ruiny stolicy znajdują się dwadzieścia pięć kilometrów na północ od centrum Ayacucho. Co więcej, na zewnątrz budynku znajduje się ogród botaniczny Parque xerofito de Ayacucho gromadzący okazałe kaktusy.

Sama nazwa muzeum pochodzi od imienia i nazwiska Hipólito Unanue (1755-1833), peruwiańskiego lekarza i pierwszego Ministra Finansów niepodległego Peru.

Jeśli chodzi o ceny biletów wstępu na teren muzeum, dorośli muszą zapłacić 1,46 euro, studenci 0,73, a uczniowie 0,24. Dane odnośnie cen zostały zaczerpnięte ze strony ”Museos en Línea”. Znajdziesz tam również między innymi informacje dotyczące innych muzeów w kraju i doniesienia ze świata kultury.

Alternatywne miejsca warte odwiedzenia w Ayacucho

Jeśli nie mamy ochoty zwiedzać eksponatów w muzeum archeologicznym Hipólito Unanue, bądź dodatkowo będziemy chcieli coś jeszcze zobaczyć, możemy między innymi odwiedzić słynne świątynie miasta: Catedral de Ayacucho i Templo de Santo Domingo de Huamanga.

Pierwsza z nich pochodzi z drugiej połowy siedemnastego wieku i została uznana w 1972 roku za historyczne dziedzictwo kulturowe narodu peruwiańskiego. Zbudowana w stylu barokowym z różowego i szarego kamienia, ciekawie komponuje się ze znajdującym się przed nią placem Plaza de Armas. Jest to również główna i największa świątynia miasta, uznawana przez wielu za najpiękniejszą w Peru. Swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim wnętrzu, zdobionym zgodnie z nurtem stylu zwanego churrigueryzmem. Jest to specyficzna, hiszpańska odmiana baroku, charakteryzująca się przerostem elementów ornamentowych i niezwykłą obfitością rzeźbiarskich detali.

Trzysta pięćdziesiąt metrów na północ od katedry znajduje się świątynia Templo de Santo Domingo de Huamanga. Podobnie jak poprzednio omawiana, została ona wzniesiona w epoce kolonialnej, między XVI a XVII stuleciem. Najbardziej charakterystycznymi elementami budowli są trzy łuki w dolnej części fasady oraz dwie wieże. Co ciekawe, świątynia jest przykładem zastosowania stylu mudéjar w architekturze Ayacucho, który rozwinął się z połączenia elementów islamskich i chrześcijańskich (romańskich i gotyckich).

Museo de la Memoria „Para que no se repita” i Santuario histórico de la Pampa de Ayacucho

Ciekawym miejscem na mapie atrakcji Ayacucho jest także muzeum Museo de la Memoria „Para que no se repita” (Aby się to nie powtórzyło). W przeciwieństwie do wyżej opisywanego muzeum archeologicznego Hipólito Unanue, eksponowane są tam w czterech salach fotografie, obrazy, pozostałości odzieży i inne przedmioty związane z wojną domową w Peru, której początki sięgają lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Kompleks ten znajduje się siedemset pięćdziesiąt metrów od muzeum archeologicznego Hipólito Unanue, na ulicy Jirón Libertad 1365.

Godzinę jazdy samochodem od Ayacucho, w pobliży miasta Quinua, znajduje się także obszar chroniony Santuario histórico de la Pampa de Ayacucho. Miejsce to upamiętnia bitwę stoczoną w tym miejscu 9 grudnia 1824 roku, o której było już wcześniej wspomniane. Najbardziej charakterystycznym elementem rezerwatu przyrody jest marmurowy obelisk, poświęcony dowódcom walczącym podczas bitwy. Na stopniu konstrukcji znajdują się trzymetrowe posągi z brązu przedstawiające generałów. Dodatkowo, nad nimi góruje owalna płaskorzeźba z wizerunkiem Simóna Bolívara.

Ayacucho – najlepsze restauracje w mieście

Wokół Plaza de Armas skupionych jest wiele intersujących restauracji i kawiarni, które warto odwiedzić będąc w Ayacucho. W jednej z nich, ViaVia Cafe Ayacucho, serwowane są bardzo dobre lokalne dania w niezwykle przystępnych cenach. Do gustu odwiedzających turystów trafiają szczególnie dania z komosą ryżową. Dużym uznaniem cieszą się także widoki z tarasów restauracyjnych na plac i kunsztowne serwowanie posiłków.

Na wieczorny wypad świetnym miejscem będzie z kolei El Nino. Lokal ten znajduje się na przeciwko kościoła Templo de Santo Domingo de Guzmán, przy parku Plazoleta de Luis Carranza. Oprócz klasycznych dań kuchni peruwiańskiej, zjemy tam również posiłki bardziej międzynarodowe, jak na przykład pizzę. Wszystko to na dużej przestrzeni ogrodowej, w towarzystwie muzyki granej przez lokalne zespoły muzyczne.

Przy wcześniej omawianej restauracji ViaVia Cafe Ayacucho zlokalizowany jest również lokal Sukre Cocina Peruana. Jest to miejsce z kuchnią peruwiańską, które zachwyca odwiedzających dużymi porcjami i pięknymi krajobrazami w okolicy restauracyjnej.

Drugi tydzień zwiedzania

Dzień pierwszy

Podróż z Ayacucho do Abancay

Pierwszy dzień drugiego tygodnia wycieczki po Peru poświęcimy w całości podróży z Ayacucho do Abancay i regeneracji sił w hotelu El Peregrino Apart Hotel. Trasa, którą będziemy jechali ma trzysta osiemdziesiąt kilometrów i pokonanie jej zajmie ponad osiem godzin.

El Peregrino Apart Hotel (rezerwuj tutaj)

W hotelu El Peregrino Apart Hotel do wynajęcia są apartamenty z dwoma sypialniami (w każdej z nich łóżko podwójne). Ciekawymi udogodnieniami na terenie hotelu są z pewnością bezpłatny Internet oraz łaźnia publiczna. Jeśli chodzi o lokalizację, obiekt znajduje się pół kilometra od centrum Abancay.

Ampay National Sanctuary

Choć, jak zostało to już wspomniane, nie planujemy po przyjeździe do Abancay zwiedzania okolicznych miejsc wartych uwagi, należy wspomnieć o znajdującym się w bliskiej okolicy Ampay National Sanctuary. Jest to dość znany rezerwat przyrody, znajdujący się kilka kilometrów na północ od naszego hotelu. Najbardziej charakterystycznym elementem obszaru jest jezioro Upaccocha, zlokalizowane 3750 metrów nad poziomem morza. Dostępna jest na miejscu również infrastruktura, umożliwiająca biwakowanie i organizowanie pieszych wędrówek. Co więcej, obecne są tam także, wyznaczone przez władze rezerwatu, pola namiotowe. Pamiętaj, że zwiedzanie terenu Ampay National Sanctuary jest jedynie alternatywną atrakcją. Jeśli nie będziesz zainteresowany wycieczką do tego miejsca, możesz potraktować ten akapit, jako ciekawostkę, która być może zainspiruje Cię do zgłębiania wiedzy na temat lokalnej flory i fauny, a także zarządzania ochroną środowiska w Peru.

Dzień drugi

Podróż z Abancay do Cuzco

Podróż samochodem z Abancay do Cuzco zajmie nam około cztery i pół godziny.

Atrakcje na trasie Abancay-Cuzco

Sayhuite

Trasa, którą obierzemy, będzie mijała wiele ciekawych miejsc, przy których być może warto się zatrzymać. Już po przejechaniu czterdziestu pięciu kilometrów będziemy mogli zobaczyć ważne stanowisko archeologiczne Sayhuite. Jest to miejsce uważane za centrum wodnego kultu religijnego Inków.

Najbardziej charakterystyczną atrakcją tego miejsca jest monolit z wyrzeźbionymi na nim licznymi figurami geometrycznymi i zoomorficznymi. Co ciekawe, choć konkretne przeznaczenie kamienia nie jest do końca znane, uważa się, że monolit pełnił funkcję modelu, służącego do projektowania, opracowywania, testowania i dokumentowania przepływu wody na potrzeby projektów wodociągowych. Mógł on pełnić również funkcje dydaktyczne i uczyć starożytnych, przyszłych inżynierów.

Należy także podkreślić, że obecność tak dobrze zachowanego monolitu na tych terenach daje naukowcom możliwość wglądu w kulturę ludności prekolumbijskiej. Archeolodzy ustalili, że miejsce to było ważnym ośrodkiem religijnym Inków, w którym odbywały się rytuały i ceremonie skupione na kulcie wody. Być może wyrzeźbione fragmenty monolitu z terasami rzecznymi, kanałami irygacyjnymi i dzikimi zwierzętami, takimi jak pumy, są symbolicznym przedstawieniem doliny. Choć nadal nie wiadomo do końca jakie znaczenie miał ten kamień dla Inków, z pewnością monolit jest częścią ich kultury materialnej i przybliża nam bogate dziedzictwo kulturowe autochtonów. Co więcej, takie odkrycia pomagają w lepszym zrozumieniu w szerszym zakresie cywilizacji prekolumbijskich. Umożliwiają one bowiem znajdywanie powiązań między kulturami Ameryki Łacińskiej.

Killarumiyoq

Po pokonaniu około stu pięćdziesięciu kilometrów znajdziemy się w okolicach miejscowości Ancahuasi, przy której znajduje się park archeologiczny Killarumiyuq. Nazwa tego miejsca, podobnie jak wielu innych tego typu w Peru, pochodzi z języka keczua i składa się z trzech elementów. ”Killa” to księżyc, a ”rumi” kamień. W połączeniu z przyrostkiem -yuq, wskazującym na własność, słowo to można przetłumaczyć, jako ”ten z kamieniem księżycowym”.

Killarumiyuq to choć dość mało znane, fascynujące stanowisko. Na wyrytym kamieniu znajduje się tutaj prawdopodobnie przedstawienie księżyca, który również mógł pełnić funkcje kultowe.

Pobyt w Cuzco – najważniejsze informacje i krótka historia miasta

Cuzco to prawdopodobnie jedno z najbardziej znanych miast w Peru, które swoją popularność zawdzięcza prekolumbijskiemu dziedzictwu.

Pierwsze ślady obecności na tych terenach cywilizacji andyjskich pochodzą z około pierwszego tysiąclecia naszej ery. Chodzi tutaj o kulturę Killke, której przedstawiciele zbudowali na terenie twierdzy Sacsayhuamán pierwsze umocnienia, później rozbudowane przez Inków. Na jej skraju odsłonięto również pozostałości świątyni, które wskazują na religijne i militarne wykorzystanie tego miejsca.

W kolejnych latach Cuzco znajdowało się pod silnym wpływem kultury Inków. Od końca dwunastego do pierwszej połowy szesnastego wieku miasto to pełniło funkcję stolicy państwa Inków, będąc jednocześnie świadkiem burzliwych dziejów imperium. Powszechnie, za jednego z najwybitniejszych władców inkaskiego państwa uznaje się Pachacuteca. Jako Sapa Inca, czyli z języka keczua ”jedyny Pan”, bez wątpienia przyczynił się do rozbudowy miasta i podniesienia go do rangi głównego ośrodka potężnego Imperium Inków.

W latach poprzedzających bezpośrednio inwazję konkwistadorów z Hiszpanii, imperium Tahuantinsuyu (dosłownie: Imperium Czterech Części) było areną wojny domowej między pretendentami do inkaskiego tronu: Huáscarem a Atahualpą. Ten drugi, w 1532 roku zdobył Cuzco i na krótkotrwały okres przejął kontrolę nad okolicą. Już bowiem w 1533 roku został podstępnie uwięziony i zamordowany, a jego wojska pokonane w bitwie pod Cajamarca. Dopełnieniem hiszpańskiego panowania na tych terenach było zwycięstwo konkwistadorów nad inkaskimi wojskami w bitwie pod Cuzco 14 listopada 1533 roku. Następnego dnia, Francisco Pizarro oficjalnie wkroczył do miasta. W 1534 roku mianował on Manco Inkę władcą marionetkowego państwa, zależnego od Hiszpanów. Niedługo potem inkaski władca zbuntował się jednak przeciwko najeźdźcom i toczył z nimi partyzancką walkę. W 1544 roku został jednak podstępnie zamordowany, nie wracając nigdy triumfalnie do Cuzco.

Ocena polityki kolonialnej w Cuzco i współczesność

Oddziaływanie hiszpańskich władz kolonialnych na sytuację lokalnych mieszkańców i rozwój Cuzco można postrzegać ambiwalentnie. Z jednej strony, w wyniku działań wojennych i wielu lat hiszpańskiej kolonizacji tych ziem, autochtoni masowo umierali z powodu epidemii ospy. Była to endemiczna, dobrze znana choroba Europejczykom, jednak bardzo niebezpieczna i śmiertelnie groźna dla Indian, mających słabą odporność na ospę. Z drugiej jednak strony, Hiszpanie przyczynili się do dynamicznego rozwoju miasta. Oprócz świątyń chrześcijańskich, budowali oni między innymi instytucje oświatowe, w tym uniwersytety. Cuzco prosperowało również dzięki rolnictwu, hodowli bydła, górnictwu, a także handlowi z metropolitarną Hiszpanią.

Od lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku rośnie znaczenie turystki w mieście. W dużej mierze zjawisko to jest spowodowane obecnością w okolicy jednego z siedmiu cudów świata (Machu Picchu). Na terenie samego miasta jednak również znajduje się wiele ciekawych atrakcji, które omówimy w dalszej części artykułu.

Casona Plaza Hotel Cusco (rezerwuj tutaj)

Hotel dostosowany jest pod względem zakwaterowania do grup dwu i czteroosobowych. Można zarezerwować tam apartamenty dwuosobowe z jednym łóżkiem podwójnym, bądź dwoma pojedynczymi, albo czteroosobowe z czterema łóżkami pojedynczymi. Internet na terenie obiektu jest darmowy i ogólnodostępny. W niedalekiej okolicy znajduje się także płatny parking.

Atrakcje w Cuzco

Ponad czterogodzinna podróż z Abancay do Cuzco (nie uwzględniająca fakultatywnego zwiedzania obecnych przy trasie kamieni) nie pozwoli nam na zwiedzenie wszystkich atrakcji miasta drugiego dnia, drugiego tygodnia wycieczki po Peru. Dlatego też zalecamy ograniczenie liczby miejsc do odwiedzenia w Cuzco do jednego. Ponieważ kompleks umocnień Sacsayhuamán wydaje się nam najciekawszą atrakcją, zostanie on najbardziej szczegółowo omówiony. Czytelnik korzystający z tego przewodnika będzie miał okazję jednak poznać także inne ciekawe miejsca w Cuzco, które zostaną przedstawione podobnie, jak alternatywne atrakcje omawiane przy wcześniejszych miastach.

Sacsayhuamán

Sacsayhuamán to prawdopodobnie najbardziej znana atrakcja turystyczna w Cuzco, będąca rozbudowanym kompleksem archeologicznym w formie cytadeli. Tak, jak zostało to już wspomniane przy okazji omawiania historii miasta, pierwsze konstrukcje na terenie Sacsayhuamán wznieśli budowniczowie utożsamiani z kulturą Killke. Dynamiczny rozwój twierdzy przypada zaś na piętnaste stulecie naszej ery, czyli lata panowania Pachacuteca i jego następców.

Jeśli chodzi o konstrukcję murów w Sacsayhuamán to znajdują się one w układzie tarasowym, w formie megalitycznej budowli. Interesującą kwestią jest ta związana z transportem surowca kamiennego z kamieniołomów i obrabianiem głazów. Kamienie, których użyto do budowania konstrukcji ważą kilkaset kilogramów, a nawet ton (najcięższy aż 200 ton!), zatem dostarczanie ich z oddalonych o kilkanaście kilometrów kamieniołomów przy braku rozwiniętej technologii transportowej w oparciu o koło jest kwestią nie do końca wyjaśnioną. Zwierzęta juczne, których siłę wykorzystywali Inkowie w trudnych, górskich terenach nie były w stanie bowiem udźwignąć takich ciężarów. Formowanie kształtu głazów przy pomocy znanych Inkom narzędzi kamiennych i precyzyjne wpasowywanie ich w konstrukcję również pozostaje zagadką.

Istnieje kilka teorii dotyczących budowy murów megalitycznych. Przeprowadzono nawet parę eksperymentów, które sprawdzały różne sposoby transportowania kamieni. Dość udane doświadczenie udało się przeprowadzić holując po bruku głazy pchane i ciągnięte za kilka lin przez ponad sto osób.

Niestety, wstęp na teren Sacsayhuamán nie jest darmowy. Choć bilet kosztuje trzydzieści dwa euro, umożliwia on zwiedzenie aż szesnastu różnych atrakcji znajdujących się w okolicy kompleksu.

Co się tyczy lokalizacji, Sacsayhuamán znajduje się półtora kilometra od hotelu Casona Plaza Hotel Cusco, w którym rekomendujemy pobyt w artykule.

Alternatywne miejsca warte odwiedzenia w Cuzco

Niedaleko naszego hotelu w Cuzco jest także wiele innych miejsc wartych odwiedzenia. Jednym z nich jest Plaza de Armas, główny plac miasta. W czasach prekolumbijskich, miejsce to było ważnym centrum administracyjnym, religijnym i kulturalnym stolicy imperium Inków. Mimo upadku indiańskiej państwowości i architekturalnej przebudowie placu, nie stracił on na znaczeniu. Dziś, oprócz zbudowanych w epoce kolonialnej świątyń katolickich, miejsce to pełne jest restauracji, biur podróży oraz sklepów jubilerskich.

Niedaleko placu znajduje się także Coricancha, czyli najważniejsza świątynia w inkaskim imperium. Jeśli chodzi o architekturę, pobodnie jak w przypadku murów Sacsayhuamán, ta monumentalna świątynia była zbudowana między innymi z dużych, doskonale dopasowanych bloków kamiennych. Po zdobyciu Cuzco przez Hiszpanów w 1534 roku, Coricancha została splądrowana. Hiszpańscy koloniści wznieśli następnie na tym miejscu klasztor dominikanów, burząc świątynię i wykorzystując jej fundamenty na budowę katedry. Po trzęsieniu ziemi w 1950 roku klasztor ten uległ zniszczeniu. Dzięki temu wydarzeniu jednocześnie jednak odsłonięte zostały mury dawnej świątyni. W pobliżu znajduje się obecnie muzeum archeologiczne, które posiada ciekawe eksponaty, w tym mumie, tekstylia i inkaskie przedmioty kultu. Wstęp na teren kompleksu Coricancha kosztuje 3,60 euro.

Osoby zainteresowane lokalnymi przyprawami, owocami, warzywami czy wyrobami rękodzielniczymi powinny rozważyć z kolei odwiedziny marketu Mercado Central de San Pedro. Jest to główne i najstarsze tego typu miejsce w Cuzco, którego początki sięgają lat dwudziestych ubiegłego wieku. Z biegiem czasu charakter tego miejsca zaczął się zmieniać i rynek ze spożywczego zaczął transformować się w coraz bardziej turystyczny. Targ obecnie posiada pond tysiąc stanowisk sprzedaży i generuje duży ruch handlowy na otaczających go ulicach. Jego przestrzeń zaaranżowana jest w blokach zróżnicowanych ze względu na oferowany towar. Co ciekawe, dużą popularnością w tym miejscu cieszą się produkty związane z tradycyjnym, andyjskim szamanizmem.

Dzień trzeci

Podróż z Cuzco do Machu Picchu

Wycieczka do Machu Picchu z Cuzco wymaga pewnego przygotowania organizacyjnego, bowiem nie ma bezpośredniego połączenia na tej trasie. Pierwszym krokiem będzie dostanie się do miejscowości Ollantaytambo, położonej sześćdziesiąt kilometrów od Cusco. Możemy dotrzeć tam busem firmy Cusco Real Inka Car, wynajętym samochodem, bądź taksówką. Alternatywną opcją jest hybrydowy przejazd najpierw busem do stacji kolejowej Poroy i stamtąd bezpośrednio pociągiem do Ollantaytambo. Z Ollantaytambo kierujemy się następnie pociągiem (PeruRail, bądź Inca Rail) do Aguas Calientes. Do najbardziej znanego miasta Inków można dotrzeć z Aguas Calientes autobusem.

Podróż z Cuzco do Machu Picchu będzie trwała łącznie około cztery godziny, w zależności od wyborów środków transportu. Jeszcze bardziej zróżnicowane są koszty podróży. Najbardziej ekonomiczna opcja wycieczki z Cuzco do Machu Picchu może kosztować nas około siedemdziesiąt dolarów. Dużo zależy tutaj jednak od rodzaju wybranego przewoźnika, klasy którą zdecydujemy się jechać podczas podróży pociągiem czy sezonu. Koszty podróży na tej trasie mogą być zatem spokojnie nawet kilkukrotnie większe.

Na portalu tiqets.com znajdziemy kilka zróżnicowanych opcji wycieczkowych, które ułatwią nam zaplanowanie wyprawy na różnych etapach wycieczki. Dostępne są na tej stronie między innymi opcje transportu z Cusco do Ollantaytambo, do Machu Picchu z Aguas Calientes czy oferty z wliczonym w cenę zwiedzaniem z przewodnikiem i biletem wstępu.

Aby na bieżąco orientować się w cenach biletów różnych środków transportu czy ofert wycieczek i dobrze zaplanować swój wyjazd do Machu Picchu, warto regularnie śledzić oficjalne portale internetowe przewoźników i stron z opcjami wycieczkowymi.

Machu Picchu

Etymologia nazwy

W języku keczua ”machu” oznacza stary, a drugi człon nazwy miasta ”picchu” szczyt, bądź piramidę. Z tego względu, można przetłumaczyć z języka Indian Keczua nazwę miasta, jako starą górę, bądź piramidę.

Historia stanowiska

Początkowe dzieje stanowiska

Początki obecności człowieka na terenie Machu Picchu sięgają pierwszej połowy piętnastego wieku. Wzniesienie tego kompleksu można zatem wydaje się przypisać budowniczym z czasów panowania Pachacuteca i Tupaca Yupanqui.

Miasto, po upadku nowej stolicy państwa neoinkaskiego Vilcabamby w 1572 roku, zostało opuszczone. W czasach kolonialnych, dżungla otaczająca Machu Picchu zarosła to miejsce i niewiele osób spoza najbliższej okolicy wiedziało o istnieniu miasta.

Odkrycie Machu Picchu

Pierwszym naukowym odkrywcą, który przybył na teren Machu Picchu i zbadał to stanowisko, był profesor z Uniwersytetu Yale Hiram Bingham. Dzięki pozyskanym w trakcie wyprawy informacjom od miejscowych, udało mu się dotrzeć na miejsce w 1911 roku. W kolejnych latach prowadził on wykopaliska na terenie Machu Picchu, odkrywając i deponując znaleziska w uniwersyteckim muzeum. Początkowo rząd peruwiański był nastawiony przychylnie do działalności Binghama, jednak później pojawiły się oskarżenia i pogłoski podtrzymywane przez lokalną prasę, jakoby znajdywane artefakty były kradzione przez zespół archeologów pracujących w Machu Picchu. Peruwiańczycy zaczęli również twierdzić, iż prowadzone wykopaliska przez Hirama Binghama i związane z nimi eksploracje, doprowadziły do pogorszenia się stanu stanowiska i monopolizacji badań nad inkaskim miastem, wykluczającej lokalnych badaczy z możliwości nabycia wiedzy na temat ich własnej historii. W wyniku pogorszenia się stosunków między amerykańskimi badaczami, a lokalnymi władzami, część kolekcji została zwrócona do Peru.

Warto wspomnieć również o tym, że przed przybyciem do Machu Picchu Hirama Binghama, teren zapomnianego miasta Inków mógł zostać już wcześniej odkryty. Kwerendy przeprowadzone przez amerykańskiego badacza Paolo Greera, wskazują na to, że Machu Picchu było splądrowane przez Augusto Bernsa, niemieckiego przedsiębiorcę. Miał on założyć spółkę, zajmującą się produkcją tartaczną i przemysłową eksploracją, a także handlem skradzionymi, drogocennymi przedmiotami z opustoszałych grobowców. Proceder ten miał miejsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dziewiętnastego wieku, więc ponad czterdzieści lat przed dotarciem Hirama Binghama do Machu Picchu. Co ciekawe, ta grabieżcza działalność Augusto Bernsa była prowadzona za przyzwoleniem peruwiańskich władz, które otrzymywały pewien procent zysku z eksploracji.

Agustín Lizárragra

Na koniec omawiania kwestii związanych z odkryciem Machu Picchu, należy powiedzieć parę słów o Agustínie Lizárragrze, pierwszym w ogóle odkrywcy miasta. Był on rolnikiem i odkrył Machu Picchu przypadkowo, szukając nowych ziem pod uprawę. Po natknięciu się na konstrukcje kompleksu, na jednym z kamieni budowlanych wykonał węglem napis, w którym zawarł swoje nazwisko i rok odkrycia (1902). Hiram Bingham odkrył w 1911 roku ten pozostawiony przez Peruwiańczyka znak i nakazał jego usunięcie, powołując się na względy konserwatorskie. Ponieważ odkrycie to nie nosiło znamion naukowej eksploracji, przy omawianiu kwestii pierwszego dotarcia do Machu Picchu, najwięcej uwagi poświęca się Hiramowi Binghamowi.

Życie codzienne mieszkańców Machu Picchu

Grupy społeczne w Machu Picchu

Większość mieszkańców Machu Picchu przynależała do grupy społecznej ”yanakuna”, pełniącej funkcję personelu pomocniczego. W ich gestii leżało przede wszystkim realizowanie różnorodnych zadań położonych wyżej w hierarchii społecznej Inków (kapłanów i władców). W przeciwieństwie do niewolników jednak, nie byli oni przymuszani do pracy. Yanakuna mogli posiadać na własność nieruchomości, a nawet własne farmy i gospodarstwa. Jeśli chodzi o ich codzienne obowiązki, zajmowali się oni rzemiosłem, utrzymaniem domów osób wyżej postawionych i pasterstwem. Kolejną, istotną grupę stanowili mayocs, czyli tymczasowi, wyspecjalizowani pracownicy. Ważną rolę pełnili również kapłani, których obecność w dużym stopniu wpływała zapewne na organizację życia społecznego i kulturowego w mieście.

Pochodzenie mieszkańców Machu Picchu

Bez wątpienia, jedną z najciekawszych kwestii dotyczących Machu Picchu jest ta, związana z proweniencją mieszkańców inkaskiego miasta. Otóż badania pochówków przeprowadzone w Machu Picchu wykazały, iż jego mieszkańcy byli imigrantami z okolic miasta i nie mieszkali tam przez całe swoje życie. Wskazuje na to brak znaczników osteologicznych i chemicznych, które z pewnością by oni posiadali, gdyby urodzili się w Machu Picchu. Odkrycia uszkodzeń kości spowodowanych przez pasożyty charakterystyczne dla innych obszarów Peru potwierdzają teorię o przyjeździe mieszkańców do miasta z różnych regionów.

Co więcej, analiza kości wykazała występowanie różnych stresorów osteologicznych i odmiennej gęstości kości, co może świadczyć o zróżnicowanych stylach życia i sposobach odżywiania się mieszkańców Machu Picchu. Z pewnością, zróżnicowane życie społeczności Machu Picchu, przesiąknięte bogactwem różnych tradycji i doświadczeń swoich mieszkańców, mogło mieć niezwykły i wyjątkowy charakter.

Rolnictwo wśród społeczności Machu Picchu

Rolnictwo w Machu Picchu było istotnym elementem życia społeczności i bez wątpienia kluczowym aspektem lokalnej gospodarki. Mówiąc o tej kwestii nie sposób nie wspomnieć o licznych tarasach, na których uprawiano większość roślin. Dzięki ich kunsztownemu zaprojektowaniu przez wybitnych, inkaskich inżynierów, spełniały one zarówno podstawową funkcję rolniczą, jak i ochronną. Oprócz zapewniania bowiem odpowiedniego drenażu i żyzności gleby, pełniły one również istotną rolę w zabezpieczaniu gór przed erozją i osunięciami ziemi.

Wyrafinowana, inkaska inżynieria gwarantowała także wysoką wydajność w rolnictwie, umożliwiającą zbieranie obfitych plonów z ograniczonego obszaru tarasów uprawnych. Pomimo tego, przestrzeń przeznaczona na ziemię uprawną była zbyt skromna i nie wystarczała do wyżywienia licznej populacji Machu Picchu. Z tego i innego względu, związanego z ograniczonym zróżnicowaniem uprawianych roślin (uprawy na tarasach obejmowały głównie kukurydzę i ziemniaki), żywność musiała być w pewnej mierze importowana z okolicznych terenów.

Co ciekawe, na terenach Machu Picchu panowały dość komfortowe warunki atmosferyczne, sprzyjające uprawie roślin. Deszcze, przekraczające w skali roku 1800 mm, były tak obfite, że dodatkowe nawadnianie tarasów przez ludzi nie było zazwyczaj konieczne. Ponadto, zmyślnie zaprojektowane tarasy umożliwiały skuteczne odprowadzanie nadmiaru wody, zapewniające optymalne warunki dla wzrostu roślin.

Opis stanowiska

Strefy w mieście

Machu Picchu można podzielić na kilka sfer pełniących różne, specyficzne funkcje. Istnieje przede wszystkim wyraźny podział na sektor miejski i rolniczy, a także na górne i dolne miasto.

W górnej części miasta znajdują się imponujące świątynie, miejsca sakralne i ceremonialne, a zatem struktury o wyjątkowym znaczeniu religijnym dla mieszkańców Machu Picchu. Z drugiej strony, w dolnym mieście skoncentrowane były przede wszystkim magazyny. Można więc przyjąć, iż obszar ten pełnił funkcję bardziej przyziemną, związaną z gospodarką i przechowywaniem zapasów.

Architektoniczne usprawnienia w Machu Picchu

Architektura Machu Picchu została doskonale dostosowana do górzystego terenu. Około dwieście budynków rozmieszczonych jest na szerokich, równoległych tarasach, otaczających centralny plac. Rozwiązanie to z pewnością ułatwiało organizację przestrzenną miasta i zapewniało bezpieczeństwo, o którym już wcześniej mówiliśmy.

Kolejnym przykładem zaawansowanej inżynierii Inków były kamienne schody w ścianach, umożliwiające dostęp do różnych poziomów. Oprócz praktycznych walorów, związanych z efektywnym poruszaniem się po specyficznym terenie, rozwiązanie to tworzyło z pewnością spektakularny krajobraz urbanistyczny.

Wyróżniające się obiekty na terenie Machu Picchu

Intihuatana

Jednym z najbardziej fascynujących miejsc w Machu Picchu jest bez wątpienia Intihuatana. Obiekt ten, wykonany z kamienia, pełnił funkcję obserwatorium, prawdopodobnie zegara astronomicznego, bądź kalendarza. Interesujące są z pewnością kwestie etymologiczne związane z tą konstrukcją, które mogą częściowo wyjaśnić znaczenie przypisywane przez Inków Intihuatanie. Otóż nazwa kamienia wywodzi się z języka keczua i składa się z trzech części. Pierwsza z nich ”inti” oznacza słońce, ”wata” wiązać, bądź zaczepiać, a ”na” jest przyrostkiem dodawanym do rzeczowników oznaczających miejsce, bądź urządzenie. Metodą dedukcji można zatem zinterpretować Intihuatanę, jako miejsce, bądź narzędzie, które przywiązuje słońce. To wyjaśnienie może mieć pewien sens, bowiem Inkowie wierzyli, że kamień utrzymuje Słońce na swoim miejscu podczas jego rocznej podróży po niebie.

Wieża Słońca (Torreón)

Kolejnym, niezwykle ciekawym obiektem na terenie Machu Picchu jest Wieża Słońca, znana również jako Torreón, a w angielskojęzycznej opracowaniach, jako ”Temple of the Sun”, czyli świątynia słońca. Niezależnie od tego, jaką nazwą określimy to miejsce, pewne jest, że kompleks ten pełnił funkcję świątyni, w której odbywały się ceremonie religijne, składano ofiary, a także oddawano hołd bogu słońca, zwanemu Intim.

Wieża Słońca wyróżniała się nie tylko swoją wyjątkową funkcją religijną, ale także niebanalną strukturą architektoniczną. Pod wieżą znajdowała się bowiem jaskinia, która pełniła rolę grobu lub mauzoleum. Z pewnością było to zatem symboliczne miejsce, posiadające niezwykły wymiar duchowy, podkreślający związek życia i śmierci, który był bardzo istotny w inkaskiej mitologii.

Podobnie jak wcześniej omawiana budowla Intihuatana, także Wieża Słońca służyła, jako obserwatorium astronomiczne. Strategicznie rozmieszczone okna umożliwiały precyzyjne obserwacje ruchów nieba, pozwalające dokładnie określać momenty przesileń i zmian pór roku.

Świątynia Trzech Okien

Świątynia Trzech Okien jest wyjątkowym świadectwem zaawansowanych technik konstrukcyjnych oraz estetyki Inków, która odzwierciedla ich głębokie poczucie gustu i piękna. Podobnie jak w przypadku Świątyni Słońca, w Świątyni Trzech Okien znajdują się charakterystyczne dla architektury Inków okna trapezowe, zestawione w idealnej kompozycji. Perfekcyjna precyzja konstrukcyjna tych okien może wskazywać na symboliczne znaczenie, reprezentujące trzy sfery kosmologii Inków: niebo, ziemię i świat podziemny.

Wyróżniającym się elementem tej budowli są również z pewnością zaawansowane rozwiązania architektoniczne, podkreślające wysoki poziom wiedzy inżynieryjnej Inków. Świątynia Trzech Okien jest zbudowana bowiem na solidnej, lekko nachylonej platformie, umożliwiającej skuteczne odprowadzanie wody i jednocześnie zapewniającej stabilność konstrukcji.

Omawiając Świątynię Trzech Okien i jej poszczególne elementy architektoniczne nie sposób nie wspomnieć również o wewnętrznych ścianach konstrukcji. Są one zdobione bowiem rzeźbionymi niszami, które mogły niegdyś służyć do przechowywania przedmiotów sakralnych. Obecność wnęk w ścianie i intencjonalne zestawienie okien z pewnością podkreślają znaczenie tego miejsca, jako niezwykle istotnego pod względem religijnym.

Podobnie jak wcześniej omawiane tutaj konstrukcje, także Świątynia Trzech Okien pełniła istotną funkcję obserwatorium astronomicznego. Tak liczna obecność tego typu budowli, podkreśla zainteresowanie Inków astronomią i ich wysokie kompetencje w tej dziedzinie nauki. Duchowość, sztuka i nauka łączą się w monumentalnym kompleksie architektonicznym, świadcząc o ich szerokim spojrzeniu na świat i otaczającą rzeczywistość.

Aktywność turystyczna i związane z nią zagrożenia

Machu Picchu, jako jedno z najważniejszych historycznych miejsc na świecie, przyciąga ogromną liczbę turystów, co niesie ze sobą zarówno korzyści, jak i wyzwania dla stanu kompleksu. Szacuje się, że rocznie odwiedza je około półtora miliona osób, co stanowi niemal dwukrotność limitu zalecanego przez UNESCO. Intensywny ruch turystyczny stawia przed Machu Picchu i jego otoczeniem wyzwania związane zarówno z zachowaniem historycznych ruin, jak i ochroną lokalnego ekosystemu.

Projekt budowy międzynarodowego portu lotniczego w Chinchero, zlokalizowanego niedaleko Cuzco, wzbudzał kontrowersje związane z potencjalnym wpływem na zwiększenie ruchu turystycznego w Machu Picchu. W 2019 roku rząd Peru podjął decyzję o realizacji tego projektu, co wzbudziło obawy związane z destrukcyjnym wpływem na kondycję stanowiska archeologicznego i dalszą degradacją środowiska naturalnego wokół kompleksu.

Należy jednak wspomnieć, iż Peru podejmuje wysiłki skierowane w stronę rozwoju zrównoważonej turystyki, starając się spowolnić rozwój ryzykownej infrastruktury, a także wcielać w życie rozwiązania mające na celu ochronę tego wyjątkowego obszaru. Incydent z 2020 roku, podczas którego to grupa turystów spowodowała szkody na terenie ruin, podkreślił pilną potrzebę podjęcia dodatkowych środków bezpieczeństwa. W odpowiedzi na to wydarzenie, w Machu Picchu zamontowano kilkanaście dodatkowych kamer, aby lepiej monitorować i chronić obszar archeologiczny. Dodatkowo, w celu ograniczenia szkodliwego wpływu przytłaczającej turystyki na kompleks, ujęto pewne granice, limitujące grupy turystów. Zwiedzający są zobowiązani poruszać się w grupach liczących maksymalnie szesnaście osób oraz przemieszczać się wyłącznie po wyznaczonych ścieżkach. Dodatkowo, ich czas przeznaczony na zwiedzanie jest ograniczony. Wszystko to ma na celu zminimalizować negatywny wpływ przerośniętej turystyki na Machu Picchu oraz umożliwić turystom korzystanie z tego niezwykłego miejsca w sposób zrównoważony.

Pamiętajmy, że zachowanie unikalnego dziedzictwa Machu Picchu i stworzenie warunków dla zrównoważonej turystyki pozwoli przyszłym pokoleniom cieszyć się tym wyjątkowym miejscem.

Restauracje warte odwiedzenia w Cuzco

Cuzco może pochwalić się wieloma lokalami gastronomicznymi, oferującymi wyjątkowe doznania kulinarne. Możemy być pewni, że w tym mieście będziemy mogli skosztować potraw dorównujących standardom kulinarnym wysokiej klasy restauracji w Europie. Co więcej, lokalni szefowie kuchni eksperymentują także z tradycyjnymi daniami peruwiańskimi, tworząc wyrafinowane kompozycje smakowe kuchni fusion.

Co istotne, dania serwowane w restauracjach w Cuzco są dość przystępne cenowo, dzięki czemu stołowanie się na mieście nie musi wiązać się tutaj z obciążeniem budżetu.

Warto również podkreślić, że podczas wizyty w Cuzco, nie będziemy musieli martwić się brakiem opcji wegetariańskich, wegańskich czy bezglutenowych w menu restauracyjnych. Ta dostępność może być niezwykle istotna dla osób o szczególnych preferencjach żywieniowych, które z pewnością docenią inkluzywne podejście właścicieli lokalu.

Lista restauracji wartych odwiedzenia w Cuzco:

• Rucula Cusco
• Pachapapa cocina cusqueña y más
• Kusykay Peruvian Craft Food
• Hanz Craft Beer & Restaurant
• Inkazuela Restaurant

Dzień czwarty, piąty i szósty

Zwiedzanie parku narodowego Parque nacional del Manú

Park Narodowy Manú, położony na pograniczu Andów Północnych i Niziny Amazonki, jest z pewnością jednym z najbardziej fascynujących miejsc dla miłośników przyrody w Peru. Z Cuzco, bramy do tego unikalnego obszaru bioróżnorodności, organizowane są regularnie różnorodne wycieczki, które oferują niezapomniane doświadczenia w dzikiej i nieskażonej ludzką ingerencją dżungli.

Organizatorzy wypraw z Cuzco do Parku Narodowego Manú proponują co najmniej trzydniowe wycieczki, w trakcie których turyści mają okazję zanurzyć się w jednym z najbogatszych pod względem różnorodności biologicznej rezerwatów na świecie. To wyjątkowe doświadczenie obejmuje szereg atrakcji, takich jak eksploracja fascynujących jaskiń, malownicze rejsy po rzekach łódką, a przede wszystkim, wartościowe obserwacje bogatej flory i fauny tropikalnej dżungli.

W trakcie tych wycieczek, doświadczeni przewodnicy pełnią kluczową rolę. Ci, którzy oprowadzają odwiedzających po Parku Narodowym Manú, często posiadają wieloletnie doświadczenie, które pozwala im nie tylko zadbać o bezpieczeństwo grupy, ale również dostarczyć fascynujących informacji o przyrodzie, historii i kulturze tego niezwykłego obszaru.

Jeśli zastanawiasz się nad udziałem w fascynującej przygodzie w Parku Narodowym Manú z organizatorami wycieczek z Cuzco, musisz uwzględnić koszty takiego wyjątkowego doświadczenia. Ceny takich wypraw zaczynają się od około czterystu dolarów za osobę. Pamiętaj jednak, że koszty te obejmują szeroki zakres atrakcji i usług, które czynią podróż bezpieczną, komfortową i pełną wrażeń. Organizatorzy, poza wspomnianymi już atrakcjami, zapewniają biorącym udział w wycieczkach turystom zawarty w cenie nocleg, transport klimatyzowanymi pojazdami, a także posiłki na każdą porę dnia. Pamiętaj, że koszty wypraw pokrywają nierzadko nie tylko organizację wycieczki, ale również wpływają na ochronę tego wyjątkowego środowiska naturalnego, dzięki czemu, uczestniczenie w takiej wyprawie jest także inwestycją w przyszłość dzikiej przyrody i zachowanie niezwykłych obszarów rezerwatu.

Ciekawostki związane z rezerwatem

• Park Narodowy Manú zajmuje obszar ponad siedemnastu tysięcy kilometrów kwadratowych
• od roku 1977 roku park jest rezerwatem biosfery UNESCO, a od 1987 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO
• teren parku zamieszkuje kilka tysięcy gatunków zwierząt, w tym wiele ptaków i ssaków zagrożonych wyginięciem
• park podzielony jest na kilka obszarów: strefę ograniczonego użytkowania (z dziewiczymi lasami i rodzimymi społecznościami, do której dostęp mają wyłącznie badacze), strefę zastrzeżoną (przeznaczoną do rekreacji i badań), strefę rekultywacyjną (przywracającą pierwotny charakter terenom zniszczonym działalnością człowieka) i strefę kulturową (dla osadnictwa ludzkiego i większości działań, w tym turystyki przyrodniczej)
• teren parku zamieszkuje kilka rdzennych ludów, żyjących w dobrowolnej izolacji (Amahuaca, Mashco-Piro, Machiguenga)
• na terenie Parku Narodowego Manú znajduje się także rozległe stanowisko archeologiczne (petroglify z Pusharo), zawierające wciąż niezbadane i mało znane obszary ze sztuką naskalną

Dzień siódmy

Zwiedzanie stanowisk archeologicznych w okolicy Cuzco w ramach wycieczki zorganizowanej

Po powrocie z fascynującego Parku Narodowego Manú, kolejny dzień naszej podróży po Peru poświęcimy odkrywaniu tajemniczych stanowisk archeologicznych, znajdujących się w bliskiej okolicy Cuzco, które wraz z Machu Picchu znajdują się w Świętej Dolinie Inków, stanowiącej niegdyś rdzeń ich imperium. W tym miejscu skupimy się na jednej z ofert zaproponowanej przez biuro turystyczne Inkayni Peru Tours, w której zawarty jest plan wycieczki po takich stanowiskach jak: Moray, Salinas de Maras i Chinchero.

Podstawowe informacje związane z wycieczką

Co się tyczy samej wycieczki, obejmuje ona zwiedzanie miejsc znajdujących się w promieniu pięćdziesięciu kilometrów od Cuzco. Podróż odbywa się w towarzystwie wykwalifikowanego przewodnika, który odbierze nas z miejsca zakwaterowania w Cuzco.

Wycieczka trwa około osiem godzin. Ceny rezerwacji miejsc zaczynają się z kolei już od stu dolarów.

Opis stanowisk zwiedzanych podczas wycieczki

Moray

Moray to z pewnością jedno z najciekawszych stanowisk w okolicy Cuzco, zachwycające swoją unikalną strukturą, przypominającą antyczny amfiteatr. Pozostałości po obecności Inków w tym miejscu składają się głównie z kilku tarasowych, okrągłych zagłębień, z których największe osiągają głębokość około trzydziestu metrów.

Obszar Moray był prawdopodobnie ściśle związany z rolnictwem. Badania warstw powierzchniowych na terenie stanowiska wykazały, że obecne tutaj rodzaje gleb zostały sprowadzone z okolicznych regionów w celu uprawy roślin na różnych poziomach tarasów.

Salinas de Maras

Niecałe pięć kilometrów na wschód od Moray znajduje się Salinas de Maras. Jest to prawdopodobnie najsłynniejszy w tym kraju kompleks salin, czyli miejsc, w których produkuje się sól kamienną poprzez odparowanie wody z solanki pochodzącej w tym przypadku ze stawów solnych. Co ciekawe, Inkowie wyżłobili ich tutaj w początkowej fazie istnienia Imperium Inków ponad sześć tysięcy i są one nadal eksploatowane przez tubylców.

Warto również dodać, że w pobliżu salin znajdują się miejscowości Maras i Urubamba. Znajdziemy tam bazarki, kilka sklepów z pamiątkami i parę restauracji, których odwiedziny mogą być ciekawym urozmaiceniem podczas wycieczki po stanowiskach archeologicznych.

Chinchero

Trzydzieści kilometrów na południowy wschód od Salinas de Maras zlokalizowane jest Chinchero, będące niegdyś centrum krzyżujących się dróg w Świętej Dolinie Inków. Chinchero jest kojarzone przede wszystkim z dziesiątym królem Inków -Tupaciem Yupanqui, który zlecił w tym miejscu budowę licznych akweduktów i tarasów rolniczych, z których wiele funkcjonuje do dziś.

Podobnie jak w przypadku Moray, dużą rolę w tym miejscu odgrywała gleba, uważana w Chinchero za jedną z najbardziej żyznych w okolicy. Umożliwiała ona uprawę między innymi ziemniaków, olluco, oci, komosy ryżowej i fasoli.

Trzeci tydzień zwiedzania

Dzień pierwszy

Podróż z Cuzco do Puno

Nowy tydzień rozpoczynamy od opuszczenia Cuzco i podróży do oddalonego o prawie czterysta kilometrów Puno, zlokalizowanego nad jeziorem Titicaca. Podróż autostradą 3S zajmie nam około siedem godzin.

Choć na trasie do Puno zlokalizowanych jest wiele mniej, bądź bardziej popularnych atrakcji, nie planujemy dłuższego zatrzymywania się i zwiedzania podczas podróży. Jest to oczywiście związane z długością podróży.

Czterdzieści kilometrów przed wjazdem do centrum Puno znajduje się trzystutysięczne miasto Juliaca. Choć jego wielkość może sugerować dużą ilość atrakcji, nie ma tam zbyt wielu wyróżniających się miejsc, których nie odwiedziliśmy dotychczas. Wiele zabytków w tym mieście to kościoły wybudowane w okresie kolonialnym i inne budowle sakralne.

Los Uros Lago Titicaca (rezerwuj tutaj)

Na jeziorze Titicaca, przy Puno znajduje się wiele sztucznych wysp, zbudowanych przez tubylczy lud indiański Uru, które są współcześnie dużą atrakcją turystyczną. Istnieje tutaj również rozbudowana infrastruktura hotelowa, zapewniająca nocleg w niebanalnej atmosferze. Jednym z hoteli znajdujących się w okolicy jest właśnie ten, znany na booking.com, jako Los Uros Lago Titicaca. Można zarezerwować w tym miejscu pobyt w między innymi apartamentach z jednym łóżkiem podwójnym i pojedynczym oraz tarasem. Większe pokoje, typu Superior i Suite, mają dwa łóżka podwójne i są kilkukrotnie większe od wcześniej omawianych (mają od 40 do 120 m²). Na miejscu znajduje się także restauracja oferująca podróżnym dania kuchni peruwiańskiej na każdą porę dnia.

Warte odwiedzenia restauracje w Puno

Podobnie, jak w przypadku Cuzco i innych miejsc w Peru, w Puno jest wiele lokali gastronomicznych, w których można dobrze zjeść w przystępnych cenach. Koszt posiłku w takich miejscach zazwyczaj wynosi maksymalnie kilkanaście dolarów, i mowa tu o restauracjach o wysokim standardzie.

Jeśli chodzi o rodzaje kuchni, wiele lokali specjalizuje się w przyrządzaniu dań lokalnych, przygotowywanych ze świeżych składników. Niemniej jednak, znajdziemy w Puno restauracje, w których zjemy posiłki tradycyjne dla kuchni japońskiej (sushi) czy na przykład włoskiej (pizzę).

Lista restauracji wartych odwiedzenia w Puno:

• Alma Bar Restaurante
• Valeria Restaurant
• Balcones de Puno
• Tulipan’s Restaurant & Pizzeria
• Mojsa Restaurante
• Sushi Ten Bento
• Remix Pizzeria Resto Cafe & Bar

Dzień drugi

Zwiedzanie Rezerwatu Narodowego Titicaca

Rezerwat Narodowy Titicaca jest niekwestionowanie jedną z największych atrakcji w okolicach Puno. Podobnie, jak kompleks stanowisk archeologicznych w Świętej Dolinie Inków czy Park Narodowy Manú, obszar ten zwiedzimy w ramach zorganizowanej wycieczki z przewodnikiem.

Podstawowe informacje związane z wycieczką

Na portalu internetowym tiqets.pl znajdziemy ofertę wycieczki z Puno, która pozwoli nam odkryć największe jezioro Ameryki Południowej i poznać autochtoniczne ludy zamieszkujące wyspy. W cenie wycieczki, na którą bilety można zarezerwować na tiqets.pl już od trzydziestu siedmiu dolarów, będziemy mieli dostęp do następujących atrakcji:

• rejs łodzią po jeziorze
• zwiedzanie wyspy Taquile
• poznanie historii i legend związanych z jeziorem Titicaca

Wycieczka trwa około jedenaście godzin. Jeśli jesteś zainteresowany tą ofertą, bardziej szczegółowe informacje z nią związane znajdziesz klikając tutaj.

Dzień trzeci

Zwiedzanie Sillustani

Pierwszą atrakcją trzeciego dnia pobytu w Puno jest Sillustani, przedinkaskie cmentarzysko nad jeziorem Umayo. Podróż z Puno zajmie nam około czterdzieści minut.

Sillustani jest kompleksem z pochówkami zmarłych w grobowcach rodzinnych, przeznaczonych dla elit ludu Kolla, zbudowanych w formie wież zwanych ”chullpas”. Choć tego typu konstrukcje można znaleźć na terenie całego regionu Altiplano, to właśnie w Sillustani znajduje się najlepiej zachowane tego typu cmentarzysko.

Wstęp do Sillustani jest płatny. Aby wejść na teren kompleksu, należy uiścić opłatę w wysokości czterech dolarów.

Opis grobowców i podobne konstrukcje w innych częściach świata

Jeśli chodzi o pochówek, zwłoki w każdym grobowcu umieszczano zazwyczaj w pozycji embrionalnej. Przy zmarłych kładziono dodatkowo często należące do nich rzeczy, w tym między innymi odzież.

Warto również dodać, że znajdujące się w Sillustani grobowce są niekiedy zdobione misterną ornamentyką. Na wielu ”chullpas” są przedstawienia jaszczurek, uważane przez zamieszkujące wówczas te tereny ludy za symbole życia. Jest to związane ze zdolnością jaszczurek do regeneracji ogona.

Co ciekawe, czasami sugeruje się, że bardzo podobne kamienne konstrukcje na Wyspie Wielkanocnej, znane jako ”tupa”, są blisko powiązane z ”chullpas”.

Zwiedzanie Aramu Muru

Po zwiedzaniu Sillustani udajemy się na południe, do Aramu Muru. Ponieważ trasa będzie przebiegać przez Puno, możemy zatrzymać się w mieście gdzie mamy zakwaterowanie i pójść na przykład na lunch w jednej z polecanych w artykule restauracji.

Podróż do Aramu Muru z Sillustani zajmie nam około dwie i pół godziny (sto trzydzieści siedem kilometrów). Większość trasy będziemy jechać dobrze znaną już nam autostradą 3S.

Aramu Muru to miejsce słynące z kamiennej rzeźby, interpretowanej jako portal. Obiekt ten, odkryty na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, uważa się powszechnie za porzucony projekt budowlany Inków.

Miejsce to jest częstym celem pielgrzymek osób wierzących w zjawiska paranormalne. Według pewnej legendy, inkaski kapłan, będący w posiadaniu złotego dysku (który miał z resztą spaść z nieba), umieścił go w małym zagłębieniu w „drzwiach” (chodzi tu o niszę wykutą w skale), co spowodowało, że drzwi się otworzyły. 

Jeśli jesteśmy zainteresowani zwiedzaniem w formie zorganizowanej, zarówno do Sillustani, jak i Aramu Muru dostępne są w Internecie liczne oferty wycieczek z przewodnikiem.

Dzień czwarty

Podróż z Puno do Chivay

Czwartego dnia, trzeciego tygodnia naszej wycieczki objazdowej po Peru, opuszczamy Puno i jedziemy do Chivay, miejscowości położonej na zachód od tej pierwszej. Podczas podróży (zajmie nam ona ponad cztery godziny), będziemy przejeżdżać przez teren obszaru chronionego Reserva nacional de Salinas y Aguada Blanca. Miejsce to jest domem dla wielu gatunków zwierząt i roślin, więc z pewnością będziemy mogli zatrzymać się w pięknym miejscu podczas podróży i zrobić niesamowite zdjęcia.

Jeśli chodzi o atrakcje tego dnia, ograniczymy się raczej do ewentualnych przystanków na trasie, na terenie rezerwatu. Warto zatrzymać się z pewnością na trasie w miejscach występowania formacji kamiennych o stożkowatych kształtach (Bosque de Piedras Imata, Bosque de Piedras de Puruña). Poza tym, niedaleko Bosque de Piedras de Puruña znajdują się wody termalne Aguas Termales de Sumbay, a niedaleko farmy alpak przy trasie jaskinie Cuevas de Sumbay, w których obecne są malowidła jaskiniowe.

Casa Andina Standard Colca (rezerwuj tutaj)

Hotel, w którym się zatrzymamy będąc w Chivay jest wyposażony w trzy rodzaje apartamentów. Pierwszy z nich, z dużym łóżkiem podwójnym jest dedykowany parom, w kolejnych dwóch znajdują się z kolei odpowiednio dwa i trzy łóżka pojedyncze. W restauracji hotelowej ”Sama” serwowane są posiłki na obiady i kolacje. Co się tyczy udogodnień, na miejscu dostępny jest bezpłatny, prywatny parking (konieczna wcześniejsza rezerwacja miejsca).

Dzień piąty

Atrakcje przy kanionie Colca

Piąty dzień naszej wycieczki poświęcimy zwiedzaniu okolic kanionu Colca, jednego z najgłębszych na świecie, któremu równać się może jedynie położony nieco na północ kanion Cotahuasi.

Cruz Del Condor

Jedną z najbardziej ekscytujących atrakcji w okolicy jest obserwowanie kondorów wielkich, przelatujących obok ścian kanionu. Punkt widokowy, z którego można podziwiać te piękne, szybujące w powietrzu stworzenia, znajduje się czterdzieści kilometrów na zachód od Chivay (aby tam dojechać kieruj się drogą oznaczoną numerem 109).

Jaskinie Mollepunko

W okolicy Chivay znajdują się także jaskinie Mollepunko, znane dzięki obecnym tam malowidłom naskalnym. Zostały one wykonane w tym miejscu przez osoby należące do ludów przedinkaskich i przedstawiają między innymi wczesne udomowienie lam. Omawiane jaskinie były prawdopodobnie wykorzystywane również do rytuałów w czasach przedinkaskich oraz, jako miejsca pochówków. Co ciekawe, w okolicy znajduje się wiele wykopalisk, które wskazują na to, że przeprowadzane były w pobliżu jaskiń poszukiwania skarbów. Mogły być one motywowane krążącą, inkaską legendą, według której miał być tutaj zakopany skarb ze złota.

Aby dotrzeć do jaskiń, należy jechać drogą 111. Odległość między Chivay a Mollepunko wynosi czterdzieści pięć kilometrów.

Choqueshisha

Niedaleko jaskiń (w miejscowości Callalli, osiem kilometrów na północ od Mollepunko) znajduje się zaś rytualne miejsce zwane Choqueshisha. Składane są tam przez miejscowe kobiety ofiary z tłuszczu lamy, kukurydzy i innych lokalnych produktów Pachamamie, bogini inkaskiej, zapewniającej żyzność pól i płodność.

Banos Termales de Inca

Wracając do Chivay można udać się do Banos Termales de Inca, kompleksu łaźni termalnych zlokalizowanego między miejscowościami Callalli a Sibayo.

Pozostałe atrakcje

Przy drodze między Callalli a jaskiniami Mollepunko znajdują się monumentalne formacje skalne, zwane zaczarowanymi ”zamkami” („Castillos” Encantados de Callalli).

Jeśli będziemy mieli ochotę na nieco bardziej ekstremalne doznania, możemy skorzystać z możliwości zjazdu kolejką tyrolską nad kanionem.

Podróż do Arequipy

Ponieważ atrakcje znajdujące się przy kanionie Colca są położone w niedalekiej od siebie odległości, będziemy w stanie odwiedzić wszystkie wspomniane miejsca w dość krótkim czasie. Pozwoli to nam jeszcze tego samego dnia pojechać do Arequipy, oddalonej sto sześćdziesiąt kilometrów od Chivay.

Plaza Central (rezerwuj tutaj)

Plaza Central to hotel zlokalizowany w samym centrum Arequipy, przy głównym placu miasta – Plaza de Armas Arequipa. Jeśli chodzi o apartamenty, są one dostosowane do różnych grup podróżujących. Są dostępne opcje z jednym, bądź dwoma łóżkami podwójnymi oraz pokoje rodzinne z dwoma podwójnymi i jednym pojedynczym. Niewątpliwą zaletą tych apartamentów są widoki na najsłynniejszą katedrę miasta – Basílica Catedral z siedemnastego wieku. Komfortowy wypoczynek w Arequipie zapewnia odwiedzającym również bezpłatne Wi-Fi, dostępne na terenie całego obiektu.

Kuchnia Arequipy

Arequipa, podobnie jak Cuzco, słynie z lokali gastronomicznych zwanych ”picantería”, w których podawane jest piwo kukurydziane ”chicha de jora”, w towarzystwie talerzy z regionalnymi papryczkami rocoto. Poza tym, w restauracjach tego typu często serwowane są zupy, gulasze czy zapiekanki. Do dań które z pewnością warto skosztować będąc w Arequipie, można zaliczyć:

• Chupe de Camarones (zupa krewetkowa, często podawana z jajkiem w koszulce i kukurydzą)
• Ocopa Arequipeña (gładki sos aromatyzowany miętą huacatay, rośliną pochodzącą z Arequipy. Podaje się go na gorąco w formie dressingu do gotowanych ziemniaków lub jako dodatek do zimnych jajek na twardo)
• Rocoto Relleno (papryczki nadziewane mięsem, jajkiem, warzywami oraz serem)
• Adobo arequipeño (marynowane mięso wieprzowe, najczęściej podawane ze specjalnym pieczywem – pan de tres puntas, które macza się w sosie)
• Solterito de Queso (sałatka przygotowywana z bobu, cebuli, pomidorów, kukurydzy, pokrojonego w kostkę sera, papryki rocoto, octu winnego, oliwy z oliwek, oliwek i natki pietruszki)
• Cuy Chactado (smażona na głębokim tłuszczu świnka morska. Dodatkowo zazwyczaj podawane są gotowane ziemniaki, bób, bądź kukurydza)
• Chairo (gulasz, bądź bulion z jagnięciny lub baraniny, podawany z suszonymi ziemniakami (chuño) i warzywami. Potrawa ta jest popularna również w Boliwii i na północy Chile)
• Pebre (danie przyrządzane z kolendry, pietruszki, posiekanej cebuli, oleju, papryki ají i posiekanych pomidorów)
• Queso helado (rodzaj lodów. W każdą, czwartą niedzielę stycznia na Plaza de Armas w Arequipie, organizowana jest uroczystość ”Día del queso helado arequipeño”, związana z tym deserem)

Dzień szósty

Arequipa – miejsca warte odwiedzenia

Arequipa to drugie, największe pod względem liczby mieszkańców miasto w Peru. Nie brakuje w tym miejscu zatem atrakcji w formie zabytków czy infrastruktury umożliwiającej spędzenie czasu w rozrywkowej atmosferze.

Oprócz wspomnianej w kontekście hotelu katedry, Arequipa słynie z innych budowli sakralnych. Dużą popularnością w mieście cieszy się między innymi klasztor Monasterio de Santa Catalina de Siena, znajdujący się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Poza tym, w Arequipie znajduje się wiele muzeów, w których gromadzone są bogate zbiory związane z lokalnym dziedzictwem kulturowym. Do najsłynniejszych z nich możemy zaliczyć muzeum przy katedrze (Museo de la Catedral), a także muzeum sztuki współczesnej (Museo de Arte Contemporáneo). W tym drugim znajdują się zbiory obrazów i fotografii, wykonanych przez najznamienitszych peruwiańskich artystów, w tym przez wybitnego malarza i rzeźbiarza polskiego pochodzenia, Fernando de Szyszlo. Warte odwiedzenia jest z pewnością również Museo Santuarios Andinos. Jest to muzeum archeologiczne, którego najsłynniejszym eksponatem jest zamrożona mumia Juanity, młodej dziewczyny złożonej w ofierze w Andach w szesnastym stuleciu.

Jeśli jesteś zainteresowany zwiedzaniem Arequipy i jej okolic w formie zorganizowanej wycieczki, może zainteresować Cię oferta na tiqets.com. W jej ramach będziesz miał okazję zobaczyć zabytkowe centrum miasta, odwiedzić punkty widokowe na okoliczne krajobrazy, a także między innymi obszar Andenes de Paucarpata. Ceny biletów zaczynają się już od szesnastu euro.

Z Arequipy do Camaná

Po zwiedzeniu najciekawszych miejsc w Arequipie, opuszczamy miasto i jedziemy do miejscowości Camaná, znajdującej się nad oceanem. Do miejsca docelowego z Arequipy powinniśmy dotrzeć w trzy godziny (dystans: sto siedemdziesiąt pięć kilometrów).

La Posada de Valdez (rezerwuj tutaj)

W hotelu La Posada de Valdez w Camaná można zarezerwować pobyt w apartamentach z łóżkami pojedynczymi (od jednego do trzech tego typu łóżek), z jednym łóżkiem podwójnym, bądź w pokoju rodzinnym z łóżkiem podwójnym i pojedynczym. Co się tyczy Wi-Fi, jest ono bezpłatne i dostępne w pokojach gości. Znajduje się tutaj także bezpłatny, prywatny parking.

Dzień siódmy

Podróż z Camaná do Nazca

Ostatniego dnia trzeciego tygodnia podróży po Peru opuszczamy miejscowość Camaná i jedziemy do oddalonej prawie czterysta kilometrów na północ Nazci. Trasa będzie praktycznie w całości obejmowała jazdę autostradą 1S, ciągnącą się przez większość drogi przy oceanie.

Z uwagi na długą podróż, mogącą trwać nawet siedem godzin, nie przewidujemy zwiedzania miasta Nazca czy jego okolic tego dnia.

Hotel Alegria Nasca (rezerwuj tutaj)

Podobnie jak w przypadku innych, wcześniej omawianych hoteli, także w tym są apartamenty różnej wielkości, dostosowane do zróżnicowanych grup podróżujących. Istnieje możliwość zarezerwowania pobytu w pokoju z jednym, bądź trzema łóżkami pojedynczymi lub z jednym pojedynczym i jednym podwójnym. Na terenie Hotel Alegria Nasca znajduje się także restauracja, w której serwowane są dania kuchni lokalnej na każdą porę dnia. Jeśli chodzi o udogodnienia, obecny jest tutaj odkryty basen. Hotel może pochwalić się również centrum wellness, w ramach którego istnieje możliwość skorzystania z łaźni publicznej za dodatkową opłatą. W Hotel Alegria Nasca bezpłatne są z kolei Internet i prywatny parking.

Tydzień czwarty

Dzień pierwszy

Zwiedzanie Lineas de Nazca

Niecałe trzydzieści kilometrów na północ od Nazci, przy autostradzie 1S, znajduje się punkt widokowy (Mirador De Las Líneas De Nazca), umożliwiający podziwianie z wysokiej platformy fascynujących geoglifów, czyli sporych rozmiarów rysunków na ziemi.

Odkrycie rysunków

Pierwsza znana pisemna wzmianka o geoglifach znajduje się w książce ”Kronika Peru” autorstwa konkwistadora Pedro Ciezy de León z 1553 roku.

Bardziej naukowe odkrycie można przypisać peruwiańskiemu antropologowi Toríbio Mejía Xesspe, który ogłosił ich obecność w roku 1927.

Pierwszych badań geoglifów dokonał z kolei amerykański historyk Paul Kosok.

Opis geoglifów

Podstawowe informacje

Geoglify z Lineas de Nazca są fascynującym arcydziełem kultury Nazca, którego powstanie datuje się między rokiem 300 p.n.e. a 900 n.e.

Sposób wykonania

W celu wykonania takich rysunków, Indianie Nazca usuwali czerwony żwir z powierzchni pustyni, odsłaniając jaśniejszą, żółtobiałą glebę. Powstałe w ten sposób jasne linie były dobrze i wyraźnie widoczne z dużej wysokości na ciemnym tle otaczającej rysunki ziemi.

Charakterystyka

Na płaskowyżu Nazca znajduje się wiele geoglifów, przedstawiających zarówno zbiory różnych figur geometrycznych, jak i wizerunki zwierząt i roślin. Najsłynniejszymi przedstawieniami zwierząt w Nazca są rysunki kolibra, kondora, małpy, wieloryba, mrówki, psa i czapli.

Interpretacje

Geoglify z Nazca stanowią przedmiot intensywnych badań i dyskusji wśród naukowców na temat ich interpretacji. Różnorodność teorii podkreśla z pewnością tajemniczość tego starożytnego dziedzictwa kulturowego i wzbudza zainteresowanie wielu osób.

Jedną z interpretacji jest ta, związana z koncepcją funkcjonowania geoglifów, jako ogromnego kalendarza astronomicznego. Peruwiańska matematyczka Maria Reiche, znana ze swoich badań nad liniami Nazca, przyjęła archeoastronomiczną hipotezę amerykańskiego antropologa Paula Kosoka. Według tej teorii, niektóre, długie na setki metrów linie, pokrywają się z orbitalnym ruchem gwiazd. Gigantyczne kontury zwierząt wiernie odzwierciedlają zaś gwiazdozbiory. Powiązania między rysunkami a konstelacjami odpowiadają ważnym datom w kalendarzu agrarnym, związanym z siewem i żniwami. Wzory zoomorficzne miały odzwierciedlać z kolei zodiakalną reprezentację kosmosu.

Inna interpretacja wiąże się z rytualnymi praktykami lokalnych społeczności. Według niej, geoglify mogły być manifestacjami duchowych doświadczeń szamanów biorących udział w praktykach magicznych pod wpływem substancji halucynogennych. Niektóre narkotyki zażywane podczas rytuałów mogły sprawiać, że uczestnicy mieli wrażenie unoszenia się w powietrzu, które mogłoby tłumaczyć, dlaczego rysunki te były projektowane tak, aby były widoczne z nieba.

Intrygującą koncepcję przedstawił również Henri Stierlin, szwajcarski historyk sztuki, który w 1983 roku opublikował teorię łączącą linie Nazca z produkcją starożytnych tekstyliów. Stierlin utrzymywał, że ludzie mogli używać lin i trapezów jako gigantycznych, prymitywnych krosien do wytwarzania niezwykle długich sznurków i szerokich kawałków tekstyliów typowych dla tego obszaru. Chociaż ta teoria nie jest szeroko akceptowana, niektórzy uczeni zauważyli pewne podobieństwa między wzorami na lokalnych tekstyliach a liniami Nazca.

Podróż z Nazca do Ica

Po zwiedzeniu rysunków z Nazci, udamy się do Ici, miasta położonego sto czterdzieści kilometrów na północ od Nazci. Trasę między miejscowościami pokonamy jadąc autostradą 1S.

Czas trwania podróży samochodem wynosi dwie i pół godziny.

Hotel Villa Jazmin (rezerwuj tutaj)

Hotel Villa Jazmin to jeden z najbardziej luksusowych obiektów w mieście Ica, znajdujący się pięć i pół kilometra na północny zachód od ścisłego centrum miejscowości. W hotelu znajdziemy apartamenty dostosowane do różnych grup podróżujących. Dostępne są apartamenty z jednym i dwoma łóżkami podwójnymi, trzema pojedynczymi, bądź hybrydowe, w różnych konfiguracjach. Do tej ostatniej kategorii można zaliczyć pokoje rodzinne z dwoma łóżkami pojedynczymi i jednym podwójnym oraz bungalow rodzinny z trzema łóżkami podwójnymi w dwóch sypialniach i rozkładaną sofą w salonie. Udogodnienia w Hotel Villa Jazmin obejmują dostęp do dwóch, odkrytych basenów, centrum wellness z salą fitness i łaźnią publiczną. Poza tym, goście hotelowi mogą korzystać z bezpłatnego Wi-Fi oraz prywatnego parkingu.

Zwiedzanie oazy Huacachina

Huacachina to wioska zbudowana wokół małej oazy, otoczona urokliwymi wydmami, oddalona dziewięć kilometrów od naszego hotelu.

Lecznicze działanie wody i błota oazy

Wśród wielu lokalnych mieszkańców i turystów panuje powszechnie opinia, że woda i błoto z okolic oazy mają zdolność leczenia różnych dolegliwości. Wiele osób przyjeżdża do tego miejsca, aby wykąpać się w tutejszych wodach lub pokryć się błotem, wierząc w uzdrawiające moce tych naturalnych zasobów. Przypisują oni im działanie łagodzące ból i cierpienie wywołane zapaleniem stawów, reumatyzmem, astmą czy zapaleniem oskrzeli.

Atrakcje związane z aktywnością na świeżym powietrzu

Popularność oazy Huacachina nie jest jednak jedynie związana z domniemanymi, potencjalnymi zdrowotnymi dobrodziejstwami. Dość powszechną atrakcją wśród turystów przyjeżdżających do tego miejsca jest sandboarding, czyli zjeżdżanie na desce po wydmach, które osiągają w niektórych miejscach w okolicy wysokość nawet pięciuset metrów. Popularną rozrywką są tutaj również emocjonujące przejażdżki po wydmach pojazdami typu buggy, czyli lekkimi samochodami rekreacyjnymi, wyposażonymi w duże koła z grubymi oponami.

Dzień drugi

Zwiedzanie Reserva Nacional de Paracas

Osiemdziesiąt kilometrów od Ici znajduje się Rezerwat Narodowy Paracas (Reserva Nacional de Paracas), obejmujący obszar zatoki i półwyspu Paracas oraz archipelagu Islas Ballestas.

Miejsce to jest z pewnością ciekawe ze względu na występującą tam, bogatą faunę. Poza zwierzętami, które mieliśmy okazję poznać dotychczas podczas wycieczki, takimi jak na przykład kondory wielkie, teren parku zamieszkują charakterystyczne dla oceanicznego ekosystemu albatrosy, pingwiny peruwiańskie, kormorany oraz lwy morskie.

Na półwyspie Paracas, na terenie rezerwatu, znajduje się również olbrzymi geoglif, zwany Kandelabrem z Paracas. Mierzy on sto dziewięćdziesiąt metrów wysokości i został wyżłobiony w kamienistym podłożu, na zboczu nadmorskiego klifu. Przypuszcza się, że geoglif mógł pełnić funkcję nawigacyjną i pomagać żeglarzom przemierzającym wody zatoki Paracas. Choć jest on powszechnie nazywany kandelabrem, nie wiadomo dokładnie, co przedstawia.

Podobnie jak geoglify z Nazca, także ten jest obiektem różnych, pseudonaukowych teorii, łączących obecność tego typu konstrukcji z wpływem istot pozaziemskich. Jednym z najbardziej znanych autorów propagujących tego typu koncepcje jest Erich von Däniken.

Dzień trzeci

Podróż z Ica do Limy

Ostatni dzień naszej wycieczki objazdowej po Peru poświęcimy podróży do Limy, którą na początku wyprawy opuściliśmy w celu eksploracji tego niesamowitego kraju.

Podróż autostradą 1S z Ici zajmie nam cztery godziny (dystans: trzysta kilometrów).